عصر نو
www.asre-nou.net

ترجمه اطلاعیه حزب کمونیست کانادا

نسل کشی آشکار شد


Tue 6 07 2021



*بومی‌های کانادا یا آب اوریجینالها (به انگلیسیAboriginal Canadians ) به ساکنان اصلی سرزمین کانادا در دوران پیشا استعماری گفته می‌شود که هنوز در داخل مرزهای امروزی کانادا به‌ سر می‌برند و به آنها اقوام اولیه (First Nations) گفته میشود. در این ترجمه از واژه "بومی" استفاده شده است.
*مدارس شبانه روزی ( Residential Schools) – به مدارسی گفته میشود که کودکان بومی به زور جدا شده از خانواده توسط دولت کانادا و کلیسا بطور شبانه روزی نگهداری میشدند و مورد تبعیض و آزارهای گوناگون قرار میگرفتند.

نسل کشی آشکار شد


سوم ژوین 2021
حزب کمونیست کانادا با بازماندگان بومی 500 سال نسل کشی استعماری و سرمایه داری، از جمله بیش از یک قرن سیستم مدارس شبانه روزی که 150،000 کودک را به زور از خانواده های آنها جدا کرد، ابراز همدردی عمیق می کند و آن سیستم را مسئول مرگ هزاران نفر میداند.

ما از درخواست مجمع بومی ها (Assembly of First Nation (AFN)) که دولت فدرال بلافاصله برای کشف سایر گورهای دسته جمعی کودکان در مدارس شبانه روزی در سراسر کانادا و شناسایی و بازگرداندن بقایای باقی مانده به خانواده ها و جوامع آنها اقدام کند حمایت می کنیم.

ما تقاضا داریم که دولت فدرال و پارلمان اکنون برای اجرای کلیه توصیه های "کمیسیون حقیقت و آشتی" (Truth and Reconciliation Commission (TRC)) که از این تعداد فقط 10 مورد از 94 مورد اجرا شده است و 24 مورد دیگر در حال انجام هستند، 40 مورد در حال بحث و بررسی هستند و 20 مورد هنوز آغاز نشده اند اقدام کنند. ما همچنین خواهان این هستیم که توصیه های تحقیق درباره زنان و دختران بومی ناپدید شده و به قتل رسیده نیز باید اکنون تصویب شود.

دفن دسته جمعی در کملوپس (Kamloops) نمی تواند برای کلیساها و دولتی که این مدارس را اداره و نظارت می کردند ناشناخته باشد. این یک اشتباه نبود، یک سیاست بود. حذف و جدا كردن كودكان از خانواده های آنها آغاز وحشیانه ای از آزار جسمی، عاطفی و جنسی در "مدارس" بود و در ادامه تأثیرات سو رفتار بر زندگی آنها، خانواده ها و اجتماعات آنها بود كه غالباً به مرگ ختم می شد.

هدف اعلام شده این سیاست "تهی کردن کودک از هویت بومی وی" و به زور مردم بومی را از سرزمین خود و منابع زیر آن که شرکتهایی که اکنون شرکتهای فراملی هستند از زمان ورود اروپاییان به آن با چشم طمع نگاه میکردند بود. مردم Beothuk، (مناطق کنونی نیوفاندلند) به طور سیستماتیک مورد قتل، گرسنگی و بیماری واقع شدند تا اینکه هیچکس زنده نماند. جوایزی در مقابل ارایه دادن پوست سر افراد بومی در مناطق ساحلی و در بسیاری از مناطق کانادا ارائه شده است. با استعمارگران، بیماری هایی مانند آبله، کشنده ترین قاتل کودکان آمد و آنها مجبور به ورود به مدارس شبانه روزی شدند. همه بومیان از سرزمین های خود رانده و توسط RCMP در مناطق حفاظت شده محصور شدند. طی دهه های 1940 و 50، کودکان در مدارس شبانه روزی در موارد آزمایش تغذیه ای و آزمون های پزشکی مورد استفاده قرار می گرفتند. آزمایش داروها بر روی افراد بومی در مناطق تحت حفاظت نیز بدون اطلاع و رضایت افراد انجام میشد. سیستم مدارس شبانه روزی و به زور جدا کردن کوکان از خانواده (Sixties Scoop) یک انحراف نبوده، بلکه تمدید سیاست های نسل کشی در قرون 19 و 20 بوده است.

در کل این فجایع سیاست های دولت های استعماری و سرمایه داری بود که از زمان کنفدراسیون توسط هر دولت کانادا انجام می شد. این فقط مربوط به یک دولت بد نبود، بلکه سیستماتیک بود. این نسل کشی بود.

دولت فدرال و کلیساهای دخیل در فاجعه مدارس شبانه روزی باید در قبال آنچه که به وضوح به شکل جنایات دسته جمعی علیه گروه مشخص کودکان و جوانان بومی صورت گرفته پاسخگو باشند.

از تأثیرات این سیاست ها، در مقام مقایسه نسبت به غیر بومیها، میزان خودکشی در بین جوانان بومی 10 برابر بیشتر، امید به زندگی 10 تا 15 سال کوتاهتر، مرگ و میر نوزادان 2 تا 4 برابر بیشتر، میزان شیوع بیماری سل در سرخپوستان Inuit (اسکیموها در شمال کانادا و آلاسکا) 290 برابر بیشتر است. در خانوارهای بومی فقر مطلق 48٪ است. بومی ها فاقد درآمد کافی برای تأمین غذا برای مدت یک ماه هستند که این امری عادی است. شرایط مسکن آنها نامطلوب، نرخ بیکاری در بین آنها قبل از همه گیری کرونا 62٪، و در حالی که افراد بومی تنها 5٪ از جمعیت کانادا را تشکیل می دهند بیش از 30٪ از زندانیان در کانادا افراد بومی هستند.

این یک آسیب بین نسلی و اختلال فشارهای روحی پس از واقعه (Posttraumatic Stress Disorder - PTSD) ناشی از سیاست های نسل کشی کانادا است.
توصیه های "کمیسیون حقیقت و آشتی" برای جبران این سیاست ها و بهبود زندگی مردم بومی که قربانیان آن هستند، بسیار کمک می کند. لیبرال ها از سال 2015 وعده داده اند که به فوری ترین مشکلات، از جمله آب تمیز ، فاضلاب ، مسکن ، مراقبت های بهداشتی و آموزش رسیدگی کنند اما اقدامات بسیار کمی انجام شده است. تمام اولین بودجه ارایه داده شده توسط لیبرالها تا سال 2022 یا بعد از آن به پایان میرسد و اجرای آن وعده ها را تقریباً غیرممکن می کند. لیبرال ها فقط عکسهای یادگاری گرفتند و بومی ها چیزی غیر از وعده های بی عمل ندیدند.

علاوه بر این، دولت فدرال به استیناف های خود از رای دادگاه حقوق بشر کانادا در سال 2016 مبنی بر تبعیض سیستماتیک علیه کودکان بومی ادامه می دهد و از تأمین بودجه خدمات بهداشتی و آموزشی کودکان با همان میزان بودجه ای که بودجه بهداشت و آموزش کودکان غیربومی را در کانادا تأمین می کند، امتناع می کند . دولت همچنین از پرداخت مقرری 40000 دلاری برای هر کودک که توسط دادگاه به کودکان بومی به علت این تبعیض بین سال 2006 تا کنون اعطا شده است خودداری می کند.

انتقال حوزه اختیارات از لیبرال ها به حوزه بومی در سال 2019 برای خدمات به کودکان حاوی هیچ بودجه ثابت، پایدار و قانونی نیست. مردم بومی "حق" کنترل سلامت، آموزش و رفاه را دارند، اما برای ارائه این خدمات هیچ ابزار و امکان مالی ندارند.

وعده های سال 2015 لیبرال ها مبنی بر ایجاد یک همکاری جدید با حق برابر با بومیان در کانادا، وعده های تو خالی بیش نیست.

در همین حال ، بحران 40 ساله جیوه در سیستم رودخانه انگلیسی-وابیگون که نسلهای بومی را مسموم کرده است، علی رغم وعده های بی عمل دولت، همچنان ادامه دارد. خطوط لوله گاز ساحل Wet’suweten، علی رغم اعتراض شدید مردم بومی در مورد حق حاکمیت خود، و علیرغم اعلامیه سازمان ملل متحد مبنی بر حقوق مردم بومی که نیاز به رضایت آزادانه ، قبلی و آگاهانه دارد، همچنان در حال اجرا است. ادعاهای مالکیت زمین افراد بومی توسط دولت فدرال به طور نامحدود متوقف می شود، در حالی که بساز و بفروش ها در مسیر Haldimand Tract در انتاریو و سایر زمین های بومی در سراسر کانادا به فعالیت خود ادامه میدهند. امر به زور جدا کردن کوکان از خانواده (Sixties Scoop) با 10 هزار کودک بومی که بالغ بر 52.2 درصد از کل کودکان ساکن مدارس شبانه روزی در کانادا است فقط در مانیتوبا تحت مراقبت نگهداری می شوند، ادامه دارد.

وعده لیبرال ها در مورد روابط "ملت با ملت" با مردم بومی منوط به رضایت مردم بومی و همکاری با سیاست های اتاوا است اما عملا هیچ چیزی تغییر نمی کند.

کشف گورهای جمعی در Kamloops نشان می دهد که اکنون همه چیز باید تغییر کند.
حزب کمونیست کانادا خواستار اقدام فوری برای به رسمیت شناختن حاکمیت ملی، برابری و عدالت است. این امر با اجرای توصیه های TRC و توصیه های MMIWG (Missing and Murdered Indigenous Women – زنان بومی ناپدید شده و به قتل رسیده) و تامین بودجه مصوب پارلمان آغاز می شود تا بومی ها بتوانند به سرعت به بحران اقتصادی و اجتماعی ، نژادپرستی سیستماتیک و تأثیرات نسل کشی بر خود در سراسر کانادا فایق آیند.

حزب کمونیست کانادا در نبرد برای عدالت و حاکمیت و برابری ملی در کنار مردم بومی سراسر کشور ایستاده است.

این حداقل کاری است که پارلمان می تواند انجام دهد.

کمیته اجرایی مرکزی
حزب کمونیست کانادا