|
عصر نو
www.asre-nou.net |
بشکنی قلم اگر نگویی که جوهرت خون سرخ فرزندانت بود. بنویس در تمام صفحات، بنویس که چه گونه به تاراج رفتم از یال دماوند و آق مشهد و هیرکانی. بنویس از رویاهای طلایی جوانیم که کابوسی دهشتناک شد. بنویس که سالهاست خورشید در این سرزمین یخزده است. بنویس از زندان های میله ای و بی میله بنویس. از ضجه مادران بنویس، از رنج زنان، از مرگ سرخ دخترکان که با داس خشم پدر به نام ناموس کشته شدند، بنویس. بنویس، بنویس، از دستان پینه بسته و فریادهای خسته. از آسمانی که دیگر کودکی بادبادکش را هوا نمی کند. بنویس، از ما که گمشدگان تاریخ این روزهاییم. شفق/ یکی از مادران پارک لاله ایران ۹ مرداد ۱۳۹۹ |
