برلین: روز یکشنبه ١٢ ژانویه ٢٠١٤ به دعوت حزب چپ آلمان هزاران نفر به یاد و گرامیداشت رزا لوکزامبورگ و کارل لیبکنشت دست به تظاهرات خیابانی زدند و در محل "گورستان سوسیالیستها " بر مزار آنها گرد آمدند .
کشتار وحشیانه رهبران کمونیست آلمان که در ٩٥ سال پیش توسط " گروه سربازان آزاد - فاشیست " صورت گرفت, همچنان موضوع روز است و از حافظه مردم این کشور پاک نخواهد شد. آنها رزا لوکزامبورگ و کارل لیبکنشت را پس از آزار و شکنجه بسیار از پشت سر مورد سوء قصد قرار دادند وبه قتل رساندند. یاد آوری میشود که جهان در آستانه بزرگداشت یکصدمین سال قربانیان جنگ جهانی اول است و کارل لیبکنشت تنها نماینده پارلمان آلمان بود که در سال ١٩١٤ به شرکت آلمان در جنگ جهانی اول رای منفی داد که بی شک این استقلال نظر و رای منفی او در مقابل سرمایه داری رو به رشد آلمان و زمامداران طرفدار جنگ, یکی از دلایل سوء قصد و قتل او گردید. ضمنا در همین باره رزا لوکزامبورگ اعلام کرد:" این اعمال و دخالت در جنگ, یک تسلط و اقتدار گرایی دولتی است که تماما منجر به فاجعه خواهد شد و هم اکنون کشور آلمان یک نمونه مثال زدنی است ".
در تظاهرات روز یکشنبه هزاران نفر شرکت کرده بودند و از نکات قوت و برجسته این همایش, حضور فوق العاده جوانان بود. آنها با نشان دادن همبستگی و درخواست شرکت هر چه بیشتر مردم در سیاست و نشان دادن حساسیت های بیشتردر روند سیاست گذاری های احزاب در کشور و اعتراض به نظام سرمایه داری و تسلط بانکها به سر نوشت و اراده مردم,برابری های اجتماعی, کم شدن امکانات و رفاه عمومی و آموزشی و کنترل و دخالت در حریم خصوصی مردم از طریق شنود ها و ابزار های اینترنتی و الکترونیکی شدند.
تظاهرات مردم و بویژه جوانان که همه ساله در برلین صورت میگیرد,بی شک بزرگترین همایش و برآمد جنبش چپ در اروپا است. این حضور پر توان مردم, فقط برای یک حضور و پاسداشت و یاد آوری از آنچه که در سالهای پیش صورت گرفته نیست, بلکه نشانگر نیرو و همبستگی جنبش چپ نیز میباشد. باید با صدای بلند به جهان نشان داد و یاد آوری کرد و از مردم خواست که به سیاست و دخالت در سیاست و سیاستگذاری حساسیت بیشتر نشان بدهند و خود را سهیم بدانند. چپ باید خود را بیازماید و خود را نشان بدهد و در عرصه سیاست و جامعه, آرزو ها, برنامه و نوع مبارزه و ارزشهای خود را عرضه نماید. چپ باید عرصه های نزدیکی و اتحاد های خود را نشان بدهد و اعلام نماید که معنای مبارزه مشترک, الزامی برای انطباق دیدگاهها نیست ,بلکه تلاش در پیدا کردن راه حل ها و سیال کردن سیاست ها و تصمیم گیری ها است. چپ با هم و در کنار هم رشد میکند و بر سیاست تاثیر میگذارد .بی شک با حضور هر چه بیشتر و ارائه ارزشهای خود, به تقویت خود و اطمینان و اعتماد و جلب مخاطبان خود نیز کمک میکند.
جنگ ها و بحران های بزرگ اجتمایی و اقتصادی, نا برابریها و ..دلمشغولی همیشه چپ ها بوده اند. و هر مراسم و بزرگداشت و فراخوانی که حتی مقدار کمی بار و احساس آزادی برای ما همراه داشته باشد ارزشمنداست و شرکت و حضور ما در آن احساس مطلوبی به ما دست میدهد و به جا میگذارد. شرکت ما یک یاد آوری, یک اعلام حضور, یک تعلق و یک احساس است, اما آنچه مهم است و باید گفت و تکرار هم کرد این است که این یاد آوری ها برای ایده هایی است که همیشه مورد گفتگو های ما بوده و خواهد بود و نباید از صحنه زندگی ما دور یا فراموش شوند. ما باید در این بزرگداشتها شرکت نماییم,آنطور که مادر و پدرهای ما شرکت کردند,آنطور که ما شرکت کردیم و آنطور که فرزندان ما ادامه خواهند داد. چپ باید به مبارزه خود برای جهانی دیگر و بهتر ادامه دهد.بویژه که این خیل عظیم کشته شدگان و زنده یادان ما, همیشه به ما و رابطه سکوت و جنایات اخطار میدهند ...
