اطلاعیّه
امروز صبح با خبر شدیم که رضا مرزبان، شاعر، نویسنده و روزنامه نگار نامی و عضو کانون نویسندگان ایران «در تبعید» پس از مدتها جدال با بیماری سرطان، سرانجام در سحرگاه روز ۲۸ دسامبر، در بیمارستانی در حومة پاریس از پای در آمد و چشم بر این دنیا فرو بست.
کانون نویسندگان ایران «در تبعید»
نظرات خوانندگان:
یادش برای من همیشه با احترام به آزادی و اخلاق همراه است.
مجید خوشدل 2013-12-29 09:48:23
|
بعد از مصاحبه ای که سال گذشته با رضا مرزبان داشتم، این انسان شریف در عین حالی که از پیش کشیده شدن ماجرای به محاق بردن "پیام آزادی" به شوق و شعف آمده بود ، و اینکه « چه خوب شد این ماجرا را مطرح کردید»، اما دیدم در این مورد هر چه جلوتر می رویم، صدای اش لرزش خفیفی پیدا می کند: «... اگر بدانید عزیز بعد از بستن آن بر من چه گذشت؟». اسم هایی را می آورد و خاطراتی که انگار بعد از این همه سال سوهان روان اش بوده، اما همزمان تکرار می کرد: « من این ها را در جایی ننوشتم و به کسی نگفته ام، اما به شما اطمینان دارم و می دانم که آنها را در حاشیۀ یک متن منتشر نخواهید کرد»؛ همچنان به اخلاق پای بند بود. می گفت: «... فرزندم را از من گرفته بودند و اصلاً عین خیال شان نبود که چه دارند چه می کنند...». به خاطر رعایت سلامت او بود که دیدم چاره ای ندارم که بر خلاف خواستۀ قلبی ام مسیر صحبت را عوض کنم.
در این بیش از ربع قرن زندگی در تبعید، کمتر کسی را مثل رضا مرزبان و منوچهر محجوبی و یکی دوتای دیگر دیده ام که نشریه دکان دو نبش آنها نباشد و بسته شدن شان آنها را شکسته و افسرده کرده باشد.
با اینکه قرار مصاحبۀ مفصل دیگری گذاشته بودیم برای جراحی کردن بخش های ناگفته و نانوشتۀ زندگی رضا مرزبان، اما چون پیشنهاد آن از طرف ایشان بود، دست و دل ام برای انجام آن نرفت که نرفت... و چه حیف شد، این انسان شریف و توانا آن همه خاطره را با خودش برد.
یادش برای من همیشه با احترام به آزادی و اخلاق همراه است.
|
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
