مادر سلاحی،
مادری از مادران مبارز از میان ما رفت

قلب مهربان مادر سلاحی(صدیقه حائری)ساعت ٣٠/١ بعد از روز شنبه ٣٠ نوامبر ٢٠١٣ در سن ٨٨ سالگی در بیمارستانی در شهر استکهلم از طپش باز ایستاد. لحظات و ثانیه های آخر، خبر از پایان یک زندگی سرفراز می دادند، زندگی یک مادر مبارز که نیمی از عمر خود را در کنار درب زندانها و نیمی دیگر را در آوراگی و کوه های سر به فلک کشید کردستان و در تبعید گذراند.

مادر سلاحی، از نخستین مادران مبارزی بود که در دوران رژیم سلطتنی همراه با فرزندان مبارزش به مبارزه علیه ستمگری­های حاکم، تبعیض و نابرابری­های طبقاتی روی آورد و با سرکوب و زندان آشنا شد. در فروردین سال ٥٠، جواد سلاحی اولین فرزند وی و از چهره­های سرشناس سازمان چریک هائی فدائی خلق ایران همراه با رفیق همرزمش علیرضا نابدل، در جریان یک درگیری نابرابر با دژخیمان ساواک شاه، در خیابان های تهران جانش را از دست داد. به فاصله چند ماه، در تیرماه همان سال فرزند دوم او کاظم سلاحی، عضو برجسته دیگر سازمان چریک­ های فدائی به دنبال دستگیری و تحمل شکنجه های فراون به جوخه مرگ سپرده شد. چند سال بعد فرزند سوم وی، حسین سلاحی به اسارت جلادان رژیم شاه در آمد و پس از روزها مقاومت، در خرداد ٥٤ به جوخه مرگ سپرده شد. مرگ این سه فرزند مبارز، مادر سلاحی را از پای نیانداخت. وی همچنان با عزمی راسخ در صفوف مادران و خانواده های مبارزان زندانی و جان باخته به پیکارش علیه ظلم و ستم حاکم، غل و زنجیر و شکنجه و زندان و اعدام ادامه داد.

استقرار رژیم درنده خوی جمهوری اسلامی و دور جدید سرکوبها، سرآغاز دردها و رنجهای تازه برای مادر سلاحی بود. با آغاز دوران وحشت و خون، مهری سلاحی، همراه همسرش محمود محمودی و دو فرزند خردسالش، توسط دژخیمان جمهوری اسلامی دستگیر شدند. مادر سلاحی دو نوه ی خردسالش را از چنگال زندانبانان خارج کرد و پس از روزها و تحمل مخاطرات و سختی های راه، خود و دو نوه اش را به کردستان رساند و در کنار نیروهای انقلابی به پیکارش علیه جمهوری اسلامی ادامه داد. محمود محمودی، پس از تحمل شکنجه های قرون وسطائی دژخیمان جمهوری اسلامی، سرانجام در پائیز ١٣٦٥ به جوخه مرگ شپرده شد.
مادر سلاحی در تمامی سال های تبعید، به ویژه در بیست سال آخر زندگیش در سوئد، حامی برنامه های دادخواهانه و اعتراضی سالگردهای کشتار زندانیان سیاسی در دهه شصت در شهر استکهلم بود. وی همه ی این سالها در کنار ما در این سالگردها حضور داشت. حضورش همواره گرمی بخش این برنامه ها بود. جایش خالی و یادش همیشه گرامی خواهد بود.

کانون زندانیان سیاسی ایران(در تبعید) ضایعه در گذشت مادر سلاحی را به فرزندانش به ویژه دوست گرامی مهری و دو فرزندش تسلیت می گوید و خود را در غم آنها شریک می داند.

(کانون زندانیان سیاسی ایران(در تبعید
١ دسامبر ٢٠١٣