آقای روحانی و دوستانشان بجای قدم گذاشتن در مسیری که به حکومت مطلقه و فردی آقای خامنه ای خاتمه داده، و در دراز مدت بتواند شرکت واقعی مردم در سرنوشت خود راممکن سازد. ترجیح دادند اساس را بر جلب رضایت و خرسندی رهبر، نیروهای سپاهی وامنیتی، وحفظ ساختارهای ضد دمو کراتیک جمهوری اسلامی و قانون اساسی آن که بارها اصلا ح نا پذیری و نا کار آمدی خود را باثبات رسانده بودند گذارند. و بنا ی کار خود را دو باره بر باطلاقی نهند که از حکومت گذشته بارث برده اند.
بیش از صد روز از روی کارآمدن دولت "تدبیر وامید" آقای روحانی میگذرد، و این فرصتی است که بطور معمول مطبوعات و حتی نیروهای مخالف دولت ها در ابتدای کار به رٶسای جمهور و سران حکومتهای منتخب در کشورهای دموکرا تیک میدهند، تا آنان قادر گردند خطوط کلی برنامه های خود را تنظیم وعرضه نمایند. به تبعیت از همین سنت دموکراتیک، بسیاری از کوشندگان سیا سی علاقمند بوضعیت و سرنوشت مردم و مملکت و حتی آنانیکه در انتخابات بدلیل غیر آزاد و غیر دموکراتیگ بودن آن شرکت ننموده بودند، و انتخاب آقای رو حانی را حاصل رآی مردم در شرایطی آزاد نمیدانستند، با احترام به رآیی که مردم بایشان دادند، و با در نظر گرفتن منافع ملی کشور، جلوگیری از امنیتی شدن بیش از پیش اوضاع، مقابله با افزایش خطر تحمیل جنگی دیگر بر مملکت، احساس مسٶلیت کرده و حتی الامکان از انتقاد به دولت و عملکرد های آن پرهیزنمودند. اگرچه از همان ابتدا مشاهده میگردید که قولها و وعده های آقای روحانی در مبارزت انتخاباتی بتدریج کمرنگ شده، بفراموشی سپرده میشوند. و مردمی را که با دست رد زدن بسینه خامنه ای و طرفدارانش در انتخابات حماسه آفریدند، برسم معمول در جمهوری اسلامی فریب خورده، بهیچ شمرده شده، و پس از کسب رآی از آنان بحاشیه رانده میشوند. و در صحنه فقط "اصولگرایا ن" و جیره بگیران نظام باقی میمانند که بدون هیچ مانعی و در سایه سکوت آقای روحانی در برابرشان، می توانند با استفاده های ابزاری از ارگانهای مملکتی (مجلس، دادگستری، نیروهای انتظامی، و نهادهای مذهبی) نیروهای دگراندیش و خواهان تغییر را به بهانه واهی طرفداری از "فتنه " تهدید نموده، و آقای روحانی را وادار بکنار گذاشتن آنان از هر گونه مسٶلیتی کنند. و حتی تا جاێی جلو روند که از حضور آقای خاتمی در مراسم تحلیف و سوکند او هم جلو گیری نمایند.
علیرغم همه این غفلت ها وکاستی ها باز روشنفکران جامعه دندان روی جگر گذاشته و دم فرو بستند، تا شاید این بار و بر خلاف فر صت های از دست رفته در زمان حکومت اقای خاتمی، آقای روحانی و همه طرفداران نظام که بانتخاب ایشان کمک کرده اند، و باین واقعیت پی برده اند که وضعیت بغرنج اقتصاد ایران دراثر تحریمها چنان گلوگاه نظام را فشرده است، که اگر بزودی تغیرات اساسی در سیاست های نظام و حتی ساختار حقوقی آن صورت نگیرد، هیچ دولتی بدون داشتن اختیارات لازم، عدم پشتیبانی ملت، و متکی باجرای منویات رهبر بروال گذشته نمیتواند سرنوشتی جز دولت احمدی نژاد و حتی بدتر از آنرا داشته باشد. حوادث سال ۸۸ بهمه اینها نشان داد، که کشور در آستانه چه انفجار مهیبی قراردارد، و شرایط موجود میتواند چنانچه اقدامی در جهت رفع مشکلات نشود، دیر یا زود بانفجاری بس وسیع و همگانی واین بار بخاطر نداشتن لقمه نانی منجر شود.
آقای روحانی و دوستانشان اما بجای قدم گذاشتن در مسیری که بحکومت مطلقه و فردی آقای خامنه ای خاتمه داده، و در دراز مدت بتواند شرکت واقعی مردم در سر نوشت خود را ممکن سازد، ترجیح دادند اساس را بر جلب رضایت و خرسندی رهبر، نیروهای سپاهی وامنیتی، و حفظ ساختارهای ضد دموکراتیک جمهوری اسلامی و قانون اساسی آن که بارها اصلاح نا پذیری و ناکارآمدی خود را باثبات رسانده بودند گذارند. و بنا ی کار خود را دو باره بر باطلاقی نهند که از دولت گذشته بارث برده اند.
انتخاب چنین روش هایی سبب این گردید که دولت جدید از باز نمودن پرونده حکومت خامنه ای- احمدی نژاد و افشای کلیه موارد چپاول وغارتگری، بهدردادن سرمایه های ملی، فراهم نمودن زمینه توافقهای بین المللی بر تحریم های کمر شکن، و بالاخره معرفی آمرین ومسٶلین واقعی این حکومت که بنیاد مملکت و اساس زندگی مردم را بدین حد بخطر انداخته است، طفره رود. جریان راست افراطی هم که تمام اهرم های قدرت را کماکان در اختیار داشت امکان این را پیدا نمود، تا بسرعت مرحله شکست انتخاباتی را پشت سرگذاشته و طلبکارانه بسیاست های کارشکنانه خود علیه دولت و نیروهای اصلاح طلب حامی آن بپردازد. علم الهدی امام جمعه مشهد در بر خورد باوضاع کنونی اعلام میکند که:
"جریانی که روی کار آمده جریان ما نیست، درست است که اصلاح طلبان اکنون امور را تا حدودی در دست گرفته اند؛ اما وظیفه ما غصه خوردن و به گردن گرفتن نیست با وجود گذشت سه ماه از استقرار دولت جدید اما تورم هنوز سرجایش است و تکان نخورده و مرغ نیز به کیلویی ٧٠٠٠ تومان رسیده اگر دولت اصولگرا الان بر سر کار بود آنها چگونه رفتار می کردند ما نیز باید از دولت دلیل این ناتوانی را مطالبه کنیم ... دولتی که سر کار آمده٣.۴٩ درصد رای مردم را با خود ندارد و این تقریبا یعنی نصف آرای ملت ایران اگر تنفیذ رهبری نبود این دولت قدم از قدم نمی توانست بردارد و اینکه ما بگوییم در مجموع نفوذ قدرت را در کشور باید نگاه کنیم این خیلی معیار نیست. "
اشتباه دیگرآقای روحانی و حامیان ایشان این بود، که باوجود تجربه های شخصی و مکررشان از ریاکاریهای خامنه ای در گذشته، باز فریب ریاکاری جدید او را خورده، و عدم دخالت آشکار او در انتخابات، تمکین ظاهری او به رآی مردم، قبول ریاست جمهوری روحانی را، نه بمثابه نیرنگی دیگر و سر خم نمودن تاکتیکی و موقتش در برابرطوفانی که تحریم ها موقعیت و اقتدار نظامش را بخطر انداخته است تلقی نمایند، بلکه دست بسته تسلیم گردیده و فصل الخطابی شخصی را قبول کردند که خود سهم عمده ای دربوجود آمدن شرایط موجود را داراست.
دیری نگذشت که خامنه ای هرآنچه را که آقای روحانی در نیویورک رشته بودند پنبه کرد، او که به آقای روحانی بظاهر اختیار کامل داده بود، در اولین فرصت ممکنه و پس از اینکه روحانی و وزیر خارجه اش نخستین قدم ها را در جهت رفع مشکلات موجود در سطح بین المللی بر داشتند، خامنه ای مرز اختیارات رێیس جمهور و و وزرای او را ترسیم، و با بیان علنی اینکه "برخی اقدامات در سفر نیویورک نابه‌جا بوده است" عبوراز این مرز را بدون اجازه خود ممنوع گردانید، توضیح آقای ظریف وزیر امور خارجه از اقدامات مورد نظرخامنه ای:
"دکتر ظریف وزیر امور خارجه نیز ضمن حضور در کمیسیون امنیت ملی تصریح کرده بود منظور رهبر معظم انقلاب از برخی اقدامات نابه‌جا در سفر نیویورک، مکالمه تلفنی رئیس‌جمهور با اوباما و ملاقات طولانی وی (ظریف) با جان کری وزیر خارجه آمریکا بوده است" ( کیهان ۴ آبان ١٣٩٢)
هم حکایت از این دارد که از این پس حتی انجام مذاکرات تلفنی و طول ملاقات ها هم منوط باجازه اوست.
در دوازدهم آبان ١٣٩٢ او باز هم دریچه اختیارات رئیس‌جمهور را تنگتر نموده، و بیان داشت که:
"مذاكره‌اى كه امروز دارد انجام ميگيرد با شش كشور - كه آمريكا هم جزو اين شش كشور است - فقط در مورد مسائل هسته‌اى است و لاغير. بنده هم اوّلِ امسال در مشهد مقدّس در سخنرانى گفتم [كه] ....من اعتماد ندارم، خوشبين نيستم به مذاكره، لكن ميخواهند مذاكره كنند، بكنند؛ ما هم به اذن‌الله ضررى نمي‌كنيم؛ من فكر نميكنم [از] اين مذاكرات آن نتيجه‌اى را كه ملّت ايران انتظار دارد، به‌دست بيايد، لكن تجربه‌اى است و پشتوانه‌ى تجربى ملّت ايران را افزايش خواهد داد".
با این سخنان خامنه‌ای راه را باز میگذارد تا فرجام مذاکرات روشن گردد، و بسته باینکه مذاکرات به چه نتیجه ای رسد، در صورت مثبت بودن آنرا از کرامات راهنمایی های حکیمانه خود بعنوان "ولی امر مسلمین جهان" معرفی نماید، و اگر هم منتج به نتیجه ای نگردید بگوید که من که:" گفته بودم که به امریکا و مذاکره با آنان خوش‌بین نیستم."
خامنه ای برخلاف آنانیکه با خوش باوری و ساده‌لوحی بر این تصورند که با چرب زبانی و فریب دیگر در ظرف چند جلسه ی گفتگو، و بدون آمادگی واقعی او بنوشیدن جام زهر، قادرند تحریم ها را لغو، و گشایشی در کار نظام بوجود آورند بدرستی بر این باور است که:
"مسئله هسته‌ای، بهانه‌ای بیش نیست و فرضاً اگر روزی این مسئله با عقب‌نشینی ما حل شود آنها، ... ده‌ها بهانه دیگر از جمله پیشرفت‌های موشکی، مخالفت ملت ایران با رژیم صهیونیستی و حمایت جمهوری اسلامی از مقاومت را مطرح می‌کنند." .
او برخلاف رجزخوانی های علنی اش بخوبی آگاه است، که مساله تحریمها برای کشورهای غربی، مجموعه گرانبها و برگ برنده ایست که علیه سر کشی ها و فریبکاریهای نظام جمهوری اسلامی بدست آورده اند، ومسلما به آسانی نه عجله ای به از دست دادن آن دارند، و نه هم مایلند خللی بترکیب کلی آن وارد گردد. آنان زمانی حاضر به لغو این تحریم ها خواهند شد که جمهوری اسلامی بهای سنگینی بابت آن بپردازد، بهایی که ممکن است بقای حکومت مطلقه خامنه ای را بخطر اندازد. آقای اوباما چنین ابراز نظر میدارد که:
"احتمال توافقی گام به گام وجود دارد که گام اول آن این است که هرگونه پیشبرد برنامه هسته‌ای آنها متوقف شود و... از این طریق راهی باز شود که ما هم بتوانیم تخفیف بسیار کمی [در تحریمها] بدهیم، اما در عین حال شاکله اصلی تحریمها هم حفظ شود".
بزرگترین خطای آقای رو حانی اما که مردم بامید خاتمه یافتن وضعیت اسفناکی که 8 سال حکومت خامنه ای - احمدی نژاد بجای گذاشته بود و برای سر و سامان دادن بامور مملکت باو رای داده اند، اولا وارد کردن افرادی بکابینه خود بود که سابقه آشکار در آدم کشی و جنایت دارند و از جمله منفورترین افراد در نظام بکلی منفور جمهوری اسلامی بحساب می آیند، ثانیا تن دادن او به بازی خامنه ای و مجلس دست نشانده اش، که با بر چسب طرفداری از"فتنه" به تمامی کسانی که میتوانستند او را در انجام وعده هایش بمردم کمک کنند رآی منفی داده، و وزیرانی با سابقه امنیتی جانشین کسانی گردیدند که سابقه بهتری در ذهن مردم دارا بودند، و میتوانستند بکسب اعتماد مردم بدولت در رفع مشکلات موجود کمک نمایند.
نتیجه اینکه اقای روحانی که در جلسه عمومی سازمان ملل متحد اعلام نمود که: "می‌خواهیم مردم در زندگی خصوصی‌شان کاملاً آزاد باشند و در دنیای امروز دسترسی به اطلاعات و حق گفتوگوی آزاد و حق تفکر آزادانه، حقی برای تمام مردم و از جمله مردم ایران است "
از زمان روی کار آمدنش:
در حالیکه شمار اعدام ها در مملکت روزانه در حال افزایش است، و اعدام های تلافی جویانه هم بشیوه کشتارهای سال ٦٧ بار دیگر در دستور کار قرار گرفته اند(در زاهدان ١٦ زندانی به تلافی جنایتی که دیگران مرتکب شده اند اعدام میگردند). آقای روحانی در قبال تمام این آدم کشی ها سکوت میکند.
ملا قات کنند گان زندانیان اکنون یا کتک میخورند و یا بشدت تحقیر میگردند، وزیر دادگستری دولت آقای روحانی که خود یکی ازعاملین کشتار ٦٧ می باشد، نه تنها با عاملین چنین رفتار ناشایستی بر خورد نمیکند، بلکه آنها را بی اهمیت جلوه داده و اعتراض ها را "جوسازی و حاشیه‌سازی رسانه‌ای" می نامد.
دولت اقای روحانی در قبال سر نوشت کسانی که بجرم دفاع از حقوق پایمال شده خود بیش از هزار روز است که در "حصرخانگی" بسر میبرند، از خود سلب مسٶلیت نموده و پورمحمدی، وزیر دادگستری کابینه ی اوبدون هر گونه توضیحی عدم دخالت دولت در ماجرای رفع حصر را به صراحت اعلام میدارد.
در طول حکومت آقای روحانی در اجحاف بزنان و رعایت حقوق و احترام بدانان نه تنها گشایشی حاصل نگردیده است، برعکس گسترش یافته و دامنه آن به کود گان خرد سال مدارس کشیده شده است. چه از این پس برسر در مدارس دخترانه در کشور، "منشور حجاب و عفاف" نصب میگردد، منشوری که همه دانش‌آموزان و معلمان موظف باجرای مفاد آنند، و با بی شرمی بالاتر از این مقرر گردیده است که به دانش‌آموزان این مدارس (که کودکان خردسالی بیش نیستند)، در آخر سال "کارنامه حجاب" داده شود.
آقای روحانی که در تبلیغات انتخاباتی خود قول داده بود، تلاش خواهد نمود نخستین نشانه‌های بهبود در اوضاع اقتصادی در ظرف صد روز اول صدارتش در کشور مشاهده گردد، اکنون با وضعیتی روبروست که نه تنها باین وعده عمل نگردیده است برعکس بنا بگزارش بانک مرکزی: "نرخ میوه‌های تازه با افزایش ۷۵.۹ درصدی و سبزی‌های تازه با افزایش ۸۸.۱ درصدی در یک سال. ... متوسط قیمت خرده فروشی گروه لبنیات در هفته منتهی به سوم آبان ماه سال جاری نسبت به هفته مشابه سال قبل ۱۷.۹ درصد، تخم مرغ ۲۲.۳ درصد، گروه برنج ۵۳.۲ درصد، حبوبات ۷۰.۲ درصد، گوشت قرمز ۳۷.۵ درصد، گوشت مرغ ۴۲.۵ درصد، قند و شکر ۲۲.۳ درصد، چای ۳۷.۵ درصد و روغن نباتی ۲۲.۸ درصد. افزایش داشته است". و صادرات نفت ایران نسبت بسال گذشته ١١% کاهش یافته و برقم ۷۱۹هزار بشکه در روز رسیده است.
همه این اوضاع باعث گردیده اند که سخنان آقای روحانی در جلسه عمومی سازمان ملل برای مردم ایران غیر قابل باور گردند:
"امروز جمهوری اسلامی ایران شما و همه جامعه جهانی را به برداشتن گامی فراپیش می‌خواند؛ دعوتِ «جهان علیه خشونت و افراطی‌گری» ما باید بپذیریم و بتوانیم در اینجا افقی را بگشاییم که درآن به جای جنگ صلح، به جای خشونت مدارا، به جای خونریزی پیشرفت، به جای تبعیض عدالت، به جای فقر برخورداری و به جای استبداد آزادی در سراسر جهان بهتر دیده شود.... ما می‌خواهیم مردم در زندگی خصوصی‌شان کاملاً آزاد باشند و در دنیای امروز دسترسی به اطلاعات و حق گفتوگوی آزاد و حق تفکر آزادانه، حقی برای تمام مردم و از جمله مردم ایران است."
در ارتباط با کوشش های دولت آقای روحانی در راه حل معضلات هسته ای واز این طریق بوجود آوردن گشایشی در امر تحریم ها، به نقل از مقاله ای میپردازم که آقای تقی زاده در سایت خبری رادیو فرانسه انتشار داده است. او در این مقاله بدرستی یاد آور ی میکند که:
"ارزیابی غرب از وضعیت کنونی جمهوری اسلامی، تعامل با فروشنده بدهکار و مشتاقی است که در نتیجه افزایش تعهدات مالی، خود را ناگزیر از فروش «حقوق ملی» می‌بیند. بر پایه این جمع بندی، صبوری خریدار، وضعیت فروشنده را دشوار‌تر و قیمت فروش را کمتر خواهد کرد. پیشنهاد سقف زمانی ۳ ماهه از سوی روحانی برای انجام معامله قطعی با غرب، نشانه وضعیت اضطراری دولت او است که در ژنو در هیأت فروشنده ظاهر خواهد شد "
همانطور که دربالا اشاره گردید و شیخ دیپلمات آقای روحانی هم بطور قطع آگاهند، کشورهای غربی اکنون در مو قعیتی قرار گرفته اند که حاضر نیستند بچیزی کمتر ازآنچه روزنامه دیلی‌تلگراف خبر آنرا میدهد ر ضایت دهند: "در توافق محتمل اجازه [!] غنی‌سازی محدود به ایران داده می‌شود اما برنامه هسته‌ای آن به مدت ٦ ماه فریز می شود. قدم اول توافق شامل توقف غنی‌سازی ٢٠ درصد و اکسید کردن ذخایر اورانیوم ٢٠ درصد، کاهش تعداد سانتریفیوژهای فعال در غنی‌سازی ٥/٣ درصد، عدم بهره‌برداری از رآکتور آب سنگین اراک در ٦ماهه مورد بحث و عدم استفاده از سانتریفیوژهای پیشرفته آی‌آر٢ است و در مقابل آمریکا برخی از سرمایه‌های بلوکه شده ایران را آزاد میکند."
قبول چنین شرایطی اما برای آقای خامنه ای کار دشواری است، زیرا اودر چنین حالتی ناگزیر خواهد بود به افکارعمومی در جامعه ایران و حتی کودنترین طرفداران خود هم جواب دهد، که پس بچه دلیلی او در٨ سال گذشته امر بدور ریختن میلیارد ها دلار از سرمایه ملی ایران داده است؟ و همین امر باعث گردیده است که خامنه ای تمام راهها را باز گذارد. از طرفی اعلام نماید که: " من گفته بودم که به امریکا و مذاکره با آنان خوش‌بین نیستم". و از جانبی دیگر حسین شریعتمداری وظیفه می یابد که «نرمش قهرمانانه» اعلام شده از طرف او را نه دلیل نرمش و انصرافش از سیاست های گذشته ، بلکه تاکتیکی درجهت "کنار زدن نقاب از چهره زشت و پلید حریفان" و "تدبیر حکیمانه ای" از جانب او معرفی کند:
"اگر یکی از مصادیق «نرمش قهرمانانه» را بهره‌گیری از یک «تاکتیک» با هدف رونمایی از هویت واقعی دشمن و کنار زدن نقاب از چهره زشت و پلید حریف تلقی کنیم، با جرات می‌توان گفت که رخدادهای چند هفته اخیر، یعنی نرمش دولت محترم- خواسته یا ناخواسته- و عکس‌العمل خصمانه و کینه‌توزانه آمریکا در پاسخ به نرمش یاد شده، تاکتیک هوشمندانه‌ای بوده است که با ضریب و درجه تاثیر بالا جواب داده است.... حضرت آقا با این تدبیر حکیمانه که متاسفانه از سوی هیئت دیپلماتیک کشورمان به خوبی درک نشد و با اقدامات نابه‌جایی نظیر گفتوگوی تلفنی دکتر روحانی با اوباما و ملاقات طولانی‌مدت وزیر خارجه با جان کری- که دکتر ظریف صادقانه از آن خبر داد- و برخی اظهارات نسنجیده و دور از شأن و جایگاه مقتدرانه ایران اسلامی همراه بود، نقاب از چهره زشت و پلید آمریکای خونریز و جنایتکار برکشیدند."کیهان ١٢ آبان ١٣٩٢
آقای روحانی بایستی قبول نماید که پسوند "تدبیر و امید" که او به دولت خود داده مفهوم خود را هرروز وبیش از پیش از دست میدهد، و مردم امید خود را به کارآیی این دولت و امکانات عملی آن در جهت بهبود بخشیدن باوضاع را از دست میدهند. چه آنان نه تنها تدبیری بجز اطاعت بی چون و چرای ایشان از خامنه ای مشاهده نمیکنند، بلکه دو باره شاهد تکرار تجربه فلج شدن دولت او بسبک دولت آقای خاتمی و تبدیل مجدد ریاست جمهوری به تدارکاتچی دیگری در دستگاه ولایت فقیه می باشند. چنانچه او موفق نگردد، تغییری در رورش های پیش گرفته اش تا کنون انجام دهد و کماکان بخواهد در چارچوب حقوقی موجود جمهوری اسلامی و بعنوان دستور بگیر و مجری اوامر ولی فقیه و نهادهای انتصابی او باقی بماند، دیری نخواهد گذشت که دولت او هم بدولتی ناکارآمد و به شیر بی یال و دم و اشکمی نظیر دولت آقای خاتمی و احمدی نژاد تبدیل خواهد گردید.
آبان ١٣٩٢
حسین اسدی
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
