به دنبال پلمب دفتر کانون مداقعان حقوق بشر در تهران، با نرگس محمدی، سخنگوی این کانون گفت و گو کرده ایم. خانم محمدی ضمن غیرقانونی خواندن پلمب دفترکانون مدافعان حقوق بشر و توصیف نحوه برخورد خشن ماموران امنیتی و لباس شخصی، تاکید می کند که "مدافعان حقوق بشربا پلمب شدن دفترو تنگناهایی از این دست، از کار خود دست نخواهند کشید و سختکوش تر به کار خود ادامه خواهند داد." این مصاحبه در پی می آید.
از پلمب دفتر کانون بگویید.
ما قرار بود درشصتمین سالگرد تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر مراسم ساده ای برگزار کنیم.برنامه هم عبارت بود از چند سخنرانی، اهدای تندیس کوروش کبیر به یک تلاشگر حقوق بشرو کارهایی در همین ردیف. 300 مهمان داشتیم که همگی با کارت ویژه برای یک نفر دعوت شده بودند. البته این دعوت به صورت علنی نبود. تا اینکه در ساعت 4 و نیم بعد از ظهر نیروهای امنیتی، لباس شخصی، ماموران اداره اماکن و نیروهای انتظامی محل را در محاصره گرفتند. ده ها ماشین شخصی با دوربین تمام منطقه را پر کرده بودند. انقدر نیرو در منطقه یوسف آباد جمع شده بودند که تصور آن ممکن نیست. بعد ده پانزده نفر از این نیروها، وارد ساختمان شدند که ما خواستیم مانع ورودشان شویم و تقاضای مستند یا حکم قانونی برای ورود به ساختمان را کردیم؛ ولی آنها نه تنها به این درخواست ما توجهی نکردند بلکه یکی از آنها ضمن هتاکی به من حمله کرد . او فحش های رکیک می داد و می گفت اگر زن نبودی ـ خیلی ببخشید ـ لنگت را می گرفتم و پرتت می کردم بیرون. برخورد او طوری بود که مامورین انتظامی مانع او شدند و او را کشان کشان از ساختمان بیرون بردند. بعد هم دفتر را پلمب و ما را از آنجا بیرون کردند.
کدام دسته از ماموران برخوردهای خشنی داشتند؟
مجموعه ای از آنها، اما برخورد لباس شخصی ها بسیار خشن تر بود و حتی یکی از اعضای شورایعالی نظارت را مورد ضرب و شتم قرار دادند.
مهمان ها رسیده بودند؟
مامورین باهر کسی که قصد ورود داشت، برخورد و مهمانان را متفرق می کردند. حتی با خبرنگاران و عکاسان برخورد کردند و مانع ورود آنها به ساختمان شدند. دوربین عکاسان را هم گرفتند و فیلم ها را یا ضبط یا پاک کردند.
وسیله ای هم از آنجا بردند؟
نه، تمام وسایل در دفتر کانون و در اختیار این نیروهاست. به همین علت اگر بعدا هر چیزی اعلام بکنند ما نخواهیم پذیرفت. نیروهای امنیتی حتی فرصت ندادند که وسایل صورت برداری شود و به امضای طرفین برسد. یعنی به هرشکلی که تصور کنید اقدام این ماموران غیرقانونی بود، نه حکم ارائه دادند و نه صورت جلسه ای شد.
کسی هم دستگیر شد؟
ما در دفتر نبودیم؛ یعنی بعد از پلمب حتی اجازه ندادند جلوی دفتر کانون مدافعان بایستیم.آنها می خواستند ما را به سمت کلانتری هدایت کنند که ما نرفتیم و بالاخره مجبور به ترک محل شدیم.
خانم عبادی هم بودند؟
بله؛ ما بیش از یک ساعت به همراه خانم عبادی، اقایان شیرازی، سلطانی و اسماعیل زاده، سعی کردیم مانع پلمب یا حداقل انجام این کار به صورت قانونی شویم ولی مقاومت ما به نتیجه ای نرسید.
چه جور پلمبی کردند؟
با سیم و مهر.
پس معنیش این است که دستور دادستان یا دادگاه را داشته اند؛ چون معمولا وقتی دستور قانونی ندارند با نصب یک کاغذ و ترساندن صاحبان مکان این کاررا می کنند.
ولی متاسفانه این حکم را نشان ندادند. اگر وجود داشت باید نشان می دادند. اتفاقا اعتراض ما این است که حتی اگر قصد پلمب دارند ـ که این هم غیرقانونی است ـ باید حکم نشان بدهند. اصلا دلیل این کار چه بود؟ اتهام ما چه بود؟ ما چه عمل غیرقانونی مرتکب شده بودیم که به موجب آن بایددفترپلمب می شد؟ چرا در این مورد یک رویه قضایی به کار گرفته نشد؟
الان چه می کنید؟
کاری نمی توانیم بکنیم، در ایران شب است، امکان پیگیری نداریم.
خودتان فکر می کنید علت این پلمب چه می تواند باشد؟
هر چند آقایان هیچ دلیلی ارائه نکردند، امابه نظر ما این کار پیامد فعالیت های کانون مدافعان حقوق بشرست.کانون سه محور فعالیت اساسی دارد که عبارتند از:
ـ گزارش دهی مستمر در زمینه نقض حقوق بشر در ایران
ـ وکالت رایگان متهمان عقیدتی و سیاسی
ـ دفاع از خانواده های زندانیان سیاسی و عقیدتی
در همین راستا گزارش های مکرر کانون مدافعان حقوق بشر در زمینه نقض حقوق بشر در ایران مورد استناد بسیاری از نهادهای بین المللی بوده است. نمونه آخر آن گزارش اخیر دبیرکل سازمان ملل متحد در زمینه نقض حقوق بشر در ایران بود. این گزارش مبتنی بر گزارش های کانون مدافعان حقوق بشر بود و آقای یان کی مون به این نکته صراحتا اشاره کردند. این گزارش که تهیه آن یک سال پیش از جانب مجمع عمومی سازمان ملل، به عهده دبیرکل این سازمان گذاشته شده بود، با استناد به گزارش های کانون تهیه شده بود و بر اساس همان هم علیه جمهوری اسلامی قطعنامه ای صادر شد. اقدام امروز حکومت هم نشان داد که نقض حقوق بشر در ایران جدی ست؛ یعنی در حالیکه شصتمین سالگرد صدور اعلامیه جهانی حقوق بشر در نهادهای بین المللی و کشورهای مختلف جشن گرفته شد، در ایران به مدافعان حقوق بشر حتی اجازه برگزاری یک مهمانی ساده در محیطی سر بسته را ندادند و قضیه را به این صورت درآوردند.
برای برگزاری این مراسم به مجوز احتیاح نداشتید؟
نه در محیط سربسته به مجوز نیاز نیست ولی با این حال ما جریان را با مسئول نیروی انتظامی منطقه در میان گذاشته بودیم.
او مخالفت نکرده بود؟
نخیر؛ نه تنها مخالفت نکرده بودند بلکه مامورین انتظامی امروز در مقابل کسانی که برای پلمب دفتر آمده بودند، این اعتراض را مطرح می کردند که چرا می خواهید اینجا را پلمب کنید. اینها با ما هماهنگی کرده بودند. ما هم در اینجا حضور داریم، چرا این کاررا می کنید! یعنی در میان خود نیروها هم هماهنگی نبود.
فکر می کنید حرکت بعدی کسانی که دستور پلمب دفتر کانون مدافعان حقوق بشر را داده اند، چه باشد؟
من نمی دانم فقط باید بگویم بسیار متاسفم که با تنها سازمان غیردولتی مدافع حقوق بشر در ایران که عضو رسمی فدراسیون بین المللی حقوق بشر نیز هست، چنین برخوردی می شود. ما از سال 79 برای راه اندازی این مرکز همه راه های قانونی را رفته ایم. حتی آقای علی جنتی، معاون وقت وزارت کشور اعلام کرد که کانون ما رسمی است، اما با این حال با چنین نهادی که ریاست آن هم با برنده جایزه صلح نوبل است، چنین برخوردی می کنند. این اقدام غیرقانونی مهر تاییدی بود بر قطعنامه اخیر سازمان ملل مبنی بر اینکه نقض حقوق بشر در ایران جدیست. اما توجه داشته باشید که صدای ملت ها در پشتیبانی از اعلامیه جهانی حقوق بشر، بسیار قدرتمند تر از صدای حکومت هاست.۶۰ سال پیش سازمان ملل از دولت ها خواست که مفاد اعلامیه جهانی حقوق بشر را تبلیغ و ترویج کنند؛ شاید آن زمان مسئولین سازمان ملل نمی دانستند که ۶۰ سال بعد این ملت ها هستند که این اعلامیه را ترویج و تبلیغ می کنند. قدرت مردم برتر از دولت هاست و آنها عاقبت تک تک مواد اعلامیه جهانی حقوق بشر را بر دولت ها تحمیل خواهند کرد. ما یک نیروی جهانی برحق هستیم وچونان زنجیره ای در سراسر دنیا به هم متصلیم.با این کارها صدای ما بلند تر و رساتر خواهد شد. مدافعان حقوق بشر با پلمب دفترشان دست از کار نخواهند کشیدو سخت کوش تر از همیشه به فعالیت های خود ادامه خواهند داد.
خانم محمدی! فردا صبح چه خواهید کرد؟
اولین کار جمع کردن دوستان به قصد هماهنگی است؛ بعد از آن هم اطلاع رسانی خواهیم کرد. ما از تمام مجاری قانونی داخلی و بین المللی استفاده خواهیم کرد؛ چرا که رسالت ما تبلیغ و ترویج و اشاعه تک تک مواد اعلامیه جهانی حقوق بشر است و این کار تعطیلی بردار نیست.
راستی این برخورد به انتخابات و بسته شدن بقیه درهاارتباطی ندارد؟
ببیند واقعیت این است که تحلیل دقیقی از شرایط امروز ایران وجود ندارد، اما آنچه مسلم است اینکه شرایط بسیار سخت تر شده: وضع اقتصادی سخت تر،وضع سیاسی سخت تر و تنگناها بیشتر شده است. البته که مدافعان حقوق بشر هم نمی توانند جدا از این فضای سنگین نفس بکشند.
مریم کاشانی
maryamkashaniran@yahoo.com
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
