مدرسه فمینیستی:جایزه شعر زنان ایران، بنیادی است که به تازگی توسط عده ای زنان پایه ریزی شده است. در زیر بیانیه این بنیاد را در مورد این جایزه می توانید مطالعه فرمایید.
پیشینه حضور زنان در عرصه شعر پارسی به گفته بسیاری، به نیمه نخست سده چهارم هجری بازمی‌گردد. به این ترتیب می‌توان گفت که زنان ایرانی بیش از هزار سال از تاریخ پر افت و خیز شعر ایران را پا به پای مردان رقم زده‌اند. با این حال، باید اذعان داشت که زمانی تعداد زنان شاعر در هر سده به تعداد انگشتان دست هم نمی‌رسید و به همین دلیل حضور آنان به سادگی نادیده انگاشته می‌شد. اما امروز به جرأت می‌توان گفت که زنان ایرانی به موازات حضور پررنگشان در عرصه‌های مختلف اجتماعی، در عرصه‌های فرهنگی نیز موفقیت‌های چشمگیری کسب کرده‌اند و در این میان، کم نیستند نام‌هایی که دهه‌هاست در گنجینه شعر این مرز و بوم همچنان می‌درخشند؛ نام‌هایی چون فروغ فرخزاد، سیمین بهبهانی، طاهره صفارزاده، فیروزه میزانی، ژیلا مساعد، مهوش مساعد، فرشته ساری، بنفشه حجازی، خاطره حجازی، نازنین نظام‌شهیدی و...
بدون شک بعد از فروغ فرخزاد، سیمین بهبهانی تأثیرگذارترین و پرسابقه‌ترین شاعر زن معاصر است و کاملاً به حق و شایسته است که او را «بانوی شعر ایران» بنامیم و آثار ارزشمندش را شایسته بارها و بارها تقدیر بدانیم. همچنین تلاش درخشان و پُر دوام شاعران توانمند دیگری که در بالا به نام برخی از آنها اشاره شد، بی‌تردید شایان تقدیر است. از این رو، جایزه شعر زنان ایران؛ خورشید در صدد است که هر سال در کنار اهدای جایزه به کتاب شعر برگزیده زنان شاعر در سال قبل، از بانوی شاعر پیشکسوتی که آثارش تأثیر چشمگیری بر پیش‌رَوی شعر امروز ایران داشته است نیز تقدیر به عمل آورد.
امسال متأسفانه شاهد درگذشت بانوی شاعری بودیم که تأثیرگذاری او بر چندین نسل شعری غیر قابل انکار است. به این ترتیب، شایسته است که در مراسم نخستین دوره جایزه خورشید یاد و خاطره زنده‌یاد طاهره صفارزاده را گرامی بداریم و از او به خاطر آثار درخشانی که در گنجینه شعر ایران به جا گذاشته است، تقدیر به عمل آوریم؛ آثاری چون «طنین در دلتا»، «سد و بازوان» و «سفر پنجم» که هنوز که هنوز است حرف تازه‌ای برای شعر و شاعر دارند. روانش شاد و یادش گرامی باد.
- سپیده جدیری
- بنیانگذار و دبیر جایزه شعر زنان ایران؛ خورشید
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
