مدرسه فمینیستی: متن زیر، سخنرانی نسرین ستوده است که قرار بود آن را در 22 آذرماه در مراسم اهداء اولین جایزه حقوق بشر ایتالیا به وی در شهر مرانو، قرائت کند. اما متاسفانه روز چهارشنبه 20 آذرماه هنگامی که نسرین ستوده برای شرکت در این مراسم عازم ایتالیا بود، ممنوع الخروج شد و در فرودگاه پاسپورت اش ضبط گردید (بازتاب ممنوع الخروج شدن نسرین ستوده را می توانید در اینجا مشاهده کنید). در مراسم اهداء این جایزه که در ساعت 10 و نیم دیشب (22 آذرماه) برگزار گردید همسر وی و دختر کوچک اش به نیابت از وی این جایزه را دریافت کردند و متن سخنرانی ایشان به صورت ویدئویی در مراسم پخش شد. و پس از آن پیام کوتاهی نیز از نسرین ستوده که در آن عدم حضورش در مراسم را توضیح می داد قرائت شد.
خانمها، آقایان، حضار محترم
در ابتدا لازم میدانم تبریكات صمیمانه خود را به مناسبت شصتمین سالگرد تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر اعلام نمایم: زیرا اعلامیه جهانی حقوق بشر یكی از مهمترین دستاوردهای بشر است كه البته با هزینهای گران به دست آمده است.
بسیار مفتخرم كه در سالگرد تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر به مناسبت تعلق اولین جایزه كمیته بینالمللی حقوق بشر در میان شما هستم و از اینكه این جایزه به من داده شده است بسیار خوشوقتم.
از همه كسانی كه برای برپایی این جلسه تلاش كردند سپاسگزارم و امید دارم این تلاشها به ارتقاء حقوق بشر و توسعه آن در سراسر جهان و از جمله كشور من، ایران مدد برساند. ضمن آنكه اعطاء این جایزه را پاس میدارم و به آن افتخار میكنم مایلم مسائلی را با شما در میان بگذارم:
1- بی شك هریك از شما حكایت هایی را از نقض حقوق بشر در ایران شنیده اید حقوق زنان، كودكان، فعالان جنبش های مختلف اجتماعی اعم از جنبش دانشجویی، كارگری و معلمان. ضمن تأیید این حكایت ها كه زمینه ساز نقض حقوق بشر در ایران است، دوست دارم از تلاش جامعه مدنی ایران و هزینه سنگینی كه در دهه گذشته پرداخته اند و تلاش فعالان اجتماعی كه احكام سنگینی تا پای اعدام را تحمل كرده اند، سخن بگویم.
تلاش فعالان جنبش دانشجویی، كارگری، معلمان، زنان و اقلیتهای قومی به ویژه هموطنان كرد ما با چالشهای بزرگ قضایی مواجه بوده است كه در بسیاری از اوقات امر دفاع از آنان را با دشواری مواجه ساخته است.
زیرا بر خلاف قانون اساسی ایران، قوانین مربوط به نحوه رسیدگی به اتهامات، به قاضی این اختیار را میدهد كه از دخالت وكیل در مرحله تحقیقات مقدماتی در پروندههای متهمان از جمله متهمان سیاسی جلوگیری به عمل آورد و این خود زمینه ساز نقض حقوق متهمان سیاسی است.
از طرف دیگر وجود قوانینی كه می تواند مخالفان سیاسی حكومت یا فعالان اجتماعی را به عنوان محارب مورد محاكمه قرار دهد و حكم اعدام برای آن ها صادر كند، از دیگر مشكلات پیش روی فعالان اجتماعی است كه البته بسیاری از آنان را با احكام سنگین حبس های طویل المدت و یا حتی اعدام مواجه كرده است.
2- وكلاء مدافع فعالان اجتماعی خود با تضییقات فراوانی روبرو هستند. آنها نه تنها با محدودیتهای قانونی برای دفاع از موكلانشان روبرو هستد بلكه همواره با تهدید تشكیل پرونده و حبس و زندان مواجهاند. بسیاری از وكلاء مدافع حقوق بشر به كرات محكوم به زندان شدهاند و به موجب حكم دادگاه مدت زندان خود را تحمل كرده اند.
اما جریانی كه مصمم است از طریق قانون و راههای مسالمت آمیز به دفاع از فعالان اجتماعی بپردازد، همچنان بر پیگیری مطالبات قانونی از طریق راههای مسالمت آمیز پا فشاری میكند.
3- مایلم در خصوص فعالیت زنان در ایران نیز نكاتی را با شما در میان بگذارم. زنان ایرانی طی دهههای گذشته، دشواریهای زیادی را پشت سر نهادند ولی امروزه با تكیه بر پیشینه صد ساله خویش و به یمن تلاش سی ساله در جایگاهی ایستادهاند كه دارای خواستههایی روشن و شفاف هستند و این خواستهها را با صدای رسا اعلام میكنند.
آنها خواستار تغییر قوانینی هستند كه دیه زنان را نصف مردان قرار میدهد، یعنی اگر مرد و زنی در خیابان تصادف كنند، خسارتی كه به زن پرداخت میشود نصف مرد است.
خواستار تغییر قوانینی هستند كه ارزش شهادت زنان را نصف مردان میداند حق طلاق را در اختیار مطلق مرد قرار میدهد و در همان حال به وی حق تعدد زوجات را اعطا میكند تا چهار زن برای ازدواج دائم داشته باشد و حق داشتن همسران صیغهای تا بی نهایت را داشته باشد آنها خواستار تغییر قوانینی هستند كه سن مسؤلیت كیفری دختران را 9 سال و پسران را 15 سال قرار میدهد و بدین ترتیب دختركان 9 ساله را در معرض مجاز ات اعدام قرار میدهد.
قوانینی كه سهمالارث دختران را نصف پسران خانواده قرار میدهد و ارث زنان را از همسران خود از این هم كمتر قرار میدهد. قانونی كه سن ازدواج را برای دختران 13 سال تعیین كرده است و حق طلاق را از این دختركان پس از رسیدن به سن بلوغ، سلب میكند. پر واضح است
كه این قوانین نمیتواند مورد تأیید جامعه زنانی باشد كه به گواهی آمار رسمی، 70% صندلیهای دانشگاه را در ایران اشغال كرده اند.
در اعتراض به این قوانین و به دنبال جستجوی راه های مبتكرانه، آنها اقدام به راه اندازی كمپین یك میلیون امضاء برای تغییر قوانین تبعیض آمیز كردند تا با جمع آوری امضاء از زنان و مردان كوچه و خیابان و درب به درب منازل و ایجاد بحث پیرامون قوانین تبعیض آمیز، مبادرت به جمعآوری امضاء كنند و این امضاها را به مجلس قانون گذاری در ایران تسلیم نمایند و البته برای این كار، بهای سنگینی پرداختند. ما حصل هزینهای كه زنان ایران برای این راهكار مبتكرانهشان پرداخت كردند عبارت بود از: دستگیری، احضار، حكم محكومیت و ممنوع الخروجی.
كه اگر بخواهم به نمونهای از آن اشاره كنم، طی 80 روز از ژانویه 2008 تا مارس 2008 هر 4 روز یك مورد بوده است.
طی سالهای اخیركه دوران سخت این جنبش محسوب میشود، زنان نه تنها مورد تعقیب قضایی، بازداشت و یا ممنوعالخروجی قرار گرفتند بلكه احكام محكومیت سنگین، تا 5 سال حبس و یا شلاق نیز برای آنان صادر شد. زنان ایرانی هرچند در جایگاهی هستند كه خواستههایشان كاملاً روشن و شفاف است، اما در عین حال به مانند بسیاری از جنبشهای زنان در سراسر دنیا با گزینش روشهای مسالمتآمیز، اراده خود را مبنی بر پرهیز از روشهای خشونت آمیز اعلام مینمایند.
در آخرین اقدام، در اعتراض به لایحه حمایت از خانواده كه حق تعدد زوجات را به رسمیت میشناخت، فعالان جنبش زنان با حضور در مجلس، خواستار خروج این لایحه از دستور كار مجلس شدند. این عمل فعالان جنبش زنان هر چند منجر به خروج موقت لایحه از دستور كار شد اما اظهارات ضد و نقیض از سوی دست اندركاران، باعث شده است كه جامعه زنان ایران، همچنان نگران سرنوشت لایحه باشند و بنابراین فعالیت زنان در این زمینه ادامه دارد و آنها با نگرانی سرنوشت لایحه را دنبال میكنند و چنانچه لازم باشد با اعتراضات مدنی ، فریاد خود را به گوش جهانیان میرسانند و البته هزینه آن را نیز پرداخت میكنند.
4- مایلم ضمن ابراز خوشوقتی از ایجاد دهكده جهانی كه هر لحظه امكان ایجاد ارتباط و همبستگی بین فعالان حقوق بشر را فراهم میآورد، ضمناً بابت ورود بنیادگرا ها به این دهكده جهانی هشدار دهم، زیرا كه ورود به دهكده جهانی بدون مدارك شناسایی بسیار راحت است همچنانكه ما به آسانی به این دهكده رفت و آمد میكنیم. واپس گرایان نیز در رفت و آمد به این دهكدهاند و آثار خود را در دهكدهای كه ما نیز در آن زندگی میكنیم، به جا میگذارند.
5- من از این امكان استفاده میكنم تا جامعه مدنی ایتالیا را به كمك بطلبم تا موارد نقض حقوق بشر در ایرن را باز هم بیشتر و بیشتر مورد توجه قرار دهند و در این راه همراه ما باشند، همچنانكه تاكنون بودهاند.
دوستان و همراهان گرامی
بی شك حقوق بشر در جامعه ای پایدار نمیماند كه چند كشور آن سوتر مكرراً نقض میشود، به تجربهای كه خود در ایران شاهد آن بودم اشاره میكنم كه تا سی سال پیش اعدام كودكان به موجب قوانین رسمی ایران ممنوع بود اما تأثیر دیدگاهی كه به نام مذهب، تصمیم گیری میكند توانست در مدت اندكی این حقوق را چنان دگرگون كند كه دختركان 9 ساله را در معرض اعدام قرار دهد.
در پایان مایلم از پیش كسوتان حقوق بشر در ایران و از پیشگامی زنان در این خصوص یادی كنم. از تلاشهای شیرین عبادی كه با وجود تهدیدهای مستمر علیه ایشان و خانوادهشان همچنان بر اتخاذ روشهای قانونی و پرهیز از خشونت پای میفشرند و همچنین مهرانگیزكار كه با پرداخت هزینهای سنگین و تحمل زندان و مخاطرات جدی سلامتی خود ، ناگزیر به ترك ایران شد.
همچنین مایلم از تلاش حقوقدانان كلاسیك ایتالیا یادی كنم كه تأثیر همه جانبهای بر نگاه حقوقی دنیا نسبت به جرم و مجرم گذاشتند. تلاشهایی كه قبل از پدید آمدن اعلامیه حقوق بشر منجر به تغییر دیدگاه جهانیان به مجرم و رعایت حقوق متهمان گردید. تلاش حقوقدانان بزرگی چون بكاریا، انریكوفری و رافائل گاروفالو از پیشگامان رعایت حقوق متهمان و رسیدگی به اتهام، بدون پیش داوری و عاری از خشم و كینه و حذف مجازاتهای سنگین از جمله اعدام بودهاند. بی شك افكار این حقوق دانان بزرگ بر شكل گیری مفهوم حقوق بشر تأثیر بسزایی داشته است.
من بر این باورم همچنانكه حقوقدانان هموطن شما در زمان خود با تلاشی سخت، بر اصلاح سیستم قضایی و مفهوم جرم و مجرم تأثیر بسزایی گذاشتند. ما نیز خواهیم توانست با تلاش خود به اصلاح قوانینی كمك كنیم كه به آن اعتراض داریم. هرچند زمانهای كه در آن هستیم سخت و دشوار است، اما پیش از ما نیز میلیونها نفر در مسیر دشوار آزادی و دموكراسی گام برداشتند. همچنانكه آنها توانستند، ما نیز میتوانیم بر این سختیها غلبه كنیم
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
