جنگی را كه جامعه با جمهوری اسلامی شروع كرده است، عاقبت خوبی برای جمهوری اسلامی در چشم انداز ندارد. در این یادداشت كوتاه بررسی كل این جنگ و همه جبهه‌های وسیع آن مد نظر نیست. فقط به جبهه جنگ كارگران با این رژیم اشاره كوتاهی خواهم كرد.
سایت حزب اعتماد ملی، سحام نیوز، در یكی از خبرهایش از حضور حسین طائب، فرمانده سازمان اطلاعات سپاه پاسداران در جمع طلاب بسیجی قم خبر میدهد كه ایشان آنجا به درز یك گزارش به بیرون اشاره می‌كند كه آنجا گفته بوده: "به لحاظ اقتصادی دوره سختی را در پیش داریم، به هرحال ما یک تنه در برابر نظام سلطه در جهان ایستاده‌ایم و این کار ساده‌ای نیست، این وضعیت در سال جدیدی که در پیش است اثرات خود را نشان میدهد و می‌تواند ما را وارد یک بحران اقتصادی کند اما کارشناسان هم دارند فکر می‌کنند که چگونه از این مرحله عبور کنند." وقتی كه یكی از اطلاعاتی‌های مهم یك رژیم چنین گزارشی از وضعیت دولت متبوعش بدهد، دارد اقرار می‌كند كه توی گل گیر كرده‌اند. اما جوابی را كه "كارشناسان"شان به این بحران می‌دهند، انجماد دستمزدها در مقابل وضعیت وحشتناكی كه با حذف سوبسیدها برای مردم درست كرده‌اند می‌باشد! فشار بر فعالین كارگری برای ارعاب جنبش كارگری است. این اما نمی‌گیرد. رژیم در برابر فشار اتحاد كارگران پوشالی است. كارگران پتروشیمی تبریز با اعتصاب و ادامه آن تا عقب راندن رژیم، این را ثابت كردند. این رژیم ورشكسته است. رژیمی كه قادر نیست ابتدائی‌ترین و جاافتاده‌ترین موضوع در جوامع امروزی یعنی پرداخت دستمزد كارگران را تأمین كند، نمی‌ماند. فقط در یك فقره از اخبار در ساوه از زبان یكی از عواملش در خانه كارگر مطلع شدیم كه حداقل ٢٤ واحد تولیدی دستمزدی به كارگرانش پرداخت نمی‌كنند!
رژیم در طی همین مدت عزت نوری زاد و افشین ندیمی، دو تن از كارگرانی را كه در اعتراضات مشخص كارگری، در سال‌های گذشته نسبتا دورتر شركت كرده بودند، روانه زندان كرد. منصور اسانلو را بیش از ٤ سال است كه در زندان نگه داشته اند؛ مرتب در زندان مورد اذیت و آزار قرار داده‌اند. سه رگ قلبش مسدود شده اند؛ دیسك كمر گرفته است؛ چشمهایش كه در زندان عمل شده پی در پی عفونت می‌كنند، یك بار هم به مرخصی نرفته است و فقط ٢ تا ٣ ماه از حكم زندانش باقی مانده است، با این حال و علیرغم توصیه پزشك قانونی خود زندان برای آزادی وی، اجازه نمی‌دهند به بیرون زندان برای معالجه برود. می‌داند كه كارگران می‌آیند و با توپ پر می‌آیند. با مطالبات فرموله شده و با تشكل‌هایشان می‌آیند. منصور اسانلو را هم، رضا رخشان و ابراهیم مددی و بهنام ابراهیم زاده و شیوا نظرآهاری و نسترن ستوده و همه زندانیان سیاسی دیگر را هم كه با اتهامات واهی پارانویای اسلامی، اقدام علیه امنیت ملی، زندانی هستند، آزاد خواهند كرد. كارگران در اتحاد با دانشجویان و مردم میبد به رئیس حكومتشان گفتند: دیكتاتور حقیر كوچك و دروغگوی بزرگ. دولتی كه با جامعه‌ای عاصی روبرو است، بازنده است. دولتی كه هم در خارج و هم در داخل منزوی است و فكر می‌كند با زور سرنیزه می‌تواند یك جامعه ٨٠ میلیونی را تسلیم كند، دولت ساقط شده‌ای است كه خبر سقوطش را هنوز همه اجزائش نشنیده‌اند. رژیمی كه هیچكسی نمی‌تواند دو خبر مثبت به حالش را در اخبار پیدا كند، رفتنی است. جامعه‌ای كه رژیم اسلامی كارخانه‌های آن مملكت را پادگان كرده بود و امروز دیگر تمام خیابانهای شهری مثل تهران را با گله حزب الله اش قرق می‌كند، در جنگ با این جامعه بازنده است.
١١ مارس ٢٠١١
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
