نامهی سرگشادهی جمعی از فعالان مدنی به دبیرکل سازمان ملل متحد: صریحا و سریعا از دولت جمهوری اسلامی توقف احکام صادره را خواستار شوید ما امضاکنندگان این نامه که مخالف اصولی مجازات "غیر انسانی و ضدبشری اعدام هستیم ، ضمن محکومیت شدید این جنایت و ازآن جا که دادگاه های انقلاب اسلامی در سراسر ایران و بویژه تهران مبادرت به صدور حکم اعدام چندین انسان معترض که تنها جرم آنان شرکت در تظاهرات مسالمت آمیز جنبش زن زندگی آزادی، بوده است، برای جلوگیری حتمی از اجرای این احکام غیر قانونی و ضد بشری که در صورت اجرای ناباورانه، خانوادههای زیادی را عزادار خواهد کرد،ازآن مقام که بر رفیع ترین جایگاه آن سازمان معتبر تکیه زده و خود دارای کارنامه ی پرافتخار سوابق حقوق بشری می باشند، مصرانه استدعا داریم با استفاده از اهرم قانونی و استمداد از جامعه ی جهانی و وجدان بیدار در سراسر جهان صریحا و سریعا از دولت جمهوری اسلامی توقف احکام صادره را خواسته و پیرو محکومیت جمهوری اسلامی در شورای حقوق بشر، از این دولت بخواهند روند محاکمات غیرقانونی معترضین اعم از کودک و غیره را متوقف و در آینده نیز مطابق قوانین داخلی و استانداردها و میثاقهای بینالمللی و با حضور وکیلان مستقل برگزار نمایند.
سیما صاحبی اندیشهی پوینده سوسیالیست، امید به آیندهای روشن بود. به مناسبت بیست و چهارمین سالگرد قتل محمد جعفر پوینده، عضو کانون نویسندگان ایران به این نکته تأکید می کنم که دادخواهی حرکتی است پویا و در طول این سال ها ابعاد ناشناختهای از آن برای شخص من روشن شده است که شاید در بیست و چهارسال پیش حتا به آن فکر هم نمی توانستم بکنم. این روند دادخواهی به جلو را مدیون همه زنان و مردانی هستم که مانند من و در اکثر موارد در کنار من، برای دادخواهی و روشن شدن حقیقت تلاش کرده و می کنند. در عین حال از مجموعه سخنانم می خواهم به این نتیجه برسم که امروز دادخواهی ضرورتی اجتماعی است ، ضرورتی که نه تنها برعهده همه دادخواهانی است که در طول حکومت جمهوری اسلامی عزیزان خود را از دست داده اند، بلکه به عهده تک تک اعضای جامعه ماست که این قتل ها و کشتارها را شاهد بودند و به آن ها اعتراض کردند.
گفتوگوی آیدا قجر با ناصر مهاجر و رضا معینی پایداری در برابر سرکوب ناصر مهاجر: قلب من دقیقا همانطور میزند که قلب رضا معینی. فکرم نیز کمابیش همانیست که او در بخش پایانی صحبتهایش طرح کرد. آنچه به آن صحبت میافزایم این است که سرکوب هم مثل هر چیز دیگری، مراحل گوناگون تحول خودش را دارد. بر پایهی دادههای امروز، احساس میکنم که به زودی وارد مرحله دوم سرکوب میشویم.
رضا معینی: من بر دو مساله میخواهم تاکید کنم. نخست آنکه یک جنبش اینگونه سراسری و همگانی، جنبش چندصداییست که باید اجازه داد، صدای همه شنیده شود؛ حتا صدای مخالفان این جنبش. حتی کسانیکه فکر میکنند به گونهای دیگر هم میتوان جنبش را پیش برد.
|