اعتراضات پرستاران سال هاست كه به اشكال مختلف خودنمايي كرده است.از دهه هفتاد اعتراض اين بخش از مزدبگيران به سطح جامعه كشيده شده است.از جمله ميتوان به اين موارد اشاره كرد: اعتراض پرستاران اخراجي و تجمع آنها در اداره كار،اعتراضات پرستاران بيمارستان امام خميني به بالا بردن شدت كار و كمبود كادر پرستاري،اعتراض دانشجويان پرستاري و ...

کارگران پروژه‌ای سابقه‌ای طولانی در صنعت نفت و گاز و پتروشیمی دارند، آنها زمانی که احداث یک چاه نفت و یا احداث خط لوله گاز و یا یک پالایشگاه در دستور کار است، به کار فرا خوانده می‌شوند و پس از اتمام کار و پروژه، دوباره بیکار می‌شوند و باید رحل اقامت برای پروژه ای جدید ببندند؛ البته اگر آنقدر خوش شانس باشند که به زودی کار جدیدی پیدا کنند.

"صحبتی که با رفقا ودوستان دارم اینستکه؛ من تنها اتهامی که دررابطه با پرونده ها ،نه این پرونده بلکه پرونده قبلی،تنها اتهامی که من می تونم بخودم بقبولانم،اتهام دفاع ازحقوق طبقاتی خودم بوده است. یعنی بعنوان یک اتهام، این را می پذیرم که بعنوان نماینده طبقه کارگر،به اتهام دفاع از حقوق هم طبقه ی هام،باید محکوم بشوم.

فعالین و پیشروان کارگر نباید فراموش کنند که اعتقاد و اعتماد کارگران هر واحد بیشتر برای نمایندگانیست که خود در مبارزات روزمره خود انتخاب کرده و قادرند در صورت کمکاری تغییر داده و لذا تصمیمات آنها را بجان گوش دهند . آنها حاضر نیستند حتی به اعضای منتخب کمیته های کارگری و یا سندیکاها که گاها گرایشات فکری خود را نسبت به نیاز کارگران الویت بخشیده و تاکتیکهای نامناسب یکسان بدلیل مشکلات متفاوت کارگران پیشنهاد میدهند ، را بپذیرند . اصولا تا ایجاد هماهنگی بیشتر و مجهز شدن به دانش مبارزه طبقاتی در سطح وسیعتر جنبش کارگری ، کمیته های ایجاد شده بین سندیکاهای مستقل باید مرکزی برای مشاوره و فراهم کردن امکانات مادی و آموزشی بیشتر و تماس با سازمانهای بین المللی کار و مواردی از این قبیل باشد ، نه اینکه مرجع تصمیم گیری برای سندیکاهای مستقل گردد .

اگر به نقشه ایران نگاه کنید در جنوب شرقی ایران، بندر گواتر درکنار خلیج گواتر و دریای عمان در حدود 120 کیلومتری چابهار(1) قرار دارد. اما به راستی می‌توان آنجا را آخر آخر ایران دانست. اگر بخواهیم مناسبات غیر انسانی سرمایه‌داری و دردها و رنج‌های بیشمار ناشی از آن و همچنین محرومیت‌ها و ظلم‌های منتج از مناسبات ظالمانه‌ی طبقاتی طی هزاران سال حاکم در ایران را به صورت فشرده و در یک جا و خالص ببینیم، بندر گواتر بی شک از دیدنی‌ترین نقاط ایران است.

اشتغال زنان در صورتی می تواند به افزایش استقلال اقتصادی آنها یاری رساند، که تحت شرایطی عادلانه و انسانی باشد. دستمزد مساوی در قبال کار مساوی، یکی از اولین پیش‌شرط های تامین این شرایط عادلانه و انسانی است. اما متاسفانه میانگین سطح دستمزد زنان نسبت به مردان در همه کشورها پایین تر است. در ایران نیز، با وجود اینکه در قانون کار به برابری دستمزد زن و مرد اشاره شده است، اما به دلایل مختلف، دستمزد زنان به مراتب پائین تر از مردان است. علاوه بر عوامل اجتماعی موثر بر وضعیت اشتغال زنان، طرح ها و برنامه های سیاسی نیز تاثیر به سزایی بر ساختار جنسیتیِ بازار کار دارند. طرح «دورکاری» – با اولویت زنان – از جمله طرح هایی است که اخیراً توسط دولت به اجرا درآمده و موجب نگرانی بسیاری از کارشناسان و فعالان حوزه مسائل زنان شده است.

ما در این بحث ها همواره می گوییم : اگر طبقه کارگر دارای تشکل باشد، بوسیله یک تشکل سالم و پویا سایر حقوق و مطالباتش را نیز بطور بالقوه می تواند بدست آورد . اما در عمل و در میدان مبارزه طبقاتی در ایران امروز واقعیت موجود با این داده های تئوریک اندکی تفاوت دارد. امروزه در ایران در شرایطی که شرکت های پیمانکار تامین نیروی انسانی ، قراردادهای موقت کار، قراردادهای سفید امضاء، نبود امنیت شغلی و بیکاری امان از کارگران ربوده است چیزی که بسیار مهم و اولویت شماره یک به حساب می آید " داشتن شغل" و " امنیت شغلی " است.

هرچند که فیلم بسیار تلخ و گزنده است اما با کوک سنتور به وسیله‌‌کارگر کفاش در محل کارگاه و به صدا درآمدن نوای سنتور، امید انسان به غلبه بر دشواری‌ها را نوید می‌دهد.
البته من دوست داشتم فیلم در این نقطه پایان یابد ولی رفتن دوربین به گمرک شهریار و نشان دادن محموله‌های بزرگ کفش وارداتی و در بخش دیگر چک‌های برگشتی و غروبی نه دل‌انگیز و زیبا بلکه دلگیر به پایان می‌رسد.

چرا اصلاح طلبان با استفاده از همین قانون اساسی که آنرا با اصلاحاتی می خواهند جایگزین دولت فعلی کنند ، پای امضای مسولین خود نایستادند ؟ مگر دوستان اصلاح طلب در زمانی که قدرت داشته و تلاش می کردند خود را در سازمانهای بین المللی از جمله سازمان جهانی کار تثبیت کنند ، اعلام نکردند که همه قوانین بین المللی را رعایت می کنند ، پس چرا به اصرار مسولین سازمان جهانی کار و اتحادیه های کارگری برای آزاد گذاشتن حق تشکل و اعتصاب کارگری بر اساس همان مقوله نامه ها اعتنایی نکردند ؟

در دوم ژوئن امسال، منصور اسانلو رئیس هیئت مدیره سندیکای کارگران شرکت اتوبوسرانی تهران و حومه، به دنبال کارزار مداوم از سوی اعضای اتحادیه های کارگری حمل و نقل در سراسر جهان، سازمان عفو بین الملل و دیگر نهاد های حقوق بشری، خوشبختانه از زندان آزاد شد. او حدود چهار سال، از 12 ژوئیه 2007 تا زمان رهایی را در زندان گذراند.

گر بخواهیم موقعیت جنبش كارگری در ایران را از سر موقعیت اعتراضات كارگری و با زاویه نگاه اول بسنجیم، آنگاه با این واقعیت مواجه می شویم كه قریب به اتفاق اخبار مربوط به اعتراضات و اعتصابات كارگری در میان اخبار مربوط به جنبش كارگری حالت دفاعی دارند. اعتراض به دستمزدهای پرداخت نشده، اعتراض به اخراج و بیكارسازی، اعتراض به بسته شدن كارخانجات، اعتراض به بی حقوق تر كردن كارگران تحت عنوان "اصلاح قانون كار" و غیره. آیا باید نگران این موضوع بود كه چرا فعالین كارگری اعتراضات تعرضی سازمان نمی دهند؟

واضح است که توجه دادن به ضرورت بحث و برخورد به اصلاحیه جدید قانون کار مستقل از موقعیت فعلی جنبش طبقه کارگر، به یک معنا پایه‌ایی و ضروری است؛ زیرا سیر واقعی تثبیت و اجرای قانون کار، امروز برای آن دسته که حتی آشنایی اجمالی با قانون کار در ایران دارند، نشان می‌دهد که عدم دخالت نمایندگان کارگری در تنظیم قانون کار و نیز عدم ارائه یک قانون کار انقلابی از جانب طبقه کارگر، خلاء بسیار بزرگی را برای سازمان دادن یک مبارزه واحد علیه کلیت قانون کار رژیم اسلامی ایجاد کرده است.