رخداد مرگ دوکارگرجوان معدن کار،درمعدن طزره دامغان ازسلسله معادن چهارگانه البرزشرقی، انگاری همه موجودیت موفقیت آمیزاول ماه مه ، یازده اردیبهشت سال ١۴٠٠ را سیاه وکدرنمود.
در ابتدای این یادداشت ، این پرسش اساسی مطرح است : چه عاملی مرگ دو کارگر معدن طزره را در روز تعطیلی اول ماه مه در شرایط جامعه ایران معنی می بخشد ؟

حاکمیت قبل از اینکه بخواهد با میتینگ های چندین هزار نفری که هر بار با رنگی تلفیق می شود خود را نماینده بخشی از جامعه نشان دهد٬ در چند هفته گذشته نیروهای اش را بسیج کرده تا هر روز در اتاق های کلاب هاوس بحث های انتخابات را داغ کنند٬ در این میان شاهدیم که می خواهند چیرگی بحث های اقتصادی را بر بحث های سیاسی نشان دهند در صورتی که موضوع این انتخابات نه بهتر کردن زندگی کارگران (مبارزه با فاسد)٬ نه بهتر شدن ارتباط بین المللی (خود را پیروز میدان می دانند) و نه بوجود آوردن آزادی های سیاسی و بوجود آوردن نهادهای صنفی-مدنی است. بحث اصلی بازگشت به دوران اسدالله لاجوردی است.

بطور مشخص در انجمن صنفی معلمان سه گرایش عمده را می شود به به روشنی دید: گرایشی که به ظاهر رادیکال و خواهان "تغییراتی ساختاری" در انجمن صنفی است اما تا به حال آلترناتیو عملی ای را ارائه نداده است. دیدگاه دوم همان دیگاه جنا ح هایی از قدرت است. این ها حتی اصلاح طلب هم نیستند. به هر صورت اگر بطور جدی نیاز به تشکل مستقلی (منظور نه تنها مستقل از دولت بلکه مستقل از همه احزاب، چه اصلاح طلب، چه غیر اصلاح طلب) از معلمان وجود دارد، - که دارد، باید فرا گرایشی و فرا حزیی عمل کرد.