ر واقع سوالي كه اينجا در ذهن هركس ممكن است مطرح شوداين است كه نمايندگان مجلس به راستی با چه انگيزه اي به تصويب اين قانون رسيده اند؟چگونه مي شود تصويب اين قانون را با معياري مذهبي و اخلاقي و حتي علمي توجيه كردوقتي كه صرفاَ بر پايه تئوري هاي ايدئولوژيكي جنسيت زنان بنا شده است؟ کدامین وجدان انسانی اجازه می دهد که دختری بی سرپرست به خانواده اي پناه ببرد، که در آن سرپرست كودك (كه جاي پدرش است) به صورت قانوني مي تواند با او رابطه ي جنسي برقرار کند؟ چگونه است كه نمايندگان مجلس آنگونه ديد سطحي و جنسي به زنان دارند و البته كه اين بارقربانيان تصويب اين قانون نه تنها زنان، بلكه كودكاني هستند كه به خانواده اي پناه مي آورند و قرار است در آن خانواده احساس امنيت و آرامش كنند؟

دختر ماشین را پارک کرد. پیاده شد. باران ریز روی سرش می بارید. مستقیم رفت از داروخانه لباس مخصوص اتاق عمل را گرفت و در شلوغی سالن، مادرش را با لباس آبی بیمارستان دید که به ستونی تکیه داده بود. شتابان چند قدم به سمتش رفت. زن غرق فکر بود. دختر ایستاد، شباهت غریبی بود، راهش را کج کرد و به راهروی سمت چپ پیچید. پرده را کنار زده بودند و آفتاب، اتاق را روشن کرده بود.

گشت هاي ارشاد و برخوردهاي خشن با زنان به بهانه ي مبارزه با بدحجابي يكي از بحث انگيزترين مسائل در حوزه ي زنان بوده است. حضور اين گشت ها و نحوه ي برخورد با آنها حتي تجربه ي بسياري از فعالان زنان بوده و موجبات اعتراض آنها را فراهم كرده است نرگس محمدي در نامه ي اخير خود مي پرسد كجاي پوشش او ايراد داشته است كه بايد اينگونه با او برخورد شود ؟ او در نامه تشاز اين برخوردهاي خشن انتقاد مي كند. اما آن چيزي كه برخورد با حجاب اجباري را بغرنج تر كرده است استفاده از نيروهاي نظامي براي كنترل پوشش زنان است.

این روزها شاهد تغییراتی در رویکرد نظام در سیاست خارجی و داخلی هستیم، تغییراتی که به نظر می رسد متاثر از شنیده شدن مطالبه "تغییر" از سوی مردم در دو انتخابات ریاست جمهوری اخیر و همین طور پیامد سیاست های ناکارآمد گذشته باشد. این تغییرات که واژه نرمش قهرمانانه را وارد ادبیات سیاسی کشور کرده، از این منظر قابل اهمیت است که چشم انداز روشنی را نسبت به شکل گیری ظرفیت های تازه و تلاش برای تغییر رویکردهای اشتباه و آزمون پس داده در کشور ترسیم می کند.

همزمان با برآمدن نواهای خوش تغییر از سوی دولت جدید، دوباره مسئله حجاب زنان داغ شده است. درست همزمان و اندکی پیش از آن از سوی یک رسانه بزرگ معتبر فارسی زبان اعلام شده بود که این مسئله اولویت جنبش زنان نیست هر چند از بحث های اینجا و آنجا می شد حدس زد که اگر نظرسنجی هم بوده فعالان عادی با اشک و آه و افسوس این نظر را داده اند. درست مثل رأی به حسن روحانی در همین چند ماه پیش و اکثر انتخابات دیگر جمهوری اسلامی که انتخاب بین گزینه ها می بایست قانون را بسازد. آن هم انتخاب میان گزینه های بد و بدتر! وقتی قوانین به طور کلی مبنای حقوق بشری ندارد به ناچار تصمیمات مبنای طبقه ای می یابند.

: بدون هم نظری در مورد سرنام هایی هم چون "فمینیسم" و "پدرسالاری" گفت و گو و مفاهمه بر سر فمینیسم پدرسالارانه و پی گیری ردپای آن در برخی از مخالفت ها با پدیده ازدواج موقت، اگر نه ناممکن، دست کم بسیار دشوار است. اما هم نظری در مورد این نام ها، هم آن گونه که برخی ادعا دارند در گرو تعریف و توافقی جامع و مانع از آن ها نیست؛ چه، هر تلاشی برای جامع و مانع کردن تعاریف پدیده های تاریخی نه مطلوب است و نه ممکن. ممکن نیست زیرا پدیده های تاریخی هم چون زمان، در جان خود متکثر و جاری اند و در هیچ تعریفی و توافقی برای همیشه نمی گنجند.

چند سال پیش از اسد سیف پژوهشی منتشر شد با عنوان «اسلام نویسی در ادبیات جمهوری اسلامی ایران». او در این اثر، کتاب های درسی دبستانی و دبیرستانی در ایران را بر رسیده است.* مدتی پیش یک جلد «اطلس رنگی» از تهران به دستم رسید. عنوان این کتاب علمی «اطلس رنگی، بافت شناسی و بافت شناسی عملی» است و برای دانشجویان پزشکی که پزشکان آینده ی مملکت خواهند شد و نیز کارشناسان ارشد و دوره دکترای بافت شناسی و کالبد شناسی و... به وسیله دکتر محمد صادق رحجان، استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران «تالیف» و در ده هزار نسخه منتشر شده است.

گفته می شود که پخش فیلم مستند «رضاشاه» توسط شبکه «من و تو»، در میان مردم بازتاب گسترده ای داشته است به حدی که تعریف و تمجید گاه تا مرز اسطوره پردازی از این شخصیت پر نفوذ تاریخ معاصر ایران، برخی را به تعجب واداشت، همانطور که مثلا در سالگرد واقعه 28 مرداد اسطوره زدایی از دکتر مصدق در شبکه های اجتماعی نیز تعجب اغلب تاریخ نگاران را باعث گردید. انگار برخی از نخبگان حکومتی و غیرحکومتی، از این چرخش افکار عمومی نسبت به دو شخصیت سیاسی اثرگذار ایرانی، رنجیده شدند.

بخشی از زنان جامعه‌ی ایران سال‌هاست بر اساس آرمان‌های سنتی غالب، در ‏حاشیه زندگی کرده و اصل زندگی خود را بر پایه‌ی آفرینش و زاد و ولد برای مردان استوار ‏کرده‌اند. اندیشه‌های خرافی زنان در این مقوله و بررسی این اندیشه‌ها، متناسب بودن آن‌ها را ‏با واقعیت وجودی زن به چالش می‌کشاند و در واقع ضرورت کاوش برای ذخیره‌های ناخودآگاه ‏زن را بیشتر می‌نماید. مادر بودن، در جامعه‌ی مردسالار ایران، چه در میان زنان عامه و خانه‌‏دار و چه در میان زنانی که دارای جایگاه اجتماعی و فرهنگی هستند، جبران کمبودهای جنسیت سرکوب ‏شده‌ی زنانه است. بسیارند زنانی که در غالب حرفه‌های سخت چون پزشکی و مامایی از دیرباز ‏فعالیت کرده‌اند که گذری به عقب، رگه‌هایی از خرافات را در شغل آنان به وضوح آشکار می‌کند‏‏.

آيت الله خميني:«...مي گويند كه در آنجا زنهايي هستند كه موجب كذا و كذا مي شوند...وزارتخانه مركز فحشا نيست، دانشگاه مركز فحشا نيست، مركز آموزش و پرورش بايد باشد...و جامعه روحانيت مبارز تهران:«... آيا مردها و زن هائي كه در وزارتخانه ها و ادارات و مراكز آموزشي با عملكردها و توطئه چيني ها و شايعه سازي ها و كم كاري هايشان، فحشا و طاغوت مجسم اند...پا روي پا بيندازند و به تعبير امام آدامس بجوند...و انجمن رهائی زن در جواب نوشت:«...گرايشات انحرافي كه مبارزه عليه حجاب اجباري را به بهانه يكي شدن با زنان بورژوا نفي مي كنند، در واقع به يكي از حقوق دمكراتيك قابل لمس توده زنان كم بها داده و در نهايت خواستهاي ارتجاعي هيئت حاكمه كنوني را تاييد مي كنند...

در پی پیشنهاد جمعی از کنشگران زن کرد در نروژ و اروپا از خانم کویستان فتوحی نیز جهت شرکت در کنفرانس و دیگر برنامەها و فعالیتهای دعوت بعمل آمدەبود. اما بدلیل آنکە نتوانست مستقیما در این کنفرانس و برنامەهای دیگر شرکت نماید، از طریق یک سخنرانی ویدئویی، مطالبی را در خصوص مبارزە و فعالیت زنان پیشمرگ در کردستان، تقدیم شرکت کنندگان در این کنفرانس نمود. برگزار کنندگان این کنفرانس، ضمن ابراز تأسف از عدم حضور مستقیم این میهمان کردستانی و اشارە بە مبارزە و فعالیت چندین سالەی این پیشمرگ زن در عرصەی مبارزەی برابری‌طلبیانە، پس از پخش بخش کوتاهی از متن کردی این سخنرانی ویدئویی با صدای خانم کویستان فتوحی، برگردان نروژی سخنان نامبردە را کە توسط خانم غنچەی محمدی قرائت گردید، تقدیم حضار نمود.

تا قانون خانواده برابر: جمعی از فعالان زنان و دانشجویی در اعتراض به سهمیه بندی جنسیتی صورت گرفته در کنکور کارشناسی در طی چند سال اخیر به خصوص در سال های 1391 و 1392 اقدام به ثبت دو شکایت به عنوان مدعی العموم در دیوان عدالت اداری کرده اند.

به تازگی اثری با عنوان «‌پژوهش تئوری بوسیدن­*» منتشر شده است. نویسنده کتاب، آلکساندر لاکوروا، فلسفه، اقتصاد و علوم سیاسی تحصیل کرده است. سپس به نوشتن رمان و انتشار مقالات علمی و اجتماعی در مطبوعات روی آورد و در سال ۲۰۰۶ مجله­ی «فیلاسفی مگزین»[1] را تأسیس کرد که حاوی مقالات علمی در زمینه فلسفه و مسایل اجتماعی و فمینیسم است. لاکوروا مدتی است در آموزشگاه «مطالعات سیاسی»[2] پاریس، دوره های نوشتن ابتکاری (خلاق) تدریس می کند. این گفتگو، درباره ی موضوع پژوهش اوست.

نوشین احمدی دو روش و رویکرد عمدۀ زنان فعال در دوران پُرتلاطم نهضت ملی شدن صنعت نفت را نسبت به مسئله «حق رأی زنان» (به عنوان کانونی ترین خواسته ی زنان در آن دوره)، بر می شمارد که یکی روش و نگرش صدیقه دولت آبادی است و دیگری، شیوۀ برخورد زنان حزب توده در بحبوحه آن سال هاست. نویسنده سپس در ادامه ی کندوکاو خود، عدم ایستادگی دکتر محمد مصدق نسبت به احقاق «حق رأی زنان» را مورد چالش قرار می دهد

وقتی یادم به دوران زناشویی می افتد چند تصویر برایم پر رنگ و واضح هست. یکی از مهمترین آنها ترس است، ترسی که پایانی نداشت، ترسی که از رختخواب تا مهمانی های خانوادگی، از رستوران تا سالن سینما، از تلفنی که ساعت 8 شب زنگ می زد تا کافی شاپی که با دخترها می رفتم، همه جا حضور داشت.

شهلا شفیق در "اسلام سیاسی، جنسیت و جنس‌گونگی" بحث‌های زیادی را پیش می کشد که سراسر گذشته ماست. این گذشته هم‌چون آیینه‌ای در برابر ما قرار می گیرد، ما را به دوباره نگریستن و اندیشیدن به آن دعوت می کند. پرسش‌های او از سال‌های سپری‌شده برای ما نیز پرسش می شوند و این خود بر ارزش آن می افزاید.

- "باور کن منم نمی دونم. سه سال پیش من و علیرضا مثل دو تا آدم متمدن از هم جدا شدیم. بعضی ها گفتند بالاشهری هستید و خوشی زده زیر دلتون یا دارید ادای خارجی ها رو در میارید. اما خودمون می دونستیم داستان ساده تر از این حرفاست. خیلی وقت بود با هم بودیم و از هم خسته شدیم. هیچکدوم یک طرفه جرئت نمی کرد وارد میدون بشه. همزمان باهم گفتیم بسه دیگه. باید فرصت کنیم چیز دیگه ای رو امتحان کنیم.

قتی صحبت از حذف زنان ایران از عرصه های اجتماعی و رفتن به سوی تفکیک جنسیتی بیشتر می شود، وقتی طرحی یا لایحه ای در دولت یا نهادهای دولتی در ارتباط با ایجاد محدودیت های بیشتر و راندن زنان به خانه ها ارائه می شود، وقتی گشت های ارشاد با انواع اسامی ابداعی هر ساله برای کنترل زنان در خیابان ها مستقر می شوند، من برخلاف خیلی ها که شدیدا اعتراض دارند ترجیح می دهم ساکت تر باشم و منتظر نتیجه و سیر روندی باشم که در سیستم حکومت تعیین شده است ...

اکنون بیش از دو قرن از اعلامیه حقوق زن و شهروند المپ دوگوژ می گذرد. زنان توانستند در سایه مبارزات آگاهانه و نیز با ایمان به توانایی هایشان بر بالای سکوهای خطابه زیادی بروند. امروزه زنان در زمینه های اقتصادی، سیاسی، هنری، فرهنگی و اجتماعی صدای رسایی در تمام دنیا دارند. متخصصان زن در رشته های مختلف در پیشرفت علم، فلسفه و آگاهی گام برمی دارند و می روند تا به عنوان نیمی از جمعیت بشری این بار چنان ثبت تاریخ را به دست گیرند که نگذارند دیگر بار تاریخ نیمی از بشر عامدانه حذف و یا تحریف شود.