موضوع خشونت و جنایات خانوادگی سالهای اخیر بر پیشانی صفحه حوادث هر روزه در ایران نمودی از سیه روزی حقوقی درج. اسلامی است از راه یافتن چنین وقایع هولناکی به روح و زندگی مردم نمیتوان به سادگی خلاصی یافت و بعنوان یک خبر تلخ خواند، لب گزید و گذشت. گرچه فرزند کشی در تمامی فرهنگ ها و کشورها وجود داشته و دارد. مادرانی هستند که بعلت اختلال روانی نوزاد یا کودک خود را میکشند پدرانی که بر اثر فشار روحی روانی یا اقتصادی همسر و فرزند خود را میکشند.

، روز جهانی مقابله با تبعیض و خشونت علیه جامعه اقلیت‌های جنسی و جنسیتی و در چارچوب شعار بین‌المللی این روز، "همبسته: مقاومت، حمایت، مراقبت"، شش رنگ از همگان می‌خواهد تا در همبستگی با این جامعه و به‌خصوص با حمایت و مراقبت از نوجوانان ال‌جی‌بی‌تی به هر شکل می‌توانند از خشونت علیه آنان جلوگیری کنند.

پرده‌برداری چند سلبریتی ایرانی از آزاررسانی جنسیتی یک سلبریتی دیگر، در شبکه‌های اجتماعی و فضای رسانه‌ای فارسی زبان مثل بمب صدا کرد. هیجان این خبر به اندازه‌ای بود که در اغلب تلویزیون‌های فارسی زبان در صدر گزارش‌ها و تحلیل‌های خبری قرار گرفت. تحلیل‌گران مسائل هنری، مسائل زنان، روانشناسان و حقوقدانان حوزه خشونت جنسیتی به برنامه‌های تلویزیونی دعوت شدند و اظهار نظر کردند. گرچه دراغلب این برنامه‌ها، به جنبش نوپای "من‌هم/MeToo " در ایران هم اشاره می‌شد، اما گفت‌وگوها عمدتاً برمدار افشاگری، تقبیح و تحقیر ‌چرخید. فضای خشم و انتقام‌جویی از سویی و توجیه‌گری و خوارکردن طرف مقابل از سوی دیگر، بر تأمل و راه‌یابی غلبه کرد و به کشاکشی جنجالی تبدیل شد.