دیروز ساعت چهار بعدازظهر برای گرامی داشت یاد و خاطره جان باختگان راه آزادی سی خرداد سال ۱۳۸۸ و همدردی با مادر و پدرشان و همچنین برای دیدار پدر و دو برادرم با مترو به طرف بهشت زهرا حرکت کردم. ساعت ۵ به آنجا رسیدم و از آنجا با تاکسی به قطعه ۲۵۷ رفتم. اطراف این قطعه، پر از نیروهای امنیتی و لباس شخصی بود. از ماشین پیاده شدم ولی فضا را غریب یافتم. نه انسانی در آنجا می دیدی و نه گلی. صاحبان گورها نیز در انتظار قطره آبی و عطر گلی، در زیر آفتاب می سوختند.

یگانه حضور اجتماعی جامعه تبعیدی ایرانی که فاقد خصلت تدافعی است و در ذات و بنیان اش ریشه ی نظام استبداد مذهبی را نشانه می گیرد، مراسم سالانه یادمان زندانیان سیاسی و جانباختگان دهه ی شصت زندانهای ایران است. اما این ادعا کجا و واقعیتِ مراسم و گردهمایی های سالانه ی ما کجا؟

کارگروه بررسی ادواری جهانی، که مطابق با با قطعنامه 1/5 شورای حقوق بشر مصوب 18 ژوئن سال 2007 تشکیل شده است، جلسه هفتم خود را از هشتم تا نوزدهم فوریه 2010 برگزار کرد. بررسی پرونده¬ی جمهوری اسلامی در دیدار یازدهم، در تاریخ 15 فوریه 2010 برگزارشد. مسئولیت سرپرستی هیأت نمایندگی ایران با دبیر شورای عالی حقوق بشر قوه قضاییه، محمد جواد لاریجانی بود. در جلسه¬ ای که در تاریخ هفدهم فوریه 2010 برگزار شد کارگروه گزارش خود را درباره¬ی ایران به تصویب رساند.