توت‌آنخ‌آمون یازدهمین فرعون مصر باستان بود که از نه‌سالگی به پادشاهی رسید و سالهای ۱۳۳۳-۱۳۲۷ پیش از میلاد در قدرت بود و بعد از آن حکومت را به رامسسیان سپرد. نام وی - توت‌آنخ‌آمون - یعنی «پنداشت زنده آمون».
آمون یکی از مهم‌ترین خدایان مصرباستان بود.

یکی از ویژگی‌های ابوسمبل، جهت قرارگرفتن آن است که باعث شده دو بار در سال، در ۲۲ فوریه و ۲۲ اکتبر پرتوهای خورشید دقیقاً به داخلی‌ترین مکان معبد بتابد و مجسمه‌های چهار خدای نشسته در آن مکان را کاملاً درخشان و روشن کند.

حدود شش هزار سال قبل از ميلاد در صحراى سينا احتمالاً در درون آتشى که به‌وسيله چند سنگ احاطه شده بود ماده‌اى درخشنده ظاهر شد که پس از سرد شدن به جسم سختى تبديل گرديد. این همان مس بود که بعدها در سومر و بين‌النهرين هم رواج يافت.
نیاکان ما هنگام سفالگری و ساختن اشیاء با گِل و با پختن آن‌ها هم مشاهده می‌کردند که بعضی از ظروف سفالی در اثر ضربه نمی‌شکند و همینطور در برخی اوقات از ظروفی که در آتش می‌نهادند ماده‌ای خارج می‌شود که پس از سردشدن سخت می‌‌گردد. اینگونه به اهمیت مس پی بردند.

در قسمت پیش از اساطیر که نماد مشخص روزگاران باستان است؛ صحبت شد. به شماری از ایزدان باستان، همچنین به یکی از نمونه‌های مهم هنر سومری هم اشاره نمودم. اکنون به ۲۵۰۰ سال پيش از ميلاد برمی‌گردیم و تمدن دره سند؛ دودمان شاهی در چين و کنوسوس (منطقه‌ای باستانی در کرت) را از نظر می‌گذرانیم...

دراین حال برای درک عملکرد آیت الله خمینی، دولت موقت، شورای انقلاب[دولت و مجلس] و درجناح مقابل یعنی مجاهدین خلق دراولین انتخابات ریاست جمهوری باید گریزی به آن روزها افکند تا خواننده خود به قضاوت بپردازد. پس بیایید همه با هم به عملکرد 36سال پیش حاکمیت و مجاهدین خلق از فردای پیروزی انقلاب تاپایان اولین انتخابات ریاست جمهوری نظری گذرا بیاندازیم:

در اساطیر مصر باستان یکی از خدایان، «گِل»ی را درست می‌کند بعد می‌برد در کوره خورشید می‌پزد و آدم را بوجود می‌آورد؛ یعنی در واقع سفال‌گری. این اسطوره مخصوص دوره سفالگری است. دوره کشاورزی هم اسطوره‌های خاص خودش را دارد. اسطوره‌ها اگرچه فراعقلی یا بهتر بگویم آنالوژیک جلوه می‌کند، اما زیباتر و پر رمز و راز تر از آن است که می‌پنداریم.

باستان‌شناسان روستای ۶۰۰۰ ساله «بانپو » را در چین از زیر خاک بیرون آوردند. در این منطقه، پایه‌های تعداد زیادی ساختمان، محل‌های روشن‌کردن آتش، ظروف سفالی و انبارهای مواد غذایی... شناسایی شد. ساختمان عمومی مُدوّری که خانه‌های مسکونی در اطراف آن قرار داشتند حاکی از آن بود که زندگی گروهی-اجتماعی سازمان یافته‌ای در این منطقه وجود داشته‌است.

برای فهم شگفتی‌های آغازین و آشنایی با مضمون کهن‌ترین نقاشی‌هایی که تا روزگار ما باقی مانده‌اند باید به ذهنیات آدمیان ابتدایی ره بجوییم. رفنار گذشتگان را باید همان قدر معقول ببینیم که آنها می‌دیدند. تنها در اینصورت ما گذشته را فهم کرده ایم. نباید عقلانیت روزگار خودمان را به آن زمان صادر کنیم و آنها را به تیغ عقلانیت معاصر گردن بزنیم

مبارزه با فراموشی و نیاز به ثبت وقایع و دانسته‌ها انسان را به نوشتن واداشت. کم کم دوست همدل و همنشینی پیدا کرد که نامش قلم بود. قلمی که خداوند به آن سوگند خورده‌است و نباید به مداحی و بی‌مروتی آلوده شود. بعدها پولس رسول گفت زنهار که قلمت را نفروشی. اگر می‌فروشی، همان بهْ که بازوی خود را، حتی تن خود را، اما قلم را هرگز!