در آن روز ۱۷ دی سال ۱۳۱۴، روزی که رضا شاه می بایست رسمآ‌ ممنوعیت حجاب برای زنان در ایران را اعلام کند، و دست همسر و دخترانش را بگیرد و برای نخستین بار آنان را بی حجاب به همراه خود به دانشسرای دختران ببرد، سخت آشفته و درهم بود. همسر و دخترانش کلاه بر سر در انتظار خروج، در گوشه ای نشسته بودند و شاه خشمگین، تند و تند درون اتاق راه می رفت و با صدای بلند می گفت:‌ حاضر بودم بمیرم و یک چنین روزی را نبینم که مجبور شوم دست همسر و دخترهایم را بگيرم و بی حجاب با خودم بیرون ببرم!

بارهااین گفتگو ها در داخل تاکسی پیش آمد . گفتگو هایی که راه رهایی را در حضور و وجود یک "رضا شاه " می جوید . در آخرین روزهای سال ۲۰۱۷ ، گفتگو های تاکسی وارد خیابان ها و میدان ها ی قم و سایر شهرهای ایران شد و به یک شعار مبدل گردید . در این شعار سه در خواست نهفته است : "باز گشت به دوران پهلوی" ، دوم " ندامت از انقلاب " و سوم اینکه حریف واژگونی حاکمیت روحانیت حضور سرداری است همچون سردار سپه . در این یاداشت کوتاه تلاش می کنم فقط به وجه سوم یعنی مناسبات رضا شاه و مذهب و روحانیت بپردازم .