مطلبي تحت عنوان "تئوري برون رفت از بحران اقتصادي با مارکس؟ نه، هرگز! با جوزف شومپتر و آمارتيا سن، حتما!" نوشته اي است از شخصي بنام جمشيد اسدي و در سايت "گويا نيوز" زير نورافكن گذاشته شده است كه پرداختن به آن شايد نكاتي براي مخاطبين ايشان داشته باشد. مطلب فوق الذكر، عليرغم ادعاي تيتر آن، راه حلي براي ارائه ندارد. چرا كه آدام اسميت، فيزيوكراتها، ريكاردو، كينز، فريدمن و حتي شومپتر و سن همگي امتحانشان را داده اند و كنار رفته اند. آنچه را كه ايشان فكر مي كند راه حل است، تعدادي ايده هاي پراكنده و به نظر من تفسير غلط از اقتصادداناني است كه جمشيد اسدي بخوبي نظرات آنها را متوجه نشده است.

ماخوب می دانیم که بخشی از به مرز سقوط کشیده شدن اقتصاد یونان مربوط می شود به ویرانگری ورکود اقتصادی درسطح جهان وبویژه به سیستم های سرماه داری هار و بخش دیگر برمی گردد به رشوه خواری و رشوه دهی و دزدی و بازگذاشتن دست محتکرین و سفسطه بازان در دوره های حکام محافظه کار بر سر نوشت مردم یونان. آنها بجای پرداخت بخشی از بدهکاریهای پیشین و بهبودی اقتصاد مردم، کم کردن بیکاری درکشور، بیشتر به رشوه خواری و پارتی بازی و پر کردن جیب سرمایه داران و خالی کردن خزانه دولت تا سر حد ورشکستگی، دامن زدند.

مزد و حقوق بگیران و زحمتکشان جامعه ما، که در اثر گرانی و تورم روزافزون با فشارها و فقر بیشتری روبرو می‌شوند، در نتیجه اخراج‌ها، بیکارشدن‌ها و عدم امکان یافتن کار نیز از حداقل ممر درآمد، و در واقع حق حیات خویش، محروم می‌گردند. عوارض بلاواسطه بحران، یعنی بیکاری و گرانی، بیش از همه متوجه این اقشار و طبقات می‌شود، در حالی که عمده هزینه‌ها و تبعات بلند مدت آن، چون تشدید فقر و عقب ماندگی و اختناق، نیز در نهایت برگرده اینها تحمیل می‌گردد.