عصر نو
www.asre-nou.net |
بدنبال اين جنايت، سران جمهوری اسلامی علیرغم وجود دلایل و شواهد انکار ناپذیر، مسئولیت مرگ آن چهار تن را نپذیرفتند. آنها بیشرمانه کشته شدن رهبران خلق ترکمن را به اختلافات درون گروهی نسبت دادند. ولی صادق خلخالی در اواخر دهه ۶۰ در مصاحبه با روزنامه کیهان به دستگیری و تیرباران رهبران خلق ترکمن اعتراف کرد. صادق خلخالی در اين مصاحبه از اطلاع اکثر مسئولین وقت جمهوری اسلامی از تیرباران رهبران خلق ترکمن خبر داد. اعدام رهبران مردم ترکمن با انگيزه انتقامگيری از آنها و به خاطر ترس از گسترش شوراهای ترکمن صحرا به دیگر نقاط کشور صورت گرفت. شورایهای ترکمنصحرا در روند انقلاب بهمن شکل گرفته بودند. در طول حیات سلسله پهلوی، اشرف پهلوی و برادران محمد رضاشاه، هژبر یزدانی و دهها تن از درباریان و فرماندهان ارتش، زمینهای حاصلخیز ترکمن صحرا را غصب کرده بودند. در ماههای مانده به انقلاب بهمن ۵۷ بخش بزرگی از زمینداران و خانواده پهلویها از منطقه فرار کردند. همزمان با فرار آنها، مردم ترکمنصحرا با کمک فدائیان و فعالين محلی، شوراهای ترکمنصحرا را تشکيل دادند و کاشت و برداشت زمینها را تحت مديريت شوراها، سازماندهی نمودند. توماج و ياران او در سازماندهی شوراهای ترکمنصحرا نقش جدی داشتند. آنها که از قبل از انقلاب با فدائیان خلق ارتباط داشتند، با کمک و یاری سازمان فدائيان خلق ايران به سازماندهی مبارزات دهقانان ترکمن روی آوردند. فعالیت آنان به سرعت در منطقه گسترش يافت. مردم ترکمن صحرا به کمک رهبران خود در مناطق مختلف برای سازماندهی مبارزاتشان و سازماندهی کشت و کار شورائی، به تاسیس شوراها مبادرت ورزيدند. گسترش شوراها در روستاها، تشکیل ستاد مرکزی شوراهای ترکمن صحرا را الزامی نمود. تشکیل ستاد مرکزی شوراهای ترکمن صحرا در امر سازماندهی و هماهنگی فعالیتهای شوراها موثر افتاد و با استقبال وسیع زحمتکشان ترکمن صحرا مواجه شد. از آن به بعد در منطقه حاکمیت دوگانه تشکیل گرديد. در یک طرف حاکمیت جمهوری اسلامی بود که پایگاه مردمی نداشت و تنها بر ارگان های قهر متکی بود و از روز اول در کار شوراها خرابکاری میکرد. و در طرف دیگر ستاد مرکزی شوراهای ترکمن صحرا قرار داشت که از پشتیبانی وسیع مردم ترکمن صحرا برخوردار بود. در جریان تلاش و تکاپوی مردم ترکمن صحرا برای حفظ، تثبیت و گسترش دستاوردهای شوراها، دو جنگ به مردم ترکمنصحرا تحمیل شد. فدائیان خلق شیرمحمد درخشنده توماج، عبدالحکیم مختوم، حسین جرجانی و طواق محمد واحدی در سازماندهی و پیشبرد مبارزات خلق ترکمن نقش ارزندهای داشتند. در بين آنها توماج چهره شاخصی داشت. توماج از دهه ۴۰ وارد فعاليت سياسی شد و در فعالیتهای سياسی دانشجویان دانشگاه اصفهان شرکت داشت. او بعد از فارغ التحصیل شدن از دانشگاه، در جریان برگزاری جشنهای ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی در شهر اهواز دستگیر و به یک سال زندان محکوم شد. توماج در تداوم مبارزات خود عليه رژيم شاه، دوباره در سالهای بعد دستگیر و به ۲ سال زندان محکوم گرديد. رفیق توماج بعد از آزادی از زندان در سال ۱۳۵۶ به زادگاهش برگشت و به کار و فعالیت در منطقه ترکمن صحرا پرداخت. در آستانه انقلاب بهمن، توماج بخاطر مبارزاتش به چهره معروف و محبوب مردم ترکمنصحرا تبدیل شد. رفقا توماج، مختوم، واحدی و جرجانی با سينهای از امید و آرزو برای مردم ايران و ترکمنصحرا، پرچم مبارزه را بدست گرفتند، با مردم ارتباط نزديک برقرار کردند و برای دستيابی به خواستها و مطالبات آنها شبانه و روز تلاش نمودند. آن ها از میان مردم بپا خواسته بودند، به زبان مردم سخن میگفتند و جان و جوانیشان را برای نیک بختی مردم و برای آرمانهای انسانی و شریفشان فدا کردند. ياد آنها در خاطره مردم ترکمن و مردم ایران باقی خواهد ماند. تجربه مبارزات مردم ترکمنصحرا در سالهای پس از انقلاب بهمن در امر تشکيل شوراها، تجربهای گرانقدر در مبارزات مردم کشورمان است. مبارزات مردم ترکمن صحرا از مبارزات مردم ایران در راه استقرار دمکراسی، تامین رفاه و عدالت اجتماعی تفکيکناپذير است و جزو گنجينه مبارزات مردم ایران به حساب میآيد که میتوان از آن تجربهها آموخت. یاد و نامشان گرامی باد! هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) ۲۶ بهمن ۱۳۸۸ (۱۵ فوريه ۲۰۱۰) |