دیوِ نادانی
Sun 27 07 2025
رضا بی شتاب
فرخی یزدی(۱):
در دفترِ زمانه فِتَد نامَش از قلم/هر ملتی که مَردمِ صاحب قَلَم نداشت
دل به بیگانه سپردی که ترا نان بدهد
زِ غم ات سکۀ او سکته کُنُد جان بدهد
عدل وُ انصاف وُ عسل قسمتِ هر سفره شود
به سفر بُرده ترا وامِ تو بی بهره شود
به خدا خانه دهد خانه زِ پوشالِ خیال
در وُ دیوارِ چنین خانه زِ الماسِ مثال
گُلِ خرزهره وُ خرمهره کُنَد هدیه به تو
زر وُ زیور دَهَد او خنده کنان نسیه به تو
دودِ قلیان بکنی لوله وُ چایی به حراج
به خدا راهِ امامست ترا سلکِ سراج
زِ پَرِ قُو بشوَد بالش وُ بستر صَنَما
همه جا شادیِ ما پَر بگشاید قَلَما
ضُعَفا صاحبِ این مُلک وُ ضیاِ وطن اند
به ضیافتگهِ مسلخ همه شان یاسمن اند
پولِ نفتم که تُرا زنگِ درِ خانه زنم:
باز کن!لنگۀ در را که سرت شانه زَنَم
دگر از فقر وُ فلاکت تو سخن تازه مکن
قصۀ شیخ وُ مَلَخ را تو پُر آوازه مکن
رایِگان شد همۀ آنچه مرا بوده به خاک
همه ازآنِ تو بادا که تویی قامتِ پاک
به سرآمد ستم وُ خلق خدا راضی کن
تو بیا مردِ خدا وُ کُلَه ات قاضی کن
چون به سرکوبِ سیاسی همه عادت داریم
پیروِ خطِ امام آمده آیت داریم
ما زِ کُشتارِ مخالف همه پاینده شویم
خونِ کافر چو بریزد همه بالنده شویم
ضامنم ضامنِ آزادی نوعِ بشرم
من نه عمامه به سر زانکه زِ جوعِ حَشَرَم
اعتمادِ تو بُوَد دست خطِ یومِ قیام
دفتر امضا چو کُنی کارِ من آن صومِ(2)کلام
مُستمَندان هم در مسکن وُ حلوایِ حلال
اُتُوبُوسا!شده ای مُفتیِ فتوایِ محال
آب وُ برق ات همه مجانی از آغازِ سرشت
ز عزایت بخدا بزم بسازم چو بهشت
زِ بهشت آمده از بهرِ تو صد تُنگِ شراب
حوری آورده شرابی وُ کبابی به ثواب
بابزن!(3)سیخِ کباب آمده وُ دود وُ سرشک
زعفرانا!شده ام عاشقِ یک مُشت زرشک
من زبان بسته چه دانم تو سخنگویِ خدا
بابِ دندانِ تو اُمتِ شده رامی به دعا
مُشتُلُق ده که امام آمده از پرده برون
افعیِ فکرِ فریبنده به بازارِ قرون
قائدی بُت شکنی آمد وُ طاغوت گریخت
به سرِ قومِ قیامش همه یاقوت بریخت
وعده های سرِ خرمن شده بی حد وُ حساب
قَسَم وُ آیۀ او بادِ هوا نقشِ بر آب
او که از عالمِ غیب آمده؛ شد نعره زنان
بازیِ ذوق وُ مذاق اش همه تسخیرِ جهان...
ای بلاهت؛تو هیولایِ هوایِ قفسی!
بوالهوس طُرفه فریبی وُ سرابِ نفسی
دیوِ نادانی اگر رونقِ عقلِ تو شَوَد
رهبرت قاتلِ عقلِ تُو وُ جهلِ تو شَوَد
به سلامت برسان راز وُ نیازت به نماز
به عبث معرکۀ کاهنِ ما گشته دراز!
خوش وُ خُرّم شوی از شعبدۀ کوره سواد!؟
تو وُ این قصۀ تو حادثۀ صفحۀ باد...
شنبه 4 مردادماه 1404///26 ژوئیه 2025
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1-دیوان فرخی یزدی؛صفحۀ 96.به اهتمام:حسین مکی.مؤسسۀ انتشارات امیرکبیر تهران،چاپ هفتم:1363.
2-صوم=روزه گرفتن.روزه.
3-بابزَن=سیخ وُ تشتی که بر آن وُ در آن گوشت را بریان کُنند.
|
|