عصر نو
www.asre-nou.net

نامه سرگشاده به خانم دکتر کوفلر کمیساریای حقوق بشر دولت آلمان فدرال

فوروم ایرانیان دمکرات ماینز/آلمان
Wed 24 02 2021

نامه سرگشاده اعتراضی فوروم ایرانیان دمکرات ماینز/آلمان به خانم دکتر کوفلر کمیساریای حقوق بشر دولت آلمان فدرال در باره نقض آشکار حقوق بشر در ایران و نقش جامعه جهانی و ضمیمه آن در تاریخ 22.02.2021 بعد از مرگ بهنام محجوبی


Mainz, 19.02.2021

برگردان بفارسی ناهید جعفرپور

حضور محترم سرکار خانم دکتر کوفلر

با اندوه فراوان ما در این نامه اعتراضی بشما در مورد شکنجه و قتل های روزمره مردم ایران توسط جمهوری اسلامی اطلاع رسانی می نمائیم. این افراد شکنجه شده و بقتل می رسند، زیرا متفاوت فکر می کنند ، عقیده دیگری دارند و متفاوت به نظر می رسند و ...
در اینجا برای اطلاع شما گزارش کوتاهی از سرنوشت بهنام محجوبی آورده شده است:
بهنام محجوبی درویشی گنابادی است که به جرم شرکت در تجمع گلستان هفتم به دو سال زندان محکوم شد و مدتی را در کلینیک روانپزشکی امین آباد در تهران گذراند. او چند روز پیش به دلیل وخیم تر بودن وضعیت جسمی اش به اداره زندان منتقل شد و به گفته مادرش با قرصی که به او داده بودند جانش را از دست داد.
در ابتدا بدن بیهوش بهنام محجوبی را با دستبند به بیمارستان لقمان برده و دست هایش را به تخت مراقبت های ویژه بستند. عوارض جانبی داروهای متعددی که به او داده شد، دلیل اصلی بیهوشی این زندانی عقیدتی بود. در چند روز گذشته تلاش های مادر، دوستان و وكیل بهنام محجوبی برای گرفتن اجازه ملاقات بی نتیجه بوده است و ملاقات به دستور نیروهای امنیتی امكان پذیر نبوده است.

پیش از این، مصطفی دانشجو، وکیل تعدادی از دراویش گنابادی، با انتقاد از کادر پزشکی زندان اوین و مسئولان زندان، آنها را به "سهل انگاری در روند درمان" و "بی رحمی" در نگهداری وی در زندان متهم کرد. طبق گفته خانواده بهنام محجوبی، پزشکی قانونی و مشاوره پزشکی قبلاً اعلام کرده بودند که زندانی تحمل مجازات را ندارد و به دلیل بیماری باید از زندان آزاد شود. اماعلیرغم وخامت حال بهنام محجوبی در روزهای اخیر، از جمله تشنج در زندان، مقامات امنیتی از اجازه آزادی وی خودداری کردند. جمهوری اسلامی مسبب به خیابان آمدن مردم است، اما همین رژیم اجساد آنها را در زندان ها و بیمارستان ها محبوس می کند، به طرز وحشیانه ای از درمان آنها جلوگیری می نماید و در نهایت پس از تجویز داروی اشتباه بدن بی جان آنها را روی تخت بیمارستان قفل می کند.
وی گفته است: "من را به صلیب کشیدند، آمپول و قرص دادند، ادرار روی من کردند و ناسزاهای ناشایست به من گفتند." چند ماه پیش، بهنام محجوبی با توجه به توضیحات فوق صریحاً هشدار داده بود "شما مرا می کشید." علی رغم توجیهاتی که دادگستری ابراز نموده است اما به احتمال زیاد "مرگ او نمونه ای از" قتل در زیر شکنجه "است.
آنچه برای ما مهم است اینست که این مسئله از دو جنبه سیاسی بررسی شود: از یک سو، نقض حقوق بشر در ایران، زیرا حقوق بشر در ایران هیچ ارزشی ندارد و از سوی دیگر، سرنوشت فردی کسانی که متفاوت فکر می کنند و عقاید دیگری دارند.

بهنام محجوبی از دراویش ایران است و باید مجازات شود. در حالیکه آنها برای رسیدن به حقوق خود به خیابان ها ریختند، ولی بهنام متاسفانه دستگیر شد و دو سال زندان گرفت. این دو سال برای او جهنم است زیرا او در بیمارستان در بخش مراقبت های ویژه مانند یک جسد در حال مرگ و زندگی است. مأموران امنیتی می خواستند تنفس مصنوعی را ادامه دهند، چون در غیر این صورت او از نظر بالینی مرده بود. رژیم از این حوادث علیه دیگران سوء استفاده می کند و وظیفه ما این است که صدایمان با هم بلند کنیم تا بتوانیم به رژیم نشان دهیم که اجازه این کار را نمی دهیم و همچنین از دولت فدرال آلمان خواستاریم که به دلیل روابط تجاری، اقتصادی و سیاست هسته ای، این وضعیت حقوق بشر در ایران را پذیرا نباشند. ما فکر می کنیم بدون توجه به حقوق بشر نمی توان با این رژیم تجارت کرد و نباید انجام دهد.
منظور من زمانهایی است که با صدوراسلحه برای کشتن افراد دیگر استفاده شده است. لذا هر نوع تماس با این رژیم باید منوط به حفظ حقوق بشر، آزادی برای همه زندانیان سیاسی در ایران و عدم اعدام در ایران باشد، در غیر این صورت اعتبار شما زیر علامت سئوال می رود. اکنون در ایران شکنجه و دستگیری در دستور کار است. در سراسر ایران و به ویژه در شهرهای بزرگی مانند تهران سیاست سرکوب برای ایجاد ترس و وحشت ادامه دارد.
ما با رژیمی روبرو هستیم که خانواده هائی را که مدافع حقوق عزیزانشان هستند را نادیده می گیرد، دستگیر و زندانی می کند. نمونه های بی شماری وجود دارند که برای مثال می توان از صحبت کردن خانواده ها برای آزادی فرزندانشان و همچنین حمایت از عزیزانشان نام برد. همچنین خانواده های قربانیان سقوط هواپیما، که پاسداران بسیار عامدانه باعث قتل 176 انسان بی گناه شدند، نیز نادیده گرفته می شوند، و به آنها توهین می شود و جدی گرفته نمی شوند. پرسش این است که آیا نمایش همبستگی با قربانیان خانواده ها و قربانیانی که بی گناه اعدام شدند کافی است؟
موج اعدام ها و سیاست سرکوب علیه مردم همچنان ادامه دارد. جامعه جهانی که به عنوان وظیفه دموکراتیک خود برای حقوق بشر فعالیت می کنند، وضعیت ایران را می دانند و می بینند، اما هنوز هم نمی خواهند کاری انجام دهند. وقت آن است که آنان بطور علنی و با صراحت کامل به این رژیم اعتراض کنند و به اعدام مبارزان آزادی و زندانیان سیاسی "نه" بگویند. بسیاری از خانواده ها در ایران در ماتم نشسته اند و این باید پایان یابد، اما جامعه جهانی فقط تماشاگر است. رژیم جنایتکار، که با او روابط تجاری، اقتصادی و سیاسی برقرار است، نه تنها باعث ناآرامی علیه مردم خود، بلکه در کل منطقه و خارج از کشور می شود. چه مدت باید این قتل ها را تحمل کرد و چه مدت باید نقض حقوق بشر را نادیده گرفت؟
در مورد سایر کشورها، جامعه بین الملل برای نقض حقوق بشر بلافاصله اعتراض می کند، اما در باره ایران این امر به سادگی پذیرفته می شود.
در حال حاضر، موج دستگیری کسانی که دگر اندیشند و اعتقادات مختلف دارند، در دستور روز رژیم است تا اینکه بدین وسیله مردم برای حقوق و شرایط بهتر زندگی خود اعتراض نکنند. مدتی است که کارگران کارخانه ها مزدی دریافت نکرده اند و به همین دلیل هم اعتصاب کرده اند. برگزار کنندگان این اعتراضات کارگری دستگیر و به زندانها منتقل شده اند. این وضعیت حقوق بشر در ایران است، و ما دوباره می پرسیم تا کی باید این وضعیت را تحمل کرد. حقوق بشر قابل تقسیم نیست!
بی توجه از اینکه چه کسی در ایران قدرت دارد، هیچ اعدامی قابل اجرا و پذیرا نیست. هزاران نفر زندانی می شوند، ستم، ترس، دستگیری، اعدام و سیاست تجاوز، مردم ایران را نابود کرده است. مردم برای آزادی و دموکراسی، که امری جهانی هستند، ایستادگی می کنند. این مردم نباید قربانی این رژیم وحشی و جنایتکارشوند، و از این روی به حمایت ملموس و علنی جامعه جهانی نیاز دارند.
با احترام فراوان
از سوی فوروم ایرانیان دمکرات ماینز/آلمان
بهروز اسدی
ضمیمه نامه سرگشاده اعتراضی تاریخ 19.02.2021 بعد از مرگ بهنام محجوبی
22.02.2021
سرکار خانم دکتر کوفلر
بدنبال نامه اعتراضی که ما در تاریخ جمعه 19.02.2021 برای شما روانه کردیم، به وضعیت زندگی بهنام محجوبی در ایران اشاره نمودیم.
اکنون در این ضمیمه بر نامه اعتراضی مان، با کمال تأسف اطلاع می دهیم که ما با خبر شدیم، آقای بهنام محجوبی از اعضای دراویش ایران که در نامه اول به آن اشاره کرده بودیم، در بیمارستان درگذشت. سلامتی وی (بهنام محجوبی) به خاطر شکنجه، دستگیری و سرکوب گسترده علیه وی و خانواده اش وخیم شد تا بجائی که به یک بخش مراقبت های ویژه منتقل شد. همانطور که در نامه اعتراضی اول اشاره کردیم، تأیید شده بود که وی از نظر بالینی مرده است، اما سرویس مخفی، دستگاه های امنیتی و کارکنان وزارت کشور سعی کردند او را برای چند روز زنده نگه دارند. وی همچنین با نظارت دقیق امنیتی بسیار مشکوک به خاک سپرده شد، به طوری که هیچ یک از اعضای خانواده یا بستگان او دیگر نتوانستند در مراسم خاکسپاری اش شرکت کنند. این نشان می دهد که چگونه در ایران با حقوق بشر برخورد می شود. با کدام رژیم باید پشت میز بنشینید و مذاکره کنید؟ شرم آور است که چنین چیزی را می بینید، آن را نادیده می گیرید و هیچگونه شرایط وچارچوبی را برای هرگونه رابطه با این رژیم قائل نیستید.
حتی امروز هم دیگر اندیشمندان و دگراندیشان در ایران دستگیر شده اند که می توان نام آنها را در رسانه ها یافت.
پرسش این است که چگونه می توانید با چنین رژیمی پشت یک میز بنشینید و درباره سرنوشت یک مردم تصمیم بگیرید؟ ما مشاهده می کنیم که چگونه یک رژیم قاتل به دلیل دیپلماسی، روابط سیاسی و اقتصادی و به اصطلاح گفتگو، قتل مردم خود را از نظر اجتماعی قابل قبول می کند. هرگونه مذاکره ای با این رژیم، بدون توجه به حقوق بشر، باعث میشود که رژیم از آن برای گسترش قدرت خود استفاده کند. از اینکه مجبوریم مدام در مورد نقض حقوق بشر در ایران بنویسیم واقعا متاسفیم. اما هنوز هم انتظار داریم که شما برای تضمین حقوق بشر در ایران و پشتیبانی از مردم ایران حرکت کنید.
با احترام فراوان
از سوی فوروم ایرانیان دمکرات ماینز/آلمان
بهروز اسدی

i.A. Behrouz Asadi
Demokratische Forum der Iraner C/O Initiativausschuss für Migrationspolitik in RLP
Albert-Schweitzer-Str 113-115
55128 Mainz