به آن‌که همواره هست
Sat 20 02 2021
بهمن پارسا
خُفته یی آنجا تو امّا مانده ام بی خواب من
رفته یی تا بیکران و مانده ام بی تاب من
کهکشانِ راه شیری می دهد از تو نشان
در میان ِ آسمانها گشته ام پرتا ب من
دستخط اَت مانده اینجا در میان دفتَرَم
گاه می خوانم ولی با دیده ی پُر آب من
کَم کَمَک سخت است خواندن خطّ زیبای تُرا
گوییا دارم درون چشمها سیماب من
مثل رود ِ زندگی جاری تویی در خاطرم
مانده ام اینجا کناری همچُنان تالاب من
مانده ام سرگشته در امواجِ بیداد ِ زمان
یاوری کن تا بیابم نزدِ تو پایاب من
میرَوَد تا خشک گردد ریشه هایم در کویر
گر نبارَد اَبرِ تو کی می شوَم سیراب من
چون نترسیدم زِ ویرانی بجای عافیت
کرده ام ماوی میانِ بِستَرِ سیلاب من
بی نیاز از آیه های گُنگ و احکامِ فریب
میزنم آتش به جان ِ منبر و محراب من
**********************************
۱۴ فوریه ی کُرُنایی ۲۰۲۱
|
|