عصر نو
www.asre-nou.net

چه بایدن، چه ترامپ
جمهوری اسلامی رفتنی است


Thu 29 10 2020

فریدون احمدی

F.Ahmadi.jpg
بسیاری از برنامه ریزان و کارشناسان اتاق های فکر نظام سیاسی ایران مستقیم و غیر مستقیم چنین تبلیغ می کنند که اگر در انتخابات امریکا جو بایدن برنده شود اوضاع به کلی دگرگون شده و مشکلات رفع خواهند شد. برخی از مسئولین نیز به این توهم باور داشته و استراتژی خود را براین پایه گذارده اند. در کنار دایره اصلی قدرت، اصلاح طلبان که اکنون دیگر به نیروئی کاملا حاشیه ای تبدیل شده اند و نیز طیف رنگارنگ یاوران آنها در بیرون حکومت نیز تلاش های فراوانی کرده اند که همین ایده را به میان مردم و سپهر سیاسی ببرند. هدف حکومتیان و پایورانشان در این زمینه این است که:

- منبع تمام نابسامانی ها و بحران ها را در ایران نیرو و فشارهای خارجی و تحریم ها قلمداد کنند؛
- شکست و بن بست نظام سیاسی درهمه عرصه ها و ناگریزی شکست قطعی و پایان کارجمهوری اسلامی براثرعوامل داخلی لاپوشانی شود؛
- با نمایش اینکه جمهوری اسلامی با نرمشی دیگر و صلح امام حسنی تمام مشکلات و مناسبا ت با امریکا و جهان غرب را حل خواهد کرد، اراده مردم ایران در جنبش و خیزش علیه نظام را تضعیف کنند؛
این تبلیغات ازجمله به دلیل وجود روانشناسی نگاه به خارج در میان بخشی از مردم و اینکه تا کشتیبان را سیاستی دگر نباشد تغییری ایجاد نخواهد شد تا حدودی نیز موثر بوده و گسترش یافته است.

اما به این واقعیت آشکار باید توجه داشت که عواملی چون نا کارآمدی مطلق و فقدان مدیریت، فساد همه گیر و نهادینه شده، استیلای باندهای مافیائی سپاه و نهادهای تحت اداره بیت رهبری بر اقتصاد و سیاست کشور، تبعیض و بی عدالتی در همه عرصه ها، سرکوب و ترور دولتی، به تاراج دادن منابع و ثروت های ملی ، بن بست ساختار سیاسی و ایدئولژیک و مداخله گرانه بودن حکومت و سیاست خارجی اش از جمله عواملی هستند که اساس بحران ها در ایران و مشکلات کشور را تشکیل می دهند. حل این کوه مشکلات و دشواری های سترگ برای مجموعه ناهمگونی که حکومت را تشکیل داده است، ناممکن به نظر می رسد. قطعا نوع تنظیم مناسبات خارجی و پیروزی این یا آن نامزد ریاست جمهوری در آمریکا، بایدن یا ترامپ می تواند تاثیراتی در تشدید و یا تخفیف روندهای سیاسی در ایران داشته باشند اما تعیین کننده وضعیت و آینده نظام و سرنوشت کشور، همچنان روندها و شرایط داخل ایران است. نتیجه ‎انتخابات آمریکا تعیین کننده امکان ادامه حیات و یا پایان کار جمهوری اسلامی نیست این خود مردم ایران هستند که در اکثریت بسیار بالائی کل نظام ساسی حاکم را نفی کرده و خواهان براندازی و گذر از آنند. "رژیم چنج" رویکرد خود مردم ایران است.

ترامپ در پی تغییر رژیم، "رژیم چنج" نبود که اکنون بایدن جانشین احتمالی او به کلی سیاست دیگری را در پیش گیرد. هردوی آن ها در پی تغیییر رفتار جمهوری اسلامی در منطقه و در جهان هستند. تفاوت شاید در حد همان پلیس خوب و پلیس بد باشد. قابل پیش بینی است که در صورت پیروزی دموکرات ها "فشار حداکثری" تعدیل یابد اما سیاست اعمال فشار و بخش مهمی از تحریم ها با هدف به پای میز مذاکره کشاندن جمهوری اسلامی ادامه یابد. مذاکره پیرامون سیاست های رژیم ایران در عرصه های موشکی، مداخله جوئی های منطقه ای، تهدید امنیت اسرائیل، حمایت از گروه های تروریستی و... یعنی همان مضامین برنامه دوازده گانه پمپئو روی میز قرار خواهد داشت. قابل پیش بینی است دموکرات ها در صورت پیروزی، دستاوردهای ترامپ را در اعمال فشار حد اکثری دورنخواهند ریخت و از آن به عنوان برگ برنده ای در کنار شعار بازگشت به برجام استفاده خواهند کرد. بایدن در صورت پیروزی اگر هم بخواهد نمی تواند سیاست های دوران اوباما را در قبال جمهوری اسلامی درپیش بگیرد. اکنون دیگر هم در ایران ، هم در منطقه و هم در کل جهان شرایط به کلی متفاوتی حاکم است. مناسباتی جدید پدید آمده و روندهائی بی بازگشت پیش رفته است. همبسنگی های دیرینه حزب دموکرات آمریکا با اسرائیل و نقش و نفوذ کشورهای عربی منطقه، سیاست های رئیس جمهور احتمالی بایدن را در قبال جمهوری اسلامی مشروط می کند ضمن این که دموکرات ها در فاصله گیری از سیاست انزوا جویانه ترامپ و رویکرد "نخست آمریکا" ی او که در مواردی رها کردن امور در منطقه خاورمیانه را در پی داشت ، اجبار به مداخله گری و مشارکت بیشتری دارند که چندان خوش آیند جمهوری اسلامی نیست. درآن صورت به نظر می رسد مخالفت برخی کشورهای اروپائی با رویکردهای عمومی ترامپ نیز دیگر تنواند توجیه گر سیاستهای مماشات گرانه آنها با نظام اسلامی باشد.

شواهد نشان می دهند صرفنظر از اینکه کدام کاندیدا برنده شود، جمهوری اسلام خود را برای مذاکره بعد از انتخابات آمریکا آماده می کند. ایجاد این آمادگی چندان نیز ساده نیست. مضمون این مذاکرات از منظر نظام، تضمین بقا در برابر پذیرش شروط آمریکاست. طبعا حد این شروط بنابراین که سکاندار سیاست خارجی آمریکا ترامپ باشد یا بایدن متفاوت خواهد بود. اما در مورد نظام اسلامی تجربه بر واقعیت دیگری نیز دلالت دارد: این نظام هرزمان همه برگ هایش را باخت و به افلاس افتاد دست هایش رابالا می برد. به قول دوستی "تراژدی رقت انگیز این نظام این است که وقتی تن به سازش میدهد که دستش کاملا خالی است و برای برد چیزی در کف ندارد."

آنجه به ما مردم ایران مربوط می شود این است که به نیروی بی کران خود در براندازی و گذر از این نظام اهریمنی باور راسخ داشته باشیم و همبسته و همگام در راه برقراری نظامی دموکراتیک و انسانی بکوشیم. سرنوشت کشور و مردم ما در ایران و خیابانها و مراکز کار وزندگی مردممان تعیین می شود و نه درهیچ جا و توسط هیچ کس دیگر.