عصر نو
www.asre-nou.net

اعلامیه کمیته مرکزی سازمان راه کارگر

یاد یاران ، یاد باد

به مناسبت یازده دی، روز بزرگداشت جانباختگان راه کارگر
Sat 28 12 2019

اندوهبار است از مرگ ناخواسته سخن گفتن، از مرگ سرخ یاران و هم رزمانی که چون همه ما عاشق زندگی بودند و به مرگ سرخ تن دادند! به راستی مگر می شود از مرگ سرخ سخن نگفت که مرگ سرخ همچنان توشه ی راه ماست و جانبازان انقلابی بر پای دارندگان پرچم آزادی و پیشتازان راه مبارزه، مبارزه ای که از سد مرگ می گذرد.
اندوهبار است که پیشتازان مبارزه همچنان با مرگ ناخواسته دست به گریبان اند و جامعه ما، به تناوب در اندوه از دست دادن فرزندان برومند و گل های سرسبد خود به ماتم می نشیند.اندوهبار است که پس از انقلاب خونین مشروطیت، بیش از یک سده مبارزه طبقاتی و اجتماعی، گذر از چند دهه خونین و انقلاب توده ای سال 1357، هنوز هم مبارزه ما برای کسب آزادی، عدالت اجتماعی واستقرار سوسیالیسم، نیازمند خون و قربانی است.
اندهبار است که نسل اول مادران داغدیده به نام مادران خاوران، با داغ سنگین فرزندان دلبندشان، که قربانیان دهه شصت هستند خود در طی سه دهه گذشته، یکی پس از دیگری،در دل خاک جای گرفتند و جای خود را به مادران پارک لاله سپردند، مادرانی که فرزندان شان در جریان اعتراض مسالمت آمیز به نتایج انتخابات ریاست جمهوری در سال هشتاد و هشت، آماج گلوله مزدوران مسلح رژیمی قرار گرفتند و در کم تر از یک دهه پس از آن، با دو موج تازه تجدید حیات یافته اند. مادرانی که فرزندان خود را در دی ماه نود و شش در جریان یک خیزش توده ای ده روزه از دست دادند و مادرانی که در آبان ماه امسال فرزندان خود را از دست داده اند. فرزندان برومندی که در اعتراض به افزایش بهای بنزین، تداوم فقر، ادامه ی بیکاری و بی آیندگی در جامعه، گسترش دامنه ی فساد زمام داران حکومتی از روحانی و سپاهی و دولتی در سراسر ایران به تظاهرات پرداختند.
در سنت سازمانی، امسال در شرایطی به برگزاری یادمان رفقای جانباخته خود در یازده دی ماه سال روز اعدام جنایت کارانه ی رفیق علی رضا شکوهی نخستین دبیر اول سازمان، از چهره های درخشان مقاومت در زندان های شاه و شیخ می پردازیم که جامعه ما به سوگ صدها مبارز این خیزش عظیم نشسته، که در هفته پایانی آبان ماه، جنایت کارانه به فرمان سید علی خامنه ای بدون اخطار به گلوله بسته شده اند و تحویل جنازه شمار زیادی از آنان هم چنان درگرو تحمیل سکوت به مادران و پدران شان است.
جنایت هولناکی که به گزارش خبرگزاری رویترز (به نقل از سه مقام وزارت کشور) حدود 1500 کشته به جای گذاشته که چهارصد نفر آن زن و حدود بیست نفر آن کودک بوده اند.
در تاریخ یک صد ساله مبارزات سیاسی مردم ایران، بی گمان دهه شصت، دهه خون و جنون اسلامی،بی مانند است.دهه ای که دهها هزارتن از مبارزان راه آزادی و برابری، از اقلیت های ملی و مذهبی، تا هواداران سازمان های سیاسی از سوسیالیست تا مسلمانان دگراندیش، گروه، گروه، تیرباران شدند و یا در نبردی نابرابر جان باختند.
روایت دهه شصت، روایت خون و جنون است، روایت جانباختگان کمونیستی است که اجازه دفن جنازه های شان را هم نمی دادند و با لباس های غرقه در خون، به صورت جمعی در گودال ها می ریختند و از انبوه آنان خاوران ها بر پا می شد.
روایت دهه شصت، روایت رویدادی است تاریخی و استثنائی، در تاریخ یک کشور و در پی یک انقلاب توده ای ، روایت رویدادی وصف ناپذیر، از خشونت، شکنجه و جنایت نظام طبقاتی و ایدئولوژیکی اسلامی، به رهبری روحانیت حاکم از یک سوی، و از سوی دیگر پایداری درخشان مبارزان راه آزادی و دگراندیش، ایستادگی و مقاومت جانانه رازداری و پایداری مبارزان در برابر شکنجه و تیرباران! روایتی از وفاداری به آرمان های انسانی، و پذیرش مرگ سرخ و شرافت مندانه، روایتی از اهتزاز پرچم مبارزه و تداوم مبارزه! روایتی از مقاومت، آنچنان مقاومتی که مرزی نمی شناسد و همین بی مرزی مقاومت است که بقای سازمان های سیاسی و از جمله سازمان ما را تضمین می کند.
سازمان ما هیچگاه فداکاری صدها جانباخته راه کارگری و انبوه اسیران مقاوم و جان بدر برده خویش را فراموش نمیکند. از اینرو با تمام این عزیزان پیمان می بندیم که یک لحظه از آرزوهای انسانی شان برای رهایی، کوتاه نیائیم.

در طی این دهه که شمار زیادی از برجسته ترین و فداکارترین یاران ما در کنار دیگر مبارزان سیاسی، در شرایطی در برابر شکنجه گران، بازجویان و حکام شرعی که الفبای حقوق انسانی را هم نمی شناختند، از پایداری در برابرشرایط دشوار زندان، شکنجه و اعدام حماسه می ساختند، دست ما برای خبررسانی در باره ی آنان بسته بود.
در شرایطی که گزمه چی های رژیم اسلامی، شبانه روز دست اندر کار بازداشت مبارزان سیاسی و چهره های شناخته شده ی زندان های شاه بودند، سازمان ما که شمار زیادی از زندانیان زمان شاه را در بر داشت، با دو مقوله متضاد دست به گریبان بود. از یک سو از چگونگی بازداشت، جریان بازجوئی و اتهام انتصابی و سیر پرونده شماری از رفقای بازداشت شده بی خبر بود و بیم آن داشت که مبادا خبررسانی در باره بازداشت و بازجوئی آنان، بر ذخیره اطلاعاتی رژیم بیفزاید و به زیان شان تمام شود. اما قضیه بعد دیگری هم داشت و گروه گروه از رفقای بازداشت شده از همه سازمان ها، به گونه ای ضربتی تیرباران می شدند که گاه اعلام خبر بازداشت آنان با محاکمه ی ضربتی و تیرباران های شبانه هم زمان می شد.
دامنه گسترده ی روابط سازمانی، سنت دیرینه محفلی و جا به جائی مبارزان سیاسی هم به گونه ای بود که مجال دفاع از یاران در بند و افشاگری برای نجات آنان میسر نمی بود و به همین سبب سازمان های سیاسی، نه از بازداشت شده گان به هویت فردی، که تنها از جان باختگان نام می بردند و از زندانیان سیاسی در کلیت خود.
آری باید پاس بداریم یاد یارانی را که در برابر شکنجه های وحشیانه و تیرباران های ضربتی دلاورانه ایستادند و تلاش های شکنجه گران حزب الهی و حکام شرع را ناکام گذاشتند و هر کدام به نوبه خود اسطوره ای شدند از پایداری و دلاوری، با "نه" بلند و رسائی که سر می دادند.به استقبال مرگ می شتافتند.مرگ آری! تسلیم هرگز!
ما نه یک سازمان فرقه گرا هستیم، که بر طبل فرقه گرائی بکوبیم و نه یک سازمان قهرمان پرور و قهرمان پرست! اما آن گاه که زبان ها گشوده می شود و یا قلم ها به چرخش می آید و در ورای سه تا چهار دهه، در بیان یادها و یادمان ها، از دوست و دشمن،سخن از وصف حماسه آفرینی و تسلیم ناپذیری شماری از یاران شناخته شده و ناشناخته به میان می آید، نمی توانیم بی تفاوت بمانیم و هم چنان ارج می گذاریم و پاس می داریم یاد آنان را و حماسه آفرینی آنان را و ایستادگی دلیرانه ی آنان را.
یاد یاران، یاد همه ی مبارزان راه آزادی و سوسیالیسم، یاد همه جانباختگان دگراندیش، و یاد مادران خاوران که آرزوی یافتن نشانی از مکان دفن فرزندان دلبند خود را به گور سپردند، هم چنان گرامی می داریم و بر پیوند مبارزاتی خود با نسل تازه ای از مبارزان که بی محابا پای به میدان گذاشته اند و با خانواده های داغدیده که جوانان و نوجوانان خود را از دست داده اند تاکید می ورزیم.

گرامی باد یاد همه جانباختگان
شکنجه و اعدام، ملغی باید گردد - زندانی سیاسی ازادی باید گردد
سرنگون باد رژیم فاشیست جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم

کمیته مرکزی سازمان راه کارگر
28 دسامبر 2019
هفتم دی ماه 1398