عصر نو
www.asre-nou.net

گزارش مراسم بزرگداشت نخستین سالگرد تاسیس حزب چپ ایران (فدائیان خلق)
و چهل و هشتمین سالگرد جنبش فدائیان خلق، حماسه شکوهمند سیاهکل


Wed 27 02 2019



جشن بزرگداشت نخستین سالگرد تاسیس حزب چپ ایران (فدائیان خلق) و ۴۸مین سالگرد ۱۹ بهمن حماسه سیاهکل در محیطی صمیمی در شهر کلن آلمان برگزار گردید.

سالن جشن با پلاکات بزرگی از جنگل و با شراره هایی که از تاریکی جنگل بیرون می آمد، تزئین شده بود. این پلاکات با شعاری مبنی بر بزرگداشت این حماسه فراموش نشدنی و همچنین اولین سالگرد تاسیس حرب چپ ایران آذین شده بود. یک طرف پلاکات که بر بالای سن نصب شده بود، پرچم ایران و در طرف دیگر آن پرچم سرخ در اهتزاز بود. دیوارهای سالن با عکسهای بنیانگذاران جنبش فدائیان خلق ایران و دیگر جان باختگان فدائی و شعارهای روز سیاسی و مطالباتی مزین شده بود. دو عکس از مادر لطفی نیز اختصاص بخشی از برنامه بزرگداشت را به "یادمان مادر لطفی" یادآور می شد.

رفیق پروین همتی با شعری از شفیعی کدکنی، "بخوان بنام گل سرخ، در صحاری شب" برنامه را آغاز کرد؛ سپس متنی را که توسط هئیت برگزاری جشن تهیه شده بود، قرائت کرد. متن فوق به قرار زیر بود:

"رفقا و دوستان گرامی!
نخستین سالگرد تشکیل حزب چپ ایران (فدائیان خلق) و چهل و هشتمین سالگرد 19 بهمن، سالروز اعلام موجودیت چریکهای فدائی خلق ایران، جنبش فدائی بر شما و بر همه کوشندگان آزادی و عدالت خجسته باد.

19 بهمن یکی از فرازهای برجسته تاریخ معاصر ایران، یکی از چند نقطه عطف بزرگ در جنبش ضد دیکتاتوری، چپ و کمونیستی در ایران است. پیدایش فدائیان از یکسو تداوم تلاش آزادیخواهانه، عدالتجویانه و تجدد خواهانه مردم ایران از انقلاب مشروطیت به این سو، و از سوی دیگر همچون یکرشته رویدادها و روندها، یکی از واکنش های جامعه ایران به آن استبداد و اختناقی بود که کودتای 28 در کشور پدید آورد.

نهضت آزادیخواهانه و عدالتجویانه ای که توسط پیشینیان ما آغاز شد، حس احترام و همبستگی اقشار وسیعی از جامعه را برانگیخت. فدائی سمبل صداقت، شجاعت، فداکاری و استقلال رای در راه آزادی و عدالت گشت و این صفات بر جاذبه و نفوذ اندیشه سوسیالیسم در ایران افزود. روشن ترین بخش جامعه ایران همدلی، احترام و پشتیبانی خود از فدائیان را از جمله، از مجراهای مختلف بنمایش نهاد. چند سالی نگذشت که فعالیت سیاسی سازمانگرانه محور اصلی فعالیت چریکهای فدایی خلق ایران گشت و افزایش آگاهانه کار سازمانگری در میان مردم، فدائیان را به نیرومندترین و پر جاذبه ترین نیروی عدالتخواه آزادی دوست در میان مردم، از روشنفکران گرفته تا کارگران و تهیدستان کشور تبدیل کرد. نهضتی که در سیاهکل اعلام وجود کرد، به یکی از اهداف خویش، یعنی بمیدان آوردن مردم بر علیه دیکتاتوری و بخاطر آزادی و عدالت دست یافت.
اکنون نزدیک به نیم قرن از رخداد سیاهکل میگذرد و در طی این سالها فدائیان نیز راه پر فراز و نشیبی را طی کرده و بسیار آموخته اند. با گذشت زمان، چنانکه در همه نهضتهای بزرگ تاریخ روی داده است، بسیاری جزئیات و نکات حاشیه ای از صحنه بیرون رفته اند. آنچه که از سیاهکل مانده است و خواهد ماند، همان عناصر اصلی، یعنی مبارزه فدائیان علیه استبداد و تلاش در راه آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی است. برخلاف تلاش نیروهای مغرضی که چریکهای فدایی خلق را صرفا با مبارزه مسلحانه تعریف می کنند و بر آن می تازند، روح و جوهره تلاش فدائیان، نه مبارزه مسلحانه و حواشی آن، بلکه همین آزادیخواهی، استبداد ستیزی، نوجویی و عدالتخواهی، بودن در جبهه دموکراسی و در کنار مردم، در کنار طبقه کارگر، توده زحمتکش و فرودستان ایران است. نهضت فدائیان و سیاهکل، یکی از فرازهای تاریخی و یکی از مبانی هر تلاش آزادیخواهانه و عدالتجویانه در ایران کنونی است.

یکی از مشخصه های بارز جنبش فدائی فروتنی در برابر واقعیت، عدم اسارت در بندهای الفت یافته و پاسخگوئی به الزام تحول بوده است. حزب چپ ایران (فدائیان خلق) ماحصل پاسخ بخشهائی از این جنبش به الزام تحول مبتنی بر تجارب گرانقدر حیات 48 سالۀ آن است.



حزب چپ ایران (فدائیان خلق) که امروز همزمان با بزرگداشت 48مین سالگرد سیاهکل، نخستین سالگرد تشکیل آنرا گرامی می داریم، بر این پایه رسته است و ما اکنون نیز برای آن اهداف اصلی ای مبارزه می کنیم که نهضت چریکهای فدایی خلق برای آنها بمیدان آمد. آن اهداف همانا آزادی، دموکراسی، عدالت اجتماعی و سوسیالیسم است. ما همچنان در جبهه مردم زحمتکش تهیدست، در جبهه فرودستان قرار داریم.

یاد همه بنیانگذاران جنبش فدایی، یاد همه فدائیان و کوشندگان راه ازادی و عدالت را گرامی می داریم. به احترام آنان بپا می خیزیم و یکدقیقه سکوت اعلام می کنیم."

سپس جلسه به پا خواست و به پاس فداکاریهای رفقای قهرمان و آفرینندگان حماسه سیاهکل و یاد تمام قربانیان و رنجدیدگان جنبش فدائی و تمامی آزادگان یک دقیقه سکوت کرد.

آنگاه طنین سرود "انترناسیونال" چون صدای همبستگی کارگران و زحمتکشان جهان فضای سالن را پر کرد.

سپس رفیق شمسی شفیعی پیام هئیت سیاسی -اجرائی حزب را خواند. در پیام هئیت سیاسی - اجرائی ضمن تبریک نخستین سالگرد تاسیس حزب چپ ایران (فدائیان خلق) و ۴۸مین سالگزد حماسه سیاهکل چنین گفته می شود:

"از تشکیل حزب چپ ایران (فدائیان خلق) یک سال گذشت. تلاشی که برای تقویت همگرایی و اتحاد در صفوف چپ، آغاز شده بود، با وحدت نیروهای تشکیل‌دهنده‌ به ثمر نشست. هرچند روند وحدت نزدیک به یک دهه طول کشید، اما علیرغم همه‌ی دشواری‌ها، وحدت در بخشی از چپ ایران را عملی ساخت. با تشکیل حزب، گامی مهم به جلو برداشته‌ شده است، فصل دیگری برای تقویت صفوف چپ و به‌تبع آن حضور پرتوان آن در تحولات سیاسی کشور آغاز شده است."
بیانیه سپس می افزاید:

"در این یک سال، اعتراضات مردم ابعاد گسترده‌ای پیدا کرده است. ادامه‌ی این اعتراضات که از دی‌ماه سال ۱۳۹۶ شروع و روزبه‌روز قوی‌تر شده است، حکومت را در بسیاری عرصه‌ها به تنگنا کشانده است. جمهوری اسلامی هم‌زمان در اقصی نقاط کشور با جنبش‌های اعتراضی و مطالباتی کارگران و تهيدستان، اقلیت‌های ملی- قومی، زنان و دانشجویان مواجه است و همچون گذشته نمی‌تواند به‌سرعت اعتراضات مردم را سرکوب کند. این اعتراضات بیانگر تعمیق نارضایتی در بطن جامعه است که دیگر با سلاح سرکوب دولتی نمی‌توان جلوی آن را سد نمود.

کشور ما آبستن تحولات است، در چنین وضعیتی حضور متحد چپ در سپهر سیاسی کشور برای دفاع از آرمان‌های تاریخی خود در استقرار دمکراسی، تأمین عدالت اجتماعی و زندگی بهتر برای آحاد جامعه از اهمیت مبرم برخوردار است. ما نیروهای چپ را به همکاری، همگرایی و اتحاد حول یک برنامه‌ی چپ برای آینده‌ی ایران فرامی‌خوانیم. کشور ما، بیش از هر زمان دیگری به یک چپ نیرومند نیاز دارد، که بتواند رهایی از هر نوع تبعیض، نابرابری، ستم و سرکوب را نوید دهد."

در بیانیه هئیت سیاسی - اجرائی در برخورد به سالگرد حماسه سیاهکل گفته می شود:

"چهل‌وهشت سال پیش، در ۱۹ بهمن ۱۳۴۹، رفقای ما تولد جریانی را اعلام داشتند که قصد داشت مسیر دیگری را پیش پای چپ باز کند و صحنه‌ی سیاسی کشور را تغییر دهد. فدائیان خلق در عرض مدت کوتاهی نيروی وسيعی را بسيج کردند. در بهمن سال ۱۳۵۷ که رژیم پهلوی سقوط کرد، آن‌ها مهم‌ترین نیروی چپ در ایران و یکی از قدرتمندترین جریان‌ها در برابر حکومت جدید بودند. ره‌توشه فدائیان خلق، پایبندی آن‌ها به آرمان‌های عدالت‌خواهانه و مردمی خود، صداقت در مبارزه و ایستادگی تا پای جان در ادامه‌ی راهی بود که آغاز کرده بودند. امروز هر نقدی بر خط‌مشی آن‌ها وارد باشد، هیچ‌کس تردیدی در این واقعیت ندارد که آن‌ها جان‌برکف نهاده، مسیر جدیدی را پیش پای چپ گذاشتند. با شجاعت و صداقت خود، راه به آرزوها و افسانه‌های مردم بردند و ادبیات و شعر زمانه‌ی خود را نیز تحت تأثیر قراردادند. حزب ما از این پایبندی و استواری بر اهداف و از این شجاعت و صداقت می‌آموزد و بر تحقق آرمان‌های فدائیان خلق پای می‌فشارد."



پس از پایان سخنان رفیق شمسی، میزگرد سیاسی با شرکت رفقا مهدی فتاپور (بعنوان گرداننده جلسه)، بهزاد کریمی، پرویز نویدی و محمد اعظمی تشکیل شد که رفقا درباره وضعیت سیاسی موجود، پروسه بوجود آمدن حزب چپ، سیاستهای آن، مسئله اتحادها، رابطه حزب با جامعه و مسائل دیگر صحبت کردند. ویژگی این برنامه در آن بود که رفیق فتاپور سئوالات رسیده را جمع بندی می کرد و بعنوان پرسش در اختیار هرکدام از رفقای شرکت کننده در میزگرد قرار میداد تا پاسخ شایسته بدانها داده شود.

رفیق پرویز نویدی در بخشی از سخنان خود گفت: "اتکاء به نیروی خارجی از نظر حزب مردود است و آلترناتیوسازی از طرف کشورهای خارجی مورد قبول ما نیست. اتکاء ما به مردم و نیروهای مدنی است. ما با نیروهایی که چنین مشخصه ای دارند، حاضریم وارد معادلات سیاسی بشویم."

رفیق نویدی در بخش دیگری از سخنان خود گفت:
"جمهوری اسلامی در مناسبات جهانی هنوز امکان مانور دارد...، امکان جنگ در شرایط امروزی بعید است...، وضعیت آینده بستگی به کارکرد اوپوزیسیون دارد. جمهوری اسلامی هنوز قدرت سرکوب دارد و بس! کسی که بخواهد با داغ و درفش حکومت کند، نمی تواند خودش را نگهدارد. یعنی جمهوری اسلامی باید برداشته شود..."

رفیق بهزاد کریمی در بخشی از سخنان خود از جمله گفت:
" جامعه تا زمانی که نتواند صدای پر قدرت اوپوزیسیون را بشنود، به آن اعتماد نخواهد کرد. اوپوزیسیون باید از فنجان در بیاید و خودی نشان دهد تا جدی گرفته شود."

وی در قسمت دیگری از سخنان خود گفت:
"امکانات از درون بن بستهای جمهوری اسلامی بیرون می آید...، رابطه با قدرت، از طریق رابطه با مردم تعیین می شود...، ما باید جسارت سیاست کردن را داشته باشیم."

رفیق محمد اعظمی در سخنان خود گفت:
"مردم به شدت ناراضی هستند. اقتصاد کشور در بن بست است. کارخانه ها و شرکت های تولیدی و تجاری در حال تعطیلی هستند. بحران منابع آب کشور، مسائل محيط زيست، فقر، بيکاری، شکاف طبقاتی، ورشکستگی صندوق های بازنشستگی، نظام بانکی، کسری عظيم بودجۀ دولت و حجم عظيم دستگاه دولتی، وخامت وضعيت زندگی گروه های وسيعی از مردم به ويژه کارگران و مزدبگيران جمهوری اسلامی را به بن بست کشانده است. وضعیت مردم وخیم تر شده است."

رفیق اعظمی سپس اضافه کرد:
"جمهوری اسلامی با بحران همه جانبه مواجه است و پایگاه اجتماعی آن محدودتر شده است. اين حکومت در اساس با تکيه به ارگان های نظامی و درآمد نفت و پشتیبانی بخشی از مردم به سلطۀ خود ادامه می دهد. از این سه عامل مردم از حکومت رو بر تافته اند و نفت هم درآمدش نسبت به قبل افت جدی کرده است. جمهوری اسلامی تنها به سرنیزه متکی است. اما به دلیل مجموعه شرایط و ناتوانی های خود، مثل گذشته هم نمی تواند اعتراضات را سرکوب کند."

او ضمن اشاره به تحریمها و فشارهای آمریکا و وضعیت بحرانی کشور نتیجه گرفت:
"مجموعه این شرایط مردم را به انفجار کشانده است..."
رفیق محمد اعظمی در ادامه گفت:
"اپوزیسیون در مجموع پراکنده عمل می کند. در واقع نقطه قدرت حکومت نداشتن یک اپوزیسیون متحد و نیرومند است....اپوزیسیون در مجموعه خود همدیگر را خنثی می کنند. تیغ به صورت هم می کشند..."



پس از اتمام میزگرد سیاسی، تنفس اعلام شد.

برنامه "یادمان مادر لطفی" شروع شد. ابتدا ویدئوکلیپ ۱۵ دقیقه ای پخش شد که تماشا کنندگان را در اندوه از دست دادن مادری از سلاله "مادران خاوران" بشکل تصویری قرار میداد. مادری که عشق مادری را نه تنها به فرزند مبارز خود رفیق انوشیروان لطفی داشت، بلکه محبت بی پایان وی کرانه نمی شناخت و شامل تمام رفقای مبارز و خانوادهایشان از هر سازمان و گروه سیاسی می شد. ناگفته پیداست که شرکت کنندگان در جشن، بیش از اندوه، از وجود و مبارزه چنین انسان بزرگی نیرو می گرفتند. رفیق فتاپور در رسای مادر چنین گفت:

"اولین بار با خانم لطفی در سال 47 آشنا شدم. در همان دیدارها متوجه شدم که او تفاوتی با سایرین دارد که با ما رابطه برقرار میکند به کارهای ما احترام میگذارد و نحوه رفتارش بگونه ای بود که احترام ما را نیز جلب میکرد

جمعی که تحت عنوان مادران زندانیان سیاسی شناخته شده در سال 50 ابتدا در برابر زندان قزل قلعه شکل گرفت و در سالهای بعد گسترش یافت و تا بامروز نیز تداوم یافته. در فعالیت و تداوم این جمع مادران زیادی مشارکت داشتند و خانم لطفی بعنوان سمبل این جمع شناخته شده. بزرگداشت خانم لطفی بزرگداشت تلاشهای همه این مادران است. این جمع یکی از فعالترین و موثرترین تشکل های مدنی دمکراتیک کشور ما بوده و هست.

خانم لطفی یک ویژگی شخصی داشت و آن اینکه میتوانست با دیگران رابطه بگیرد. حرفهایش از ته دل در می آمد و به همین دلیل میتوانست اعتماد شنوندگان را جلب کند. من فکر میکنم اگر ما در کشورمان شرایط دمکراتیک داشتیم و حزب چپ امکان فعالیت آزاد و قانونی داشت خانم لطفی یکی از برجسته ترین و شاید برجسته ترین فردی بود که میتوانست کار توده ای بکند و با مردم صحبت کرده و اعتماد جلب کند و شاید میتوانست یکی از کاندیداهای اصلی این حزب برای پارلمان باشد



جمع مادران و منجمله خانم لطفی کار بزرگی که کردند، این بود که موفق شدند بر تمایزات و شکافهای ایدئولوژیک و سیاسی غلبه کنند. در جمع آنها مهم نبود که فرزندانشان به کدام سازمان سیاسی وابسته بودند مهم این بود که آنها مادر و یا خویشاوند کسانی هستند که توسط استبداد به قتل رسیده اند. آنها یک تشکل مدنی ضد استبدادی، ضد وجود زندانی سیاسی عقیدتی بودند. در جمع آنها خانم حکمت جو یا خانم لطفی یا محسنی یا بهکیش یا سنجری و ..به یکسان دارای احترام بودند. در این زمینه آنها با فاصله زیاد از تمامی تشکلهای مشابه و تا سازمانهای سیاسی اپوزیسیون و چپ در خارج کشور پیش بودند. مشکلی که هنوز هم نیروهای سیاسی نتوانسته اند بطور کامل بر آن غلبه کنند در تشکل مادران از همان روزهای ابتدایی حل شده بود.

در فیلمی که من از سخنرانی خانم لطفی در شهر کلن در فیس بوکم گذاشتم خانم لطفی به چهار واقعه تاریخی اشاره میکند. 1- شکل گیری جمع مادران در سالهای قبل از انقلاب و تداوم آن در سالهای پس از انقلاب تا بامروز. 2- واکنش مادران با شنیدن خبر اعدام فرزندانشان و شرایطی که در این زمینه در سالهای دهه شصت وجود داشت. 3- پیدا کردن گورهای جمعی اعدامیهای سال 67، کنار زدن خاک ها و عکس گرفتن از برخی اجساد. 4- مشکلاتی که آنها در رابطه با خبردهی با آن مواجه بودند و بطور مشخص دشواریهای که بخاطر تلاششان برای ملاقات با گالیندوپل تحمل کردند.

با مرگ خانم لطفی و تعداد دیگری از مادران مثل خانم صلاحی، خانم معینی، خانم حکمت جو، خانم محسنی خانم آل آقا، خانم سنجری و بیماری تعداد دیگری از این جمع نظیر خانم شریفی میرود که یک دوره تاریخی در این زمینه پایان یابد. زندانیان سیاسی و اعدامهای سیاسی عقیدتی در ایران وجود دارند و تلاشهای مادران زندانیان تداوم خواهد یافت. ولی در سالهای گذشته وسایل ارتباط جمعی به گستردگی امروز نبود. انعکاس خبر سرکوب و اعمال فشار با دشورای مواجه بود. امروز از طریق اینترنت و وسایل ارتباط جمعی هر اقدامی بسرعت در ابعاد وسیع منعکس میشود. ولی سی سال قبل خیلی ها از خبری به عظمت فاجعه کشتار زندانیان سیاسی با همه تلاشهایی که صورت گرفت، بی خبر ماندند. جمع مادرانی که خانم لطفی بعنوان یکی از چهره های اصلی و سمبل آنان شناخته شد؛ در چنین شرایطی فعالیت کرد. یاد همه آنها گرامی باد."

سپس رفیق رسول از بلژیک شعری را که سروده بود، دکلمه کرد و بدین طریق قسمت سیاسی جشن پایان گرفت.

سپس برنامه هنری شروع شد که در آن گروهی از کشور همسایه ترکیه به خوانندگی "دوزگون کایا"، ترانه های نیم قرن مبارزه مردم را با استادی تمام خواند؛ گروه آذربایجانی به خوانندگی "رحمان" با تصنیف ها و ترانه های شورانگیز آذربایجانی حال و هوای دیگری به مجلس داد و گروه دیگری با ترانه های زیبا، متنوع و شاد، به فضای سالن لطافت بیشتری بخشید. رفیق پروین همتی در فاصله سخنرانی ها و سایر برنامه ها با قطعات اشعار بسیار زیبا و با صدایی گیرای خود گرمی بخش برنامه های متنوع جشن بود.



جشن نخستین سالگرد حزب چپ ایران (فدائیان خلق) و سالگرد حماسه سیاهکل در فضای محبت، دوستی، رفاقت و امیدواری پایان یافت.