علت عدم توفیق اروپا در دلبری برای ترامپ
Tue 7 08 2018
طاهره بارئی
برای این سوال ممکن است دلایل تاریخی، اجتماعی، اقتصادی ِ البته متناقضی پیدا کرد. هر چند اتفاقا دلایل تاریخی ایجاب میکرد ترامپ راه اتحاد با اروپا، بخصوص انگلستان را در پیش گیرد.
اما شاید موضوع شخصی تر ازین حرفهاست و به روانشناسی شخصی رئیس جمهور امریکا بر می گردد.
ترامپ بعنوان نماد نیرومند ترین کشور جهان به لحاظ اقتصادی و نظامی، نماد اوج گرایش مردانه جهان نیز هست. او دوست دارد تنها "مردان" آنهم مردان نیرومند را شانه به شانه خود ببیند. این چنین مردانی حتی اگر سمبل استبداد و سمبل دهها خصوصیتی باشند که رسانه های کشوراو برای سالیان دراز آنها را کوبیده اند، لایق همپا شدن با خودش خواهند بود.
او پوتین را، کیم یونگ اون را شایسته شانه به شانه خودش راه رفتن حساب میکند و در کنار آنها که سالیان دراز دشمن امریکا محسوب شده اند، احساس آرامش و امنیت میکند. اما ترودو نخست وزیر کانادا را، کشوری که منابع طبیعی از جمله آبهایش، سرزمینهای امریکا را تغذیه میکنند، تحویل
نمی گیرد چون او را لوس و نزار تلقی میکند.
می بینیم چطور یال و کوپال و غرولند و آتشین مزاج بودن است که موافق طبع او واقع میشوند و باقی داستان یعنی سیاست آن افراد چندان مورد و موضوعی برای شکایت قرار نمی گیرند.
اما برسیم به اروپا.
معلوم است که در نگاه و نفس ترامپ، زنان ِپا به سن گذاشته ای چون آنگلا مرکل یا "ترزا می" با پشت خمیده اش، به نمونه هائی پرهیز کردنی و گریختنی تبدیل میشوند. موضوع تنها زن بودن این نماد کشور های نیرومند اروپا نیست، بلکه بی بهرگیشان از زیبائی لازم برای مانکن بودن و تاپ مدل بودن هم هست. تنها معیار هائی که در نگرش او میتوانند زنی را شایسته مراودت قرار دهند.
طفلک ترزا می که تازگی ها به زحمت هم راه میرود، چگونه میتوانست مورد توجه او قرار گیرد؟ در این میان ترامپ تنها نیم نگاه به سوی امانوئل ماکرون دارد که جوان است و خوش رو. اما اینجا هم اوضاع با حضور همسر بالای شصت ساله او خراب میشود. در ملاقات با ماکرون و همسرش در پاریس، اولین حرفی که رئیس جمهور امریکا به بريژیت ماکرون می گوید اینطور معنی میدهد: "می بینم که شما خیی خوب مانده اید!". گویا ساعتها و دقایق طولانی قبل ازین دیدار، چگونه ماندن این زن بالای شصت سال، ذهن او را مشغول کرده است.
ظاهراً او حساب وکتاب چگونه ماندن تمام زنان خیمه و خرگاههای قدرتهای جهان را مد نظردارد. چنانچه در مورد کیت میدلتون ، همسر پرنس ویلیامز نیز قبل از ریاست جمهوریش توئیت بی شرمانه ای ارسال کرده بود.
اما ترزا می حتی با بُردن او به دیدار ملکه و نشاندنش بر صندلی چرچیل نتوانست دل ترامپ را به دست آورد چون با معیار های ترامپ از زن بودن بسیار فاصله گرفته است. و ترامپ در حضور او که میزبانش بود گفت که رقیبش یعنی بوریس جانسون می توانست نخست وزیر خیلی خوبی برای انگلیس باشد. یعنی ترزا می نیست.
نباید گمان کرد ترامپ نمونه ای استثنائی ست بلکه او آشکار شدن واقعیت نگرش دستگاه یک جامعه در مورد زنان است. کشوری با بانوی اولی که چون مجسمه ای بی روح کنار مرد نیرومند راه میرود و لباسها و قد و قامتش معیاری معرفی میشود برای زدن مُهر تصدیق بر عظمت امریکا.
حالا مانده دیدار ترامپ را با خواهران روحانی مشاهده کنیم، که آنجا چه اتفاقی خواهد افتاد. پیشنهاد میکنم از ایران معصومه ابتکار یا اعظم طالقانی را به نمایندگی از دولت به دیدارش بفرستند. به گمان شما ترامپ چگونه رفتار خواهد کرد؟ مجسم کنید!
|
|
