جمهوری نکبت در هراس از آزادی

هجوم نیرویهای تباهی و سرکوب به مراسم ۵۰ سالگی کانون نویسندگان ایران
Sat 26 05 2018

۱«امروز جمعه ۴ خرداد، نیروهای سیاهی و تباهی و جهل و خرافه از صبح به خانهای که قرار بود در آن مراسم ۵۰0 سالگی کانون نویسندگان ایران برگزار شود وحشیانه یورش بردند، خیابان منتهی به خانه را مسدود کردند و با غارت همهی وسایل، پوسترها، یادگارها و یادمانها و لوازمی که طی یک سال زحمت و کار شبانهروزیِ اعضاء برای امروز تدارک دیده شده بود، برگ تیرۀ دیگری بر کارنامهی ننگآلود و سراسر جنایت و سانسور و آزادی کشی خود افزودند.»۱

آیا تاریخ تکرار میشود؟

ده شب کانون نویسندگان ایران در سال ۱۳۵۷ خود جرقهای بود به انبار باروت نفرت مردم از رژیم آزادیکش شاه، از آن پس نیز اما؛ کانون دمی نیاسود تا از بهار آزادیِ پس از استبداد پادشاهی نفس تازه کند و پیکار خود را در دفاع از آزادی اندیشه و بیان با نیروئی نو از سر گیرد. خمینی در نخستین رویکردهای ضدانسانیش؛ دستور «شکستن قلمها» را داد؛ اما قلم را چارهای جز نوشتن نبود. قلمهای شکسته باز هم در راه آزادی نوشتند و تنِ رژیم جنایتکار و آزادیکُش جمهوری اسلامی را لرزاندند. در طول این سالها کم نبودند آزادگانی که در این راه پُرخطر، تیغ ستم این رژیم جانشان را گرفت.

از سعید سلطانپور نخستین نویسندۀ جانباخته تا کنون، از نویسندگان بسیاری که در دفاع از آزادی اندیشه و بیان سالها ستم زندان را به جان خریدند و کمر خم نکردند تا امروز، که کانون نویسندگان ایران زیر سرکوب روزمره دمی نیاسوده و اعضایش مدام در زندان و محدودیت و ضرب و شتم نیروهای تباهی به سربردهاند؛ مردم آزاده جهان شاهد صدای رسائی هستند که خاموش نمیشود. گفتن از آزادی تعطیل بردار نیست. جمهوری اسلامی در ۴۰ سال ایجاد هراس، با کشتار و زندانی کردن و انواع سرکوب و سانسور و فشار هرگز قادر نشده است این قافله را از رفتن باز دارد.

امروز، کانون نویسندگان ایران، قصد داشت پس از یکسال تلاش و برنامهریزی مدام، پنجاهمین سالگرد آغاز به کار خود را به ویژه در شرایطی که تودههای به جان آمدۀ مردم ایران تمام قد در برابر این رژیم بیداد ایستادهاند بزرگ بدارد، و همگام و همصدا با آنان ندای آزادی را سر دهد و نیم قرن تلاش خود را برای دفاع بی حصر و استثناء از «آزادی اندیشه و بیان» گرامی بدارد.

اما همانگونه که در گزارش امروز اکبر معصوم بیگی، یکی از فعالین سالهای دراز این نبرد، در ابتدای این بیانیه آمده است؛ جمهوری اسلامی در هراس از صدای رسای کانون، پیش از آنکه اعضای برگزار کننده بتوانند به این محل برسند، هجوم آورد و نشان وحشیگری و استبداد خود را با نابودکردن همه چیز برجا گذاشت.
اما این صدا همچنان ادامه خواهد یافت و خاموش نخواهد شد. جمهوری اسلامی اکنون در برابر ارادۀ مردمی قراردارد که همۀ امید آن به بقا را از بین برده و به لحظههای پایان سرنوشت نزدیکش ساختهاند.

زنده با آزادی اندیشه و بیان
هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران در تبعید
۴ خرداد ۱۳۹۷
ـــــــــــــــــ

۱- از متن گزارش کانونی اکبر معصوم بیگی ۴ خرداد ۱۳۹۷