دو سروده از جدائى
Wed 11 04 2018
بهروز داودی
مثلِ ستاره ى دنباله دار
مثلِ ستاره ى دنباله دار
دور مى شوم از تو
دور مى شوم
چون كودكى
رها شده
از بطنِ مادرش
مثلِ ستاره ى دنباله دار
كه
هُرمِ حريمِ خاطره
خاموش مى كند
آب مى كند
حضور روشن او را
مثلِ ستاره ى دنباله دار
كه
سنگْ مرده اش
بر سطحِ سياره اى
بيگانه و غريب
فرو مى غلتد
مثلِ ستاره ى دنباله دار
كه
دور مى شود
از خويش تن اش
كه
نزديك مى شود
به گور كن اش
پاريس - مارس ٢٠١٨
ديدار
براى م غ
آفريننده ، نقاش
چرخيد صندلى
پشت كرد به ميز
و
چشم دوخته حالا
به درِ خروجى يك اطاق
كه نيمه باز مانده و بى تاب
چرخيد صندلىِ كنارش
پشت كرد
به دسته گل روىِ ميز
و
چشم دوخته حالا
به درِ گشوده به ايوان
در راهرو
غير از سكوت
صدائى نيست
و
در ايوان
بر روىِ نرده
خم شده اند حالا
گل هاى شمعدانىِ گلدان
به زير خالىِ پاها شان
بهت زده
گريان
پاريس - آوريل ٢٠١٨