عصر نو
www.asre-nou.net

نامه به عبدالرحمن حاجی احمدی، دبیرکل سابق پژاک


Sun 3 12 2017

کورش زعيم

kourosh-zaim1.jpg
اخیرا از شنیدن سخنان سه سال پیش شما درباره بیهوده بودن مبارزه مسلحانه برای استقلال یا فدرالیسم، بارقه امیدی در دل من روشن شد که شاید پس از این همه دهه های ستیز و نبرد هم میهن علیه هم میهن و ریخته شدن خون ایرانی بدست ایرانی، پایان این بحران خانمانسوز در دسترس باشد. روزی که آغوش خود را به یکدیگر باز کنیم و با همزیستی و همکاری برای ساختن یک ایران امن و آباد و مردمی خوشبخت و سر بلند تلاش نمائیم.
فراموش نکنیم که ما نخستین ملت جهان بوده ایم از قوم ها و فرهنگ و گویش های گوناگون که داوطلبانه بهم پیوستیم و پهناورترین، پر جمعیت ترین، خوشبخت ترین، امن ترین و پیشرفته ترین و محبوب ترین کشور جهان را بوجود آوردیم. ما ملتی هستیم که هربار دشمنی نا متمدن و خونریز و بی فرهنگ سبب گسست ما شد، بزودی بر او چیره میشدیم و تکه های جدا شده ملت ما دوباره مانند آهن ربا بهم می چسبیدند.
اکنون هم که قدرت و جایگاه جهانی در دوره های اوج خود را از دست داده ایم، نباید بگذاریم برخی کشورهای زیاده خواه و متوهم ما را از هم جدا کنند.
بیاندیشیم چرا ایالات متحده آمریکا کمتر از سه سده یک قدرت جهانی و در آغاز محبوب تبدیل شد؟ برای اینکه در آغاز پیدایش، سیزده مستعمره و ولایت که از کشورهای مختلف به آنجا مهاجرت کرده بودند با هم شدند و سپس همه مهاجران سرزمین های تصاحبی اعم از انگلیسی، فرانسوی، آلمانی و اسپانیولی و غیره، نژادهای سفید پوست و سرخ پوست و سیاهپوست، همه دست به هم داده و یک کشور بزرگ را تشکیل دادند که با یک قانون اساسی تامین و تضمین کننده حقوق شهروندی و بشری همگان بموفقیت دست یافتند.
اروپا را بیاندیشیم که پس از سده ها خشونت تعبدی و جنگ های بی انتها برای دست درازی به سرزمین های مشترک، گذر از خونریزی ها، کشتارها، بیماری های کشنده و قحطی های خود ساخته و بی ثباتی و نگرانی از آینده، سر انجام به این نتیجه رسیدند که اگر با هم باشند امن تر و خوشبخت تر و پیشرفته تر خواهند بود.
این خورورزی با هم شدن در سراسر جهان واگیر شده، و انواع اتحادیه های سرزمینی، اقتصادی و نظامی برای همکاری بوجود آمده است، از اوپک تا آسه آن و اور آسیا و غیره. امروز همه آینده خود را در با هم بودن و همکاری می بینند.
من همیشه شگفت زده بودم که چرا در حالی که همه جهان به دنبال همگرایی و یکی شدن هستند برخی گروه ها فریب بد خواهان میهن بزرگ ما را می خورند تا سرزمین ما را چند پاره کنند. آنها تاریخ ایران را نخوانده اند و نمی دانند که در ایران در آخرین لحظه خردمندی برمیخیزد یا چرخش می کند تا میهنش آسیب نبیند.
ما خوشبخت ترین و امن ترین دوران زندگی خود را در چند سده هخامنشیان داشتیم که در آن پارس و کرد و کاش و بلوچ و ترک و عرب آموختیم چگونه با هم زندگی کنیم، و این آموزش را یک نظام مردمی و حقوق بشری به ما داد و آنگاه بود که ما ابرقدرت جهان شدیم و جایگاه جهانی ما بیش از هزار سال دوام آورد.
من باور دارم که چسبندی و دلبستگی مردم ایران به میهن و به یکدیگر بیش از آن است که هیچ نیرویی بتواند ما را از هم جدا کند.
من در سال ۱۳۹۳، که آقای مسعود بارزانی اعلام همه پرسی برای جدایی از عراق کرده بود خطاب به ایشان نوشتم که بهتر است از این کار صرف نظر کنید که واکنش دو همسایه و نگرانی ایران مانع موفقیت شما خواهد شد و بهتر آن که بردباری کنید تا شاید شرایطی فراهم شود که به یکدیگر نزدیک شویم. امروز متاسفم که ایشان حرکتی را کرد که نه به سود ایران بود و نه به سود کردان ایرانی افتاده بیرون از مرزهای سیاسی ایران.
ما و شما فعالان حقوق بشر کرد باید تلاشمان در راستای نهادینه کردن مردم سالاری و رعایت کامل حقوق بشر و شهروندی در میهن مشترکمان باشد.
ما از مرکز ایران، شما از باختر، بلوچ از خاور، عرب از جنوب و ترکمن و آذری از شمال ایران باید همگی در یک همبستگی شکست ناپذیر تلاش کنیم میهن بزرگ و کهن خود را از سرشکستگی، فرقه گرایی و هویت زدایی که زمینه ای برای ستمگری و حق کشی فراهم می سازد نجات دهیم.

با گرامیداشت و آرزوی موفقیت.
زندان اوین – ۲۲ آبان ۱۳۹۶ خ