عصر نو
www.asre-nou.net

زمین‌لرزه ی کرمانشاهان

برای بازماندگان ِ زمین‌لرزه ی کرمانشاهان
Thu 23 11 2017

آبتین آیینه



آه ِ آبان، آرزوی آزادی و آبادی
خواباندن ِ خیز ِ خیزش ِ هفتم ِ آبان*
پس لرزه های سایه ی سنگین ِ سکوت
بی آبانی ِ بیابانی را گسل ِ گسستگی گردانید

تا کرمانشاهان چونان رودبار، بم، آذر ِ بی آبادگان
و ... لرزان ِ بی توان، بی جان بگردد

تا در زیر ِ ریزش ِ خِشتهای خسته ی دیر ِ دیروز
پوشک ِ مُسَکِن مَسکَن ِ مهر ِ نزدیک ِ امروز
تن ها تندیس، تندیس های چشم بر راه
زمین را در سوگ کشانند

تا دیگربار سوگ ناله های تنهایی
آرزوهای رفته با باد را
در گلوها گلوله گردانند

تا اندامهای انداخته و پیکرهای پاره شده
دل ِ دلبند ِ تاخته ی دالاهو،
یارستانهای مِهربانان ِ مِهریان
یاهو گویان پی ِ گوی بگردند

تا آب ِ روان، تنبور زنان
بر بند ِ روانسر، ساز ِ سرآب را
بی سُرود پی ِ رود
درِ تنگه ی کهن جوان سال ِ جوانرود
ساز ِ سازش ِ نوازند

تا کاخ ِ (قصر ِ) فرو ریخته ی شیرین ِ بی فرهاد
فریاد ِ نگارستان ِ تارهای تالار ِ تیسفون رخت بربند

تا پروانه ی پیر ِ «پاتیر»*
بال ِ بسته ی کیان ِ سر ِ پُل ِ ذهاب
در تاریک ِ تاخته ی شبهای سرد ِ سنگین
پاییز پیش از این زمستان در هیچستان بماند

تا ریزگردهای بیابان ِ بوران ِ آن زمستان
چهل سالگی چله ی آن سوگ ِ بزرگ؛
برگشت ِ دیوان ِ الله، آسیابان ِ فریب
گُسل ِ گسستگی این نگون بختی را
هُشدار ِ ماندگار گردانند

تا به مانند رُخ ِ هر رُخداد و روی هر رویدادی
بازهم سامانه ی دوگانگی، دروغ و فریب ِ اسلامی را
با توان و جان ِ ایرانیان به سرانجام برسانند

تا دیوان و جن های قرآن ِ الله ی خاورمیانه
از خاور ِ دور ِ دیروز تا باختر ِ روز ِ امروز
اسلام گستری را گسترده
گورگردان هایش کامسواران ِ خونسالار
در گورستان، جهان را واژگون کنند

آه کرمانشاهانم!
بیش از دویست آبادی ِ بی آبانت
در کام ِ نیستی از هسته ی هستی گسسته
گسستگی اش همچنان گسترده می‌گردد

تا آه ِ هر ناله ی شوریده ، شور ِ هر شورشی
در پس ِ روز ِ پدر سرکوب
پندار ِ ماندگاری ِ مام ِ مادر را
در پشت ِ پرده های پستوی پنهان
خاموش بگردانند

تا هم میهنان ِ بازهم مانده دربند
در پیکری پراکنده، پندار ِ پیوند ِ پیوستگی
در پس شکست ِ یک آرزو
خاموشی ِ فراموشی را ماندگار گردانند

پرتوهای بینایی و تارهای شنوایی ایرانیان
در هر کوی و برزن ِ درون تا برون
تیراژههای تارنماها گشتانده می شود
تا همیاری و هموندی ِ میهنی
آزمایشی دیگر نشان ِ نشانه ها
بیگانگی از فرمانرانان ِ اسلامی
به یکانگی ِ شهروندی ایرانی
خیز ِ خجسته ی خیزش گردد

تا راهواره ها به کرمانشاهان سرازیر
توان و جان را با یکدیگر بخش کنند

تا این گیر ِ گلوله ی گلو چکانده شود
آزادگان ِ ماندگار ِ دور ِ دیروز
همرزمان ِ آیندگان ِ نزدیک امروز
با خویش ِ خویشتن راه بُگشایند

تا آزادگی ِ آزادی و آبادانی ِ آبادی
راهنمای راهبری، رهسپار شوند

تا یار ی رسانی ِ اشک آلود ِ سربازان ِ تهی دست
تنها تاختگان ِ یاری رسان
تیر از ترکش ِ دیوزادگان
و جن های قرآن برون آرند

تا چگونگی ِ نان و آب این سرزمین
بر بام کام ِ سرگشتگی ِ سیاهی ِ اسلامی
پیدایش ِ کاروان ِ دومیلیونی ِ حسین گویان هویدا گردد

تا خوان ِ کباب ِ جوجه‌ها، ماهیان و پستان گوشتان
با پلوی نجوان ِ زفران (زعفران) در کام ِ مالش ِ پیکر
و روانگردانی ِ امامسوار، خشکانده شود

تا ایرانیان فرمانگذاران ِ امپراتوری ِ شورش ِ «شیعه»
در بستر ِ گرسنگی ِ آرزوی نان و تشنگی ِ آوای آب در خواب ِ آفتاب، خاموشی ِ فراموشی تندیس نگردند؛
کامسواران ِ «اربعین»
در پردیس ِ خود پروار گردند

تا از پایتخت ِ بلوت بانو
با تاراج ِ تپه ی تناور تنیده ی گیلانه ی باختر
از گذرگاه ِ خسرو، شیرین ِ گریزان گشتانده
خاک بر سر به نیایش ِ بیابانسالار ِ نی نوا نروند
با توفان ِ گردبادهای ریزگرد
و تُندر ِ گردابهای درشت گرد ِ اسلامی باز آیند

آنگاه؛ چگونگی این بیم ِ نابیداری «پُرسای جُستار»
بر بینایی ِ چشم و شنوایی ِ گوش فرو بِنِشِینَد*؟
برایند ِ دانش ِ دانایی و ایستایی ِ اسلامی
نشان از نشانه ها چشمان را شانه می زنند
سرنگونی را پایه ی پایندگی می داند

بدینسان هُشداری برای تهرانیان
که در دام ِ بند ِ گُسل ِ گسستگی
زندگانی می کنند!

اگر زمین لرزه ای بسان ِ کرمانشاهان
بر تهرانیان لرزیده گردد
بیشترینه ی تهی دستان
در تنگدستی ِ تُنگ ِ تنگ ِ لوله های تُندر ِ گاز، کباب
در دریاچه ی آبروبه ی اسلامی باز، ناپدید می گردند
برای درمان ِ بازماندگان ِ آن هنگامه ی سوگ هنگام ِ نه دور
همه بیمارستانهای ایران و جهان اندک به شمار می آیند

در سوگ سرای مانده برجای
پسرک ِ کودک ِ پهلوانسال
دست ِ دخترک ِ کودکسال را در دست
پی ِ خوراک ِ خوردن می گشتاند
تا از خوان ِ ایرانخواران تکه ای نان بِستاند
ستاد ِ ستاندنش در گستره ی گیتی
نگین ِ نگار ِ هر نگاه گشت

بدینسان زنان و مردان ِ ایرانی
با بانگ فریاد ِ سرنگونی رزمی پیوسته
اشک ِ چشم، چراغ ِ چشمه ی تن
چشمه های خشکانده شده ی سرزمین خویش را
از زیر آوار بدرآرند

تا ایران رود را، راه بگشایند
آبستانش از دریای پارس
به دریای مازندران روان گردانند

تا دل ِ دوگانه ی شوریده در کویر
دل ِ یگانه ی ترانه ی دریا
آزادی و آبادی، آهوی آرزو
راه ِ پایندگی ِ پروانه ی پردیس
شاهکاری شاهنامه ای
نخستین شگفتی گیتی بگردد

تا دگربار سرزمین ِ سرسرای
دل آور و دادگستر، رخش ِ رخشان ِ زمان
آرزوی پایندگی ِ زمین
.ایران ِ دل ِ زمین گردد

«همه عالم تن است و ایران دل
نیست گوینده زین قیاس خجل
چونکه ایران دل ِ زمین باشد
.*«دل ز تن به بود یقین باشد


آبان ماه 2556 ایرانی
نوامبر 2017 ترسایی
گوتنبرگ- سوید


پانویس ها:


*نگین ِ نگاه به هفتم آبان ماه 2556 ایرانی برابر با 29 اکتبر 2017 ترسایی (میلادی) روز جهانی کوروش بزرگ در پاسادگاد بوده است تا ایرانیان در جشن ِ ساماندهی ِ روز ِ پدر از نخستین آزادی نامه ی جهان، مهرورزی، دلاوری و دادگری ِ شایان ِ نگرش ِ کوروش بزرگ سپاس و ستایش بدارند. پیش بینی می شد؛ چندین میلیون تن از سراسر ِ ایران در این گردهمایی ِ بزرگ رژیم ِ اسلامی را هرچه بیشتر به سراشیبی ِ سرنگونی بکشانند. رژیم اسلامی در واکُنش به این رویداد با نگرش به گردهمایی چند سد هزار تنی ِ سال ِ پیش با بستن ِ همه ی راه ها و گذرگاه های کوهستانی، کشیدن ِ دیوار پیرامون ِ آرامگاه ِ پاسادگاد، فرستادن نیروهای «ضد ِ شورش» مانور ِ نیروهای ویژه ی سپاه پاسداران و بسیج ِ «حزب اللهی» همچنین ناوگان ِ هوایی در چگونگی ِ (وضیعت ِ) جنگی از برپایی ِ این گردهمایی ِ بزرگ جلوگیری کرد.

* نگین ِ نگاه به شهر ِ «پاتیر» نام ِ کهن ِ سرپل ذهاب می باشد؛ راولینسون خاورشناس ِ پُرآوازه این شهر را هشتمین شهر ِ باستانی جهان برشمرده است.

* نگین ِ نگاه به زمین لرزه ی ویرانگر ِ بم و ارگ ِ فرو ریحته اش که بیش از چهل یک هزار تن کُشتار همراه داشته است. هم هنگام با این زمین لرزه در کالیفرنیا با همین لرزه چهل یک تن کشته داشته است.

* نگین ِ نگاه به سُروده ی نظامی گنجوی سُراینده ی بزرگ ِ ایرانی زاده ی 535 درگذشت 607 ماهی (قمری) در گنجه است. نظامی گنجویی دفتر ِ هفت پیکر که آنرا بهرامنامه و هفت گنبد نیز خوانده اند؛ سرگذشت ِ افسانه ای بهرام گور را نگاشته و سُروده ی یادشده درباره ی ایران از این دفتر می باشد:
«همه عالم تن است و ایران دل
نیست گوینده زین قیاس خِجِل
چونکه ایران دل ِ زمین باشد
.«دل ز تن به بود یقین باشد

برگرفته از دفتر ِ آماده ی چاپ ِ کوروش نامه