عصر نو
www.asre-nou.net

مبارزات کارگران هپکو وآذرآب اراک، نقطه عطفی در جنبش کارگری ایران

کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری
Tue 26 09 2017

مبارزات کارگران کارخانه های "هپکو" و "آذرآب" اراک که ماه هاست به خاطر دستمزدهای معوقه، بیمه کارگران و دیگر مطالبات آنان در جریان بوده است، هفته گذشته وارد مرحله جدیدی شده است. این کارگران که در طول این مدت، همه راه های ممکن را برای پیگیری و به نتیجه رسیدن خواسته ها و مطالبات خود دنبال کرده اند و مثل تمامی موارد مشابه، همواره با بی تفاوتی مسئولین و مقامات ذیربط و وعده و وعیدهای پوچ و توخالی آنان ــ هم در بخش خصوصی و هم در ارگان ها و نهادهای دولتی ــ مواجه شده اند، در روزهای سه شنبه وچهارشنبه، مورخه 28 و 29 شهریور اعتراضات خود را به سطح شهر کشانده و برای مدتی راه ورودی شهر و همچنین مسیر راه آهن را مسدود کردند تا مسئولین و مقامات ذیربط را به پاسخ گویی به کارگران مجبور نمایند. اما جواب مسئولین ــ مثل اکثریت قریب به اتفاق موارد ــ فراخوان نیروی انتظامی و پلیس به اصطلاح ضد شورش برای متفرق نمودن و سرکوب کارگران، بوده است.

نیروی انتظامی و پلیس ضد شورش فرا خوانده می شوند تا در راستای امنیت سرمایه، کارگرانی را که به خاطرعدم پرداخت دستمزدهای ناچیز و زیر خط فقر خویش توسط کارفرمایان، لب به اعتراض گشوده و حقوق و مطالبات حقه و مسلم خویش را طلب می کنند با گاز اشک آور متفرق نموده، با باتوم و دیگر وسایل سرکوب مورد ضرب و شتم قرار دهند. و نیروی انتظامی و پلیس ضد شورش نیزالبته در این راه سنگ تمام گذاشت.

اقدام مسئولین و نهادهای وابسته به دولت و سرمایه در سرکوب کارگران شریف و حق طلب کارخانه های هپکو و آذرآب آنقدر وقیحانه و ضدکارگری بود که برخی نهادها و تشکل های به اصطلاح کارگری وابسته به دولت و سرمایه داران مثل "خانه کارگر" و "کانون شوراهای اسلامی کار" را هم مجبور کرد، طی بیانیه هایی این اعمال وقیحانه و وحشیانه را "باعث شرمندگی و ننگی بزرگ" دانسته و آن ها را محکوم نمایند. حتی این تشکل های مجیزه گو و دست ساز سرمایه نیز مجبور به اقرار شده اند که:" کارگران برای دستیابی به حقوق حقه خود ناچار به اعتراض خیابانی شده اند. اما مسئولین ،کارگران عزیز را به جای بردن نان به خانه، مورد ضرب و شتم قرار داده و با کبودی بدن و زخم صورت به خانه فرستادند".

یکی از ویژگی های بسیار با اهمیت تجمعات و اعتراضات اخیر کارگران این دو کارخانه، همانا همکاری و همراهی آنان در به کارگیری شیوه های اعتراضی مشترک، جهت پیگیری خواست ها و مطالبات کارگران برای رسیدن به نتیجه مورد نظر بوده است که این مسئله می تواند به ویژه در شرایط پراکندگی و عدم انسجام موجود در جنبش کارگری ایران، نوید بخش حرکت های اساسی تر و چشم گیرتری به سوی اتحاد و همبستگی طبقاتی کارگران باشد. این امیدواری به ویژه هنگامی بیش تر می شود که می بینیم کارگران آگاه و شریف کارخانه آلومینیوم سازی ایران با کارگران معترض کارخانه های آذرآب وهپکو اراک اعلام همبستگی کرده اند. چیزی که متاسفانه در حال حاضر، کم تر در جنبش کارگری ایران مشاهده می شود. حال آنکه بدون تردید مبارزات پراکنده وغیر متشکل کارگران راه به جایی نبرده و تنها زمانی نتیجه بخش خواهد بود که از پراکندگی و عدم انسجام در این یا آن کارخانه فراتر رفته و با تکیه بر آگاهی و توان طبقاتی کارگران، به شکلی متشکل و هماهنگ خواسته ها و مطالبات خود را در همه ی عرصه پیگیری و تعقیب نماید.

قابل توجه این که فشارها و اعتراضات کارگران از یک سو و تنفری که تهاجم سبعانه نیروهای سرکوب سرمایه در اذهان کارگران به وجود آورده است، عوامل سرمایه را بر آن داشت تا حتی المقدور جهت کم کردن از میزان انزجاری که کارگران در جریان این یورش وحشیانه نسبت به سرمایه داران وعوامل آنان در ارگان ها و نهادهای دولتی پیدا کرده اند؛ دست به اقداماتی بزنند. آنها با دستپاچگی هرچه تمام تر دست به اقدام هایی از قبیل بازداشت مدیر عامل کارخانه آذرآب و انتصاب مدیرعامل بزنند و همزمان، سازمان خصوصی سازی را لااقل در حرف موظف به پرداخت بخشی از مطالبات کارگران بنمایند.

از نمایشی بودن و فرافکنی بخشی از این اقدامات نظیر تعویض مدیرعامل که بگذریم، مبارزات پی گیر و متحدانه کارگران کارخانه های هپکو و آذرآب و حمایت نسبی مردم و دیگر مراکز کار و تولید، از جمله کارگران کارخانه آلومینیوم سازی، نشان داد که تا چه حد نهادهای و مسئولین حافظ سرمایه را به وحشت انداخته است. تجارب مبارزات کارگران در سرتاسر دنیا و از جمله ایران بیانگراین واقعیت است که سرمایه داری تا مجبور نشود گامی به عقب بر نخواهد داشت و این اجبار تنها در پرتو مبارزات متشکل و متحدانه کارگران امکان پذیر خواهد شد. تنها زمانی که این جویبارها به هم بپیوندند و یکی شوند، رودخانه پر قدرتی را تشکیل خواهند داد که سرمایه داری را با همه پول و امکانات و نیروهای سرکوبش وادار به عقب نشینی خواهد کرد.

کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری ضمن حمایت از مبارزات حق طلبانه کارخانه های هپکو وآذرآب اراک، حمله وحشیانه نیروهای حافظ سرمایه به کارگران این دو کارخانه را محکوم نموده و بار دیگر بر ضرورت تشکل یابی و اتحاد و همبستگی صفوف کارگران تاکید می نماید.

کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری
03/07/96