بهار
Fri 24 03 2017
فروغ طیاری
دل تنگی هایم را بر شن های ساحل نوشتم
موج آن ها را باخود برد .
شادی هایم را برسنگ خواهم نوشت
حتی طوفان هم آن ها را محو نخواهد کرد
امشب همه رازم را با ستاره ها در میان خواهم گذاشت
شاید از کشوری به کشور دیگر سفر کنند .
رازی که سفر کند راز نیست.
آن را به رود می سپارم که به دریا بریزد و طعمه ماهیان شود.
نوحه نخواهم خواند برای کبوتری که در مسلخ عشق قربانی شد
بر مزارش گل سرخی به سرخی آتش نثار خواهم کرد
که قلب دیگری را گرم نگه دارد .
هنوز در خواب هایم صدای ناله زندانی ای را می شنوم
که از شکنجه گاه برای استراحتی کوتاه برگشته است.
بخواب فرزندم فردا با روشنائی آفتاب بهار می آید
|
|
