هواى اشتياق
Tue 28 02 2017
فرخ ازبرى
شب در دلم فرو ريخت
با موج گيسوانت
هر بار نور صبح بود
خوش خند مهربانت .
دستم به ساحت مه
پيغام دلخوشى داشت
در سبزه ها و صحرا
در ردّ عطر گل ها
هر جا كه شد نشانت .
آسيمه سر گريختند
از هق هقِ صدايم
مرغان شاد دريا
ديدند، مبتلايم .
لب هاى سرخ خورشيد
پيوسته شد به دريا
با اين هواى اشتياق
خالى ترينِ ساحلم .
از كوچه ى خيال ما
تو كى گذشته اى، غزل
كه در هواى لحظه هام،
عطر تو مانده در دلم .
فرخ ازبرى _ آلمان
٢١ فوريه ٢٠١٧