|
عصر نو
www.asre-nou.net |
سقوط جورج بوش پسر، یعنی پایان زمامداری نکبت بار او، برای نگارنده، و شاید برای بسیاری آدم ها، یک مطلع الفجر بوده است که گویا شعر« پایان دود و دودمان نفرت» یادگار همان دوران است ، گوشه ای ازان شعر را دوباره با هم میخوانیم و اما در بارهء فاجعه ای که در راه است ، اگرعمری بود، در آینده، سخن خواهیم گفت.  >کجاست بوش پسر ، سایهء شقاوت قرن! مردی که سالهای سترون، ستاره هارا کشت٬ و بام کاخ سفید، از نفرتی سیاه انباشت! کو آن پیامبر ویرانی، رسواترین مهاجم تاریخ: مردی که دجله دجله، شرف را به خاک کرد! *** مردی که شحنهء شب بود؛ غروبی غریب داشت! از آسمان فتاد؛ چونان کتاب مندرس قرن! مردی که جغد واره سفر کرد ٬ در انحنای شب؛ در دست، سکه های تقلب: دماکراسی نو ! *** اینک ترانهء پیروزی است بر بام های شهر از غزه تا فرات ؛ جنگل، به خواب ندیدست ٬ چندی، شکستن دندان یک گراز! گویا که شب شکست..... |
