عصر نو
www.asre-nou.net

کودتایی نو و ویژه


Sun 7 07 2013

کوروش گلنام

تا کنون درک از کودتای نظامیان چنین بوده است که نظامیان در گذر از کودتا با خشونت وسرکوب حاکمیتی را سرنگون ساخته و با اعلام حکومت نظامی همه قدرت را به خود منتقل نموده و حاکم شده اند.

آن چه در مصر رویداد

1 ـ درست است که بنا بر قانون، ارتش می باید بی طرف بوده و در سیاست دخالت ننماید ولی آن جه که در مصر گذشت با روند کودتایی شناخته شده همساز نبود.
2 ـ ارتش کوشش نمود که وضع خطرناک پیش آمده بین دو نگرش و گروه در جامعه را آرام کند.
3 ـ پیش از اقدام در بر کناری مرسی، با همه طرف های در گیر گفت و گو کرده و به رئیس جمهور و مخالفان پیشنهاد هایی داد و زمانی ویژه نیز تعین کرد.
4 ـ ارتش نه تنها در برابر مردم نایستاد بلکه از خواسته های مردم پشتبانی و پس از پایان مهلت داده شده، رئیس حمهور مرسی را بر کنار نمود. درست است که بر کناری و سپس بازداشت محمد مرسی بنا بر قانون کار نادرستی به حساب می آید ولی رفتار ارتش در برابر سماجت مرسی و برای پیش گیری از درگیری ها و خونریزی ها و پشتیبانی از حق مردم بود.
5 ـ یکی از مهمترین تفاوت ها با کودتا های دیگر وجود و حضور مردم در کف خیابان ها و پشتیبانی آنان از ارتش یود. جز بخشی از هواداران مرسی اینک کسی نه تنها از کار ارتش دل گیر نیست که خوشحال نیز هست.
6 ـ تفاوت بزرگ دیگر این است که ارتشیان قدرت را فورن به یک رئیس حمهور موقت غیر نظامی، رئیس دیوان عالی قضایی، و دیگر رهبران مخالفان منتقل نمودند.
7 ـ می توان گفت که پایه دخالت ارتش را خود مردم بنا نهاده زیرا یکی از مهمترین خواست های مردم برکناری محمد مرسی و کوتاه کردن دست اخوان المسلمین بود . آنان از ارتش می خواستند که مداخله کرده و جنین کند.

چرا در ایران چنین نمی شود؟

شاید خیلی از ما ایرانیان نیزدر این اندیشه بوده و هستیم که کاش مردم ما نیز جون مصری ها بپا خواسته و خود را از یوغ حکومت ملایان آزاد سازند ولی مصری ها و جامعه مصر جند ویژگی داشته و دارند که مردم ایران از آن بی بهره هستند این ویژگی هامی تواند از این قرار باشد:
الف: وجود یک نیروی بزرگ سکولار در جامعه که حکومت مذهبی را بر نمی تابد . رویدادها نشان می دهد که این نیرو هم اکنون بیشتر از وابستگان و هواداران اخوان المسلمین هستند.
ب: عدم وجود اویاش، آنچه بنام لباس شخصی ها ی وابسته به حکومت نامیده می شود، و وجود جریان آزاد انتقال خبر در جامعه مصر.
پ: نبود دیگر نیروی های سرکوب گر چون سپاه، نیروهای ناجا و شبه نظامیان بسیجی.
ت: نبود ارتشی چون ارتش مصر در ایران.
ث: و نکته بسیار مهم دیگر وجود تجربه ایران در برابر چشم مصری ها و آن چه در 35 سال گذشته در ایران اسلامی رخ داده است.
مصری ها بسیار هشیارانه و دلیرانه دست به کار شده و اجازه ندادند که افراط گرایان مذهبی با شیادی های ویژه خود، پایه های حکومت خود را استوار ساخته و آنان را نیز چون مردم ایران دچار و گرفتار سازند.
وآخرین نکته: آن چه در مصر گذشت و شمار زیاد نیروهای سکولار و آزادی خواه، خود نشانی بر این است که دوران حسنی مبارک آن چنان که گفته می شد، چندان سخت گیری هم نبوده و او کارهایی نیز برای پیش برد جامعه و مردم مصر انجام داده بود که نتیجه اش را امروز در انقلاب دوم مصر روشن تر می توان دید.

کوروش گلنام
یکشنبه 16 تیر 1392 ـ 7ژوییه 2013