شمایان!
Fri 19 11 2010
آبتین آیینه
برای جانباختگان ِ آزادی خواهی و آبادی خواهی ی مردمان ِ ابران
کُشتن های زنجیره ای، که بیش از چهارسد تن فرزانه ی دلاور
در آن جان باختند: سعیدی سیرجانی، داریوش و پروانه فروهر محمد مختاری، محمد پوینده، مجید شریف، ...
به ویژه شاعر کرمانی و پسرک پهلوانش
شمایان!
بندبازان ِ بازار ِ آسیاب ِ باد
با خوانی و یا بانگی
چهره می گشایید
در زیر ِ پرچم ِ سنگ ِ سیاه
به غبار روبی ی قدس می پردازید
کُرنشکُنان بر چالشگران
دام می گسترانید
تا رهبر ِ سُوری
سورچرانی کند
شمایان!
به سیمای سپیده ِ راپرین*
چنگ می اندازید
پیکر ِ پویایش را دربند
و بر پرتوش
چادری سیاه می کشانید
تا با آن چونان تاراج ِ جنگی
کام روایی کنید
سپس کامیاب
یار را بر دار می کشانید
از بازماندگانش
پاداش ِ جنگی می ستانید
تا گور ِ پیامبرتان
شادمان گردد
شمایان!
بال های پرواز
و پیکر ِ پروانه های پردیس ِ ایران را
بر بام و بسترمی درانید
یادشان را
از یادمان می رُبایید
تا پرستو
سه پندان ِ پدر و بال ِ پرواز پروانه را
بر زمین نهد
تیر ِ کمان ِ آرش را
در بند ِ ترکش کشاند
تا سُروده و سُخن ِ سُهراب
شاهنامه ی دیگری نیآفریند
تا نوشداروی آزادی ی پدر
نگاه بان ایران و سُوگ ِ سیاووش
سُرور نگردد
شمایان!
بر کاروان ِ فرهنگ ِ ایران شبیخون
و بر ناوگان ِ واژگان
دستبرد می زنید
بر خویش می پوشانید
تا در هر بزنگاهی چهره گردانید
شمایان!
با تابوتی از ترفند
دیوانی پُر نیرنگ
بر مهربانی و آزرم می تازید
تا جان ِ ایران
از مهر و آهنگ
تهی گردد
شمایان!
خون ِ سیاووش را
در بارگاه ِ سنگ ِ سیاه می برید
تا سودابه بر اندامش کشاند
و کین کام روایی کند
شمایان!
با اشک های سپیده
آب ِ سنگین می سازید
و بر واژگون گونه هایش
اورانیوم ِغنی شده می نشانید
بدینسان
دراندن ِ پرده ی پگاه
و شکافتن ِ هسته ی هستی را
به واپسین امام ِ در چاه نشسته
شادباش می گویید
سپس
در پیش ِ واپسین هنگامه
در آتش ِ داد خواهی
آزادی را چونان زهر
می نوشید.
* در زبان کُردی انقلاب را راپرین گویند
گوتنبرگ- سوئد
http://abtinaeineh.blogfa.com/
|
|
