 |
جمعه ۲۸ تير ۱۳۸۷ - ۱۸ ژوئيه ۲۰۰۸
|
|
|
فریاد!
محمود کویر
برای کودکانی که به دار می کشید:
مهیار، علی، جاوید، محمد لطیف، سعید، محمد رضا و آیا چند نام دیگر!
*
با پیراهنی از آه و چهارده سالگی
ایستاده بر خاکریزی تاریک
کنار ماه و هدهدی سیاه
پروانه‌ای پریشان از پیشانیش بر می خیزد
به سویی خدایی که نیست!
باد و بوی خانه ای سوخته و خنجری خیس.
کلماتی زخمی
مویه کنان درخواب درختان و سنگ
ها می دوند
شیون، برهنه بر درخت و خاک پیشانی می کوبد
و از کاکل خورشید
خون
چکه
چکه
بر پیشانی و پیراهن و گیسوی ما
می چکد.
***
|
|
|
| |