‍‍‍‍سه شنبه ۲۲ مرداد ۱۳۸۷ - ۱۲ اوت ۲۰۰۸

استخوان لای زخم

عیسی سحرخیز

Aftab_iran@yahoo.com

 

ماجرای بحث انگیز به وزارت رسیدن "علی كردان" اگر "اره ای تیز و دو دم" نباشد،  دست كم "استخوانی شكسته، لای زخم" خواهد بود كه تا در ماه های پیش رو دو قوه از قوای سه گانه كشور را درگیر تركش های انفجار خود سازد و نه تنها محمود احمدی نژاد، كه علی لاریجانی را - اگر مسیری به راه  طبیعی خود برود- به ورطه ی زحمت، یا حتی تباهی بكشاند.

این در شرایطی است كه جریان اقتدارگرا باید دل خوش داشته باشد كه در این بازی ناخواسته، تا كنون تنها قوای مجریه و مقننه و روسای آن ها - هر یك به دلیل نقشی كه در روز رای گیری ایفا كرده اند- وارد معركه شده و پای مسائل دیگری هنوز به میان نیامده است. موارد شبهه برانگیزی چون پرونده های متعدد اعطای مدارك جعلی و فعالیت مراكز آموزشی قلابی چاپ دكترا-حتی برای آیت الله ها و حج اسلام یا قاضی و وكیل و وزیر- یا ضرورت محاكمه ی جاعلان اسناد رسمی یا سواستفاده كنندگان از مدارك تقلبی و بهره برداری مالی، حیثیتی و... از آن ها كه خواه ناخواه زیر مجموعه ای قوه قضائیه و احتمالا شخص آیت الله شاهرودی نیز درگیر ماجرا می كند.

این در حالی است كه هر یك از افشاگری های حسین شریعتمداری و جناح محافظه كار مخالف دولت در مجلس در خصوص سوابق كردان و مدرك سازی های او، و شایعه سازی ها و استنادهای نادرست احمدی نژاد به نوع اظهارنظر رهبری برای رای سازی در خانه ی ملت، می توانستند و می توانند آیت الله خامنه ای و بیت او را نیز درگیر حاشیه ها و پیامدهای امر كنند - كه تا حدی هم كرده اند و به انتشار بیانیه در قبال سرمقاله های كیهان و سخنان پشت پرده ی شریعتمداری و جعل خبرهای احمدی نژاد منتهی شده است.

این ماجرای پیچیده  اكنون مشروعیت قوای مجریه و مقننه یا دست كم روسای آن را در نظامی كه "سیاست عین دیانت است و دیانت عین سیاست" و "دروغ گویی" چه بخواهیم و چه نخواهیم "گناهی كبیره و نابخشودنی"، چنان زیر سوال برده است كه علی لاریجانی نیامده باید چاره جوی طرح استیضاح هیات رئیسه مجلس باشد به دلیل نوع عمكرد خویش در زمان رای گیری وزرا، و احمدی نژاد بر سر دو راهی "رد كردن" یا "نگاه داشتن" كردان، وزیر كشور جدید باشد و به تبع آن زاهدی، وزیرعلوم قدیم. مسیری كه اگر دولت، "دولت اسلامی" باشد، نه "هیات دروغگویان، جاعلان و..."، افرادی چون كردان را در آن جایی نبود، و اگر مجلس، "خانه ملت" باشد و نمایندگان، نماینگان ملت و به اصطلاح"وكیل المله" نه "وكیل الدوله"، مجبورند یكی از این دو وزیر را ناخواسته به قربانگاه بهارستان بكشانند. در این میان، چه وزیری بركنار شود یا مجبور به استعفا گردد، یا نه مقاومت كند و استیضاح شود و از وزرات بركنار، دولت نیز با او به ورطه ی سقوط نزدیك خواهد شد؛ چون رئیس دولت قابلیت حفظ نیمی از وزرا را در دوره ی چهار ساله ریاست جمهوری اش نداشته است، باید تن به رای قانون اساسی دهد، البته اگر حكم حكومتی چتر نجاتش نشود!

این وضعیت تازه، در شرایطی كه احمدی نژاد با توجه به ناتوانی و ناكاریی سه سال گذشته، و خطرسازی های سال پیش رو بی اعتبار است وجاهت و بخت اندكی دارد - البته اگر حكم حكومتی رهبری باز به میان نیاید- تا خود زمینه ساز اجماع جمع پراكنده و گسسته ی اقتدارگرایان برای توافق برای نامزدی مجددش شود، چون تیغی راه گلوی او را بسته است. به این دلیل است كه او در برابر ماجرای وزارت كردان و حاشیه های آن مجبور شده است "دست به سوی هر خس و خاشاكی دراز كند" و هر  "رطب و یابسی را به هم بافد" تا به  گونه ای سر و ته این ماجرا را به هم  بیاورد. لابد به این دلیل بوده است كه فردی كه تا پیش از این چپ و راست به مدرك دكتری یا مهندسی خود استناد و افتخار می كرده، اكنون مجبور است اعلام كند كه این نوع مدارك تحصیلی"كاغذپاره ای" بیش نیستند؛ چه مدرك خودش باشد، چه كردان و چه صدها نفری كه با مدارك جعلی حقوق های میلیونی دریافت كرده اند و با استناد و ارائه ی این اسناد تحصیلی پله های ترقی را در دولت اقتدارگرایان طی كرده و پست های برحق دیگران را به صورت غیرشرعی غصب كرده اند.

این دولتی است كه در ابتدای به قدرت رسیدن خود با تمسك به تبلیغاتی گسترده، فرمان امام علی (ع) به مالك اشتر را سرمشق حكومتداری خویش معرفی كرد، اما در عمل چون از یك سو به آن مفاد آن باور نداشت و از سوی دیگر بازی با نام حضرت مهدی (عج) را روشی پوپولیستی و مردم فریب تر یافت، نهج البلاغه را به گوشه ای انداخت و روش حكومت داری امام اول شیعیان را به بوته ی فراموشی سپرد و درنتیجه از یاد برد كه وزرا و دولتمردان باید چه شاخصه ها و مشخصاتی داشته باشند.

پیش از آنكه ملت در مقام قیاس و مقایسه وزرای دولت احمدی نژاد با این معیارها باشند، بد نیست آن هایی كه اكنون بی چون و چرا از احمدی نژاد حمایت می كنند و آینده ی سیاسی خود را به آینده ی او- از جمله انتخابات ریاست جمهوری آینده – گره زده اند، تا دیر نشده است تفكر كنند كه آیا آنچه در رفتار و كردار رئیس دولت و اكثر وزرایش می بینند با این معیارهای مستند در نهج البلاغه هماهنگی و هم سویی لازم را دارد، كه بی توجه به آن به فكر تباه سازی گسترده ی كشورو فلاكت روز افزون ملت، برای در یك دوره ی چهار ساله ی دیگر، هستند؟

معیارها و شاخصه ها اگر فرمان امام علی (ع) باشد به مالك اشتر و آن چه كه در نهج البلاغه است، نه آن است كه می بینیم، بلكه این است كه می خوانیم:

 

ای مالك، هیچ می دانی بدترین وزیران در دولت تو از كدام هیات انتخاب می شوند؟ هیچ می دانی در وزرای تو كدام كس بدخواه حكومت تو و دشمن جان تست؟

آن وزیر شریر و آن عنصر پستی كه در دربار ستمگار پیش از تو وزارت داشته و مصدر امور بوده است! ای مالك، از آن نانجیب سخت برحذر باش.

ای مالك، از آن وزیر سخت بترس. بترس از او كه با رای تیره درباری را ویران كرده است و اكنون تیشه برداشته می خواهد بنیان حكومت تو را ویران سازد. بترس از او كه حكومتی را بر باد داده، بار دیگر بر پریشانی حكومتی دیگر میان بسته است!

....

تو می توانی در میان خردمندان قوم وزیرانی كارآزموده و لایق انتخاب كنی كه دامنشان از خون شهیدان بیگناه پاك است و دست پرهیزكار و نجیبشان به مال مستمندان دراز نشده است. همین افراد با تقوی و خیراندیش به گاه مشورت از بیدادگران دوره ی پیشین شایسته تر اندیشه می كنند، در حالی كه نه خون یتیمان خورده اند و نه خونابه از دیده ی بیوه زنان بیفشانده اند.

باید وزیران تو از آن كسان تشكیل شوند كه نه ستم كرده اند و نه ستمگر را به دست و زبان كمك و یاری داده اند. آری این ها، همین اصحاب عصمت روح و عفت نفس، زیان تو روا ندارند و آزار كس نخواهند؛ ترا در مسائل كشوربانی نیكو كمك كنند و با تو در همه حال یار و برادر باشند. با تو صمیم و دلسوز شوند و در پنهان با دشمنان تو پیمان الفت و دوستی نبندند.

چون بدین رویه كه فرمان داده ام، هیات وزیران تشكیل شد؛ در میان وزرا آن كس را از همه محترم تر بدان كه در حق گویی از همه بی پرواتر و شجاع تر باشد.

بر آن وزیر آفرین باشد كه چون خداوند تاج و تخت را در پرتگاه ظلم بیند، از خشم شاه اندیشه نكند و فرمان خدا و مصالح عموم را بر تملق و چاپلوسی ترجیح دهد. بی پرده پیش رود و خیره سر را از آن پرتگاه خطرناك و مهلكه ی مهیب رهایی بخشد؛ یعنی از كردار ناشایست كشوردار كه با تیره بختی كشور و سقوط  دولت همراه هست، مردانه جلوگیری كند.

باری تا می توانی با پرهیزگاران درآمیز و در معاشرت عناصر صالح پایه ی دولت خویش استوار كن، ولی در عین حال فراموش مكن كه آن ها هم بشرند و از غرائز رذیله و وسوسه ی نفس منزه نیستند.

 

سه شنبه 22/5/1387