باور کن! این زمانه ی بیداد بگذرد

رضا مقصدی

 

 

 

 

بنشین کنارِ آتشم تا باد بگذرد

خاکسترِ جوانی ی ناشاد بگذرد

 

                □ □ □

 

ای اَبر از کجای جهان، باز آمدی؟

باران! ببار! تا غمم با باد بگذرد

 

                □ □ □

 

اینگونه سخت وُ تلخ، دهان ِ مرا مبند!

بگذار از  گلوی ِ من، فریاد بگذرد

 

                □ □ □

 

ای عشق! صید ِ سبز ِ تو بوده ست این دلم

دردا اگر ز صید ِ خود، صیاد بگذرد

 

                □ □ □

 

نام ِ تو یادگار ِ گُل ِ گلشن ِ من ست

هرگز مباد نام تو از یاد بگذرد

 

                □ □ □

 

در هر نَفَس برای دل ِ من، قفس مساز

بگذار این پرنده ام آزاد بگذرد

 

                 □ □ □

 

دست ِ تو می نویسدم خطاط ِ خوب ِ عشق!

شادا اگر ز دیده ی استاد بگذرد

 

                □ □ □

 

شیرین ِ روزگار نمیخواهد بعد ازین

یک ذرّه از طراوت ِ فرهاد بگذرد

 

                □ □ □

 

هرچند مرگ ِ برگ، سرودت کبود کرد

باور کن! این زمانه ی بیداد بگذرد

  

تیر ۱۳۸۶