رويا مقد س

 

مهرگان

 

 

 

۱

 

  امشب  مرا  

نوری چند هزارساله از کتابي کهن ميخواند

 

 

نزول مبارک کماني از مهربانی

 

       خاطره ی تاريخ را

ورق ميزند

 

 

ای

بادهای پاييز! 

 

اسطوره ی مهر را بر من بباريد

که دلم پاييزيست،

 امشب

 

 

۲.

 

 

 

مظهرانديشه ی آريا،

ميترا  که

 

  را شب چره

 ميهمانست،

 امشب

 

 

و تو ای آفتاب خزان

بر درختان برگ ريزان

رنگ مهر ببار

که مهرگانست امشب

 

 

 اين چنين روز

تصوری

از خدا بر زمين می تابد

 

نامش ست مسيحا  شايد   مشيا و يا

!نميدانم

 

پاره ای از الوهيت

 

۳.

 

  درد کشيده با انسان ، فدای جانش ميشود

  

  … و بازدر آن دورها

 گردبادی از اسطوره

 مي پراکند اوراق تاريخ را در هوا

 

 

 

 

درفش کاوياني سرشار از

 

 

خروووش ش ش

 

 

 

دماوند  ضحاک  زير غرووور  

مدفون

 

بر تخت مينشيند فريدون

 

  وآنگاه هاله ای از عشق و رنگ

بگرد پاييز می پيچد

 

۴.

 

 

 

 

آفتاب مهرگان تا رام روزش می تابد

 

و عطر مشک و عود و عنبر هوا را مست می کند.

 

 

و چه خوش موسيقای استواری پيمان

در خش خش برگها مينوازد

 

و چه گرم طپش قلب محبت در دلم ميرقصد.

و مرا به گرانيگاه تاريخ اساطيريم ميبرد

 

 

 

مهرگانست و در هوا عطر انسان و مهربانيش می پيچد

 

 

و به!..

که چه مبارک است امشب

 

 

 

 

22.Sep.2007

Denmark