بیانیه اختتامیه منصوراسالو
در نشست سالیانه بخش زمینی آی تی اف
نشست سالیانه
بخش زمینی آی تی اف در لندن
من بعنوان رئیس
سندیکای کارگران شرکت اتوبوسرانی تهران و حومه (شرکت واحد) در نشست سالیانه کارگران
بخش حمل و نقل جاده ای آی تی اف که از تاریخ بیست و چهارم تا بیست و ششم خرداد
1386 در لندن برگزار شد شرکت کردم. سندیکای ما یکی از اتحادیه های وابسته به
فدراسیون بین المللی کارگران حمل و نقل (آی تی اف) است که 681 اتحادیه را در148
کشور متحد کرده است. این اولین باری است که سندیکای ما پس از پیوستن به آی تی اف
درسال 1385در این نشست شرکت می کند. من بسیار مایلم ژرفترین سپاسهایمان را به همه
کسانی که از حضور من در این جلسه حمایت کرده اند ابراز کنم.
سندیکای
کارگران شرکت اتوبوسرانی تهران و حومه (شرکت واحد) بر اساس ماده 26 قانون اساسی
ایران یک اتحادیه مشروع و بر حق است. سندیکای ما در خرداد ماه 1384مجددا بازگشایی
شد. جمهوری اسللامی ایران بنا بر قوانین موجود داخلی و بر پایه تفاهم نامه مورخ
13/7/1382 برای تغییر فصل ششم قانون کار در مطابقت آن با مقاوله نامه89-87 آی ال
او حق تشکیل سندیکا و بازگشایی سندیکاهای قدیمی را به رسمیت شناخت. بنا براین باید
به همه اتحادیه های کارگری مستقل اجازه حضور و فعالیت بدهد و مذاکرات دسته جمعی را
با کارفرما برای تامین درخواستها و مطالبات کارگران به رسمیت
بشناسد.
متاسفانه دولت
ما تا به حال سندیکای ما را به رسمیت نشناخته است. در چنین موقعیتی ما قدرشناس به
رسمیت شناختن سندیکایمان با عضویت درفدراسیون بین المللی کارگران حمل و نقل و
همچنین حمایتهای بی شائبه اتحادیه های وابسته به خانواده آی تی اف و آی تی یو سی
هستیم.
من در حالی در
این نشست در لندن شرکت می کنم که همچنان ۴۰ نفر از کارگران عضو سندیکای کارگران شرکت واحد بیکار هستند.
این اخراج غیر منصفانه اعضای سندیکا توسط مدیریت، رهبری اتحادیه را نیز دربر می
گیرد که عبارتند از آقایان ابراهیم مددی، داوود رضوی، منصور حیات غیبی ، سعید
ترابیان، عباس نژند کودکی و یعقوب سلیمی. بسیاری از اعضای سندیکا و درمواردی اعضای
خانواده هایشان نیز بخاطر شرکت در فعالیتهای مشروع سندیکای ما مورد ضرب و شتم،
آزار و اذیت قرار گرفته بازداشت و زندانی شده اند.
بنا براین
سندیکای ما از شما تقاضا دارد که از خواست بازگشت به کار مجدد آنها حمایت کنید. ما
همچنین از تصمیم اخیر دادگاه مبنی بر رسیدگی در مورد ارعاب اعضای سندیکا تشکر می
کنیم و از شما می خواهیم آن را به دقت دنبال کنید.
ما متوجه شدیم
که کمیته آزادی تشکل آی ال او در مورد شکایت مشترک آی تی اف و آی سی اف تی یو (آی
تی یو سی فعلی) که در ژوئیه 2006 به آی ال او ارائه شده بود تصمیم مطلوبی خواهد
گرفت. چنین تصمیمی سندیکا ی ما واعضای آن را در پیگیری برای دستیابی به اهدافش
قدرتمند می سازد.
وابستگی
سندیکای ما به آی تی اف، به سندیکای ما آموخت که حمله به اتحادیه ما در ایران
متاسفانه یک مورد منحصر بفرد در جهان نیست. به همین دلیل ما در کناردیگر اتحادیه
های کارگری ایستاده ایم و همبستگی خودر را با مورد پدرو زامورا اعلام می کنیم و
همچنین ترور های سیاسی در کلمبیا و دیگر کشورها را محکوم کرده و خواهان آن هستیم
که ترورهای سیاسی و آزار و اذیتها در سراسر دنیا متوقف شود.
در این نشست سه
روزه من دریافتم که خصوصی سازی خدمات حمل و نقل عمومی در سراسردنیا ضایعات فراوانی
برای خانواده کارگری بوجود آورده است. مدیریت بمنظور به حداکثر رساندن سود خود و
کاستن هزینه نیروی کار به یک شیوه معروف مدیریتی خود دست می زند که آن هم ایجاد
شرایط مخاطره آمیز کار است تا به این اهداف درازمدت خود دست یابد. کارگران جهان با
حملات توده وار نئو لیبرالیزم در حالت دفاعی قرار دارند. پاسخ کاگران در حالی که
دنیا جهانی شده است باید جهانی بشود. به همین دلیل ما به سازمانهایی چون آی تی اف
و آی تی یو سی نیازمندیم.
تمام کارگران و
خانواده هایشان مستحق یک زندگی شرافتمندانه هستند. در ایران این حق در اصل 43
قانون اساسی و قوانین مندرج در در کنوانسیونهای جهانی کار ملحوظ است و آی ال او
نیز آن را برسمیت شناخته. این همان ایده الی بود که سندیکای کارگران شرکت واحد
بدنبال تحقق آن از طریق فعالیتهای قانونی و مشروع بود.
من وقتی برگردم
این حس دوستی و همبستگی را که در این جلسات آی تی اف احساس کردم به دوستان و
اعضایمان منتقل خواهم کرد. من مشتاق هستم که منویات قلبی و ابراز همبستگی اعضای
سندیکا را که خطاب به آی تی اف و اعضای خانواده آنها ابراز شده است اعلام دارم. من
مشتاق هستم که
برنامه کاری آی تی اف را که در این مدت یاد گرفته ام، با اعضایمان در میان گذاشته
و اجرا کنم.
بنا براین من
از دبیر کل آی تی اف تشکر می کنم که هفته گذشته خطاب به تمام نمانیدگان دولتی،
کارفرمایی و کارگری در کنفرانس سازمان جهانی کار خواستار بازگشت همراه با مصونیت
من به ایران شد. من چنین پیامی را هم در این سه روز از اعضای شرکت کننده در این
جلسات دریافت کردم و
مطمئنم که این حمایتها بازگشت بدون دردسر من به کشورم و همچنین تداوم فعالیتهای
سندیکایی ام را تضمین خواهد کرد.
حکم دادگاه پنج
سال زندان علیه من که بدون استناد به هیچ زمینه قانونی اعلام شده است مرا مرعوب
نخواهد کرد. این حکم قبل از مسافرت من به لندن اعلام شد. بعد از این جلسات من
احساس اطمینان و قدرت می کنم. سندیکای کارگران شرکت واحد بعنوان بخشی از جنبش بین
المللی اتحادیه های کارگری برای پیشبرد صلح ، عدالت و برابری برای همگان تلاش
خواهد کرد.
۲۶ خرداد ۱۳۸۶
