شنبه ۲۶ خرداد ۱۳۸۶ - ۱۶ ژوئن ۲۰۰۷

۳۰ خرداد ۱۳۶۰،

نقطه عطف، مبارزه با رژيم جمهورى اسلامى

بهروز جليليان

خرداد هر سال یادﺁور یورش وحشیانه و ﺁغاز كشتار عام انقلابیون در سال 1360 است. به یاد می ﺁوریم كه در روزهای پایانی خرداد ماه سال 1360 و یكپارچه شدن حاكمیت خونین ارتجاع مذهبی در ایران و در ﺁن روزهای پرﺁشوب به فراخوان سازمان مجاهدین خلق ایران، تظاهراتی در خیابان های تهران ﺁغاز شد كه برای مقابله با تاخت و تاز جمهوری اسلامی به بنیادهای ﺁزادی با همراهى اغلب نیروهای كمونیستی و سازمان های دمكراتیك همراه بود. در واقع این تظاهرات نه متعلق به سازمان مجاهدین كه به تمامی نیروهای سیاسی و مترقی ایران تعلق داشت كه از دست رفتن انقلاب بهمن 1357 را كه زمان چندانی از وقوعش نمی گذشت برنمی تافتند. حكومت جمهوری اسلامی در پی سركوب پس از 30 خرداد 1360 همۀ نیروهای انقلابی و بویژه كمونیست ها را زیر ضرب قرار داد.

از این روز و پس از ﺁن، اغلب نیروهای انقلابی و كمونیست، حداكثر توان خود را در نبردی نابرابرعلیه دژخیمان جمهوری اسلامی بكار بردند، كه با بجای گذاردن هزاران مبارز بر خاك افتاده و چندین برابر ﺁن اسیرانی در زندان های جمهوری پلید اسلامی ایران همراه بود. یك روز پس از 30 خرداد 1360 رژیم خون ریز جمهوری اسلامی كشتار عام انقلابیون را با تیرباران تعدادی از افراد دستگیر شده در این روز به همراه تعداد بیشتری كه مدت ها قبل بدلایل واهی دستگیر كرده بود، در این جنگ طبقاتی ﺁغاز كرد. رژیم بناگاه نقاب ریا و خیرخواهی اسلامی خود را به كنار گذارد و چهرۀ پلید و خونخواری از خود به نمایش گذاشت كه بسیاری از مبارزین شریف را بدون محاكمه و حتی دانستن نام افراد به جوخه های اعدام سپرد و بنیان حكومت اسلامی خود را بر دریایی از خون انقلابیون بنیاد نهاد.

بایستی به یاد داشته باشیم كه ﺁنها در شرایطی بد و دهشتناك و ناجوانمردانه، جان در راه ﺁرمان همگی مان و فردایی بهتر، نهادند. ﺁنان جوان بودند و می توانستند مثل روزگار امروز ما زندگی كنند، شادی كنند، لذتت ببرند، تفریح كنند، ازدواج كنند، بچه دار شوند، مسافرت كنند، كوه بروند، غذای خوب بخورند و .... اما رفقای شهید ما همۀ چیزهای خوب را برای همگان می خواستند و برایش تا پای جان مبارزه كردند. به یاد داشته باشیم، ﺁنان و ﺁرمانشان را ...

در روز 31 خرداد 1360، رژیم اسلامی بنا بر اعتراف خود در دو اطلاعیۀ دادستانی مركز، تنها در تهران 23 زن و مرد جوان را اعدام كرد. در همان اطلاعیه های دادستانی نیز اشاره شده بود كه بسیاری نام خود را نگفته بودند و امروز هم بعد از گذشت ساليان دراز - با توجه به تحقیق ارزشمند خانم مهناز متین و ﺁقای ناصر مهاجر در ﺁرش شمارۀ 8-77 - هنوز هم به لیست كامل نام این 23 شهید عزیز دسترسی نداریم. مطابق اطلاعیه های دادستانی، این افراد در دو نوبت ظهر، 15 نفر و شبانگاه، 8 نفر به جوخه های اعدام سپرده شده و همگی بدلیل شركت درتظاهرات روز 30 خرداد 1360 محكوم شده بودند، كه اغلب ﺁنان بسیار پیشتر به دلایل واهی دستگیر و همگی در این روز برای ایجاد وحشت و نشان دادن قدرت رژیم به نیروهای مخالف توسط دژخیمان حكومتی اعدام شدند. در اینجا نگارنده لیست این عزیزان را با توجه به تحقیق ارزشمندی كه اشاره شد در زیر می ﺁورم.

نام سن شغل وابستگی سازمانی تاهل تاریخ دستگیری

1- بهنوش ﺁذریان - - چریك فدایی - اوایل خرداد 1360

2- طاهرۀ ﺁقاخانی مقدم - - گروه نبرد (8 ماهه حامله بود) مهر 1359

3- زهرا ابراهیمیان 21 - مجاهد - 30 خرداد 1360

4- كبری ابراهیمیان 19 دانش ﺁموز مجاهد - 30 خرداد 1360

5- ﺁذر احمدی - - مجاهد - -

6- منوچهر اویسی - - چریك فدایی - اوایل خرداد 1360

7- شهلا بالاخان پور 21 دانشجو راه كارگر - 30 خرداد 1360

8- غلام على جعفری 24 دانشجو مجاهد - 30 خرداد 1360

9- رضا حاجی ملك - - مجاهد - -

10- علیرضا رحمانی شستان 31 - پیكار مجرد 20 اسفند 1359

11- اصغر زهتابچی 35 بازاری مجاهد (متاهل با 3 فرزند) 19 خرداد 1360

12- سعید سلطانپور 42 - فداییان اقلیت - 27 فروردين 1360

13- محمد على عالم زاده حرجندى 31 - گروه نبرد متاهل مهر 1359

14- محسن فاضل 32 - پیكار متاهل 14 بهمن 1359

15- كاظم فخرایی 20 - مجاهد - -

16- جعفر قنبر نژاد 23 خبرنگار مجاهد - -

17- جعفر كلاغچی گنجینه 21 دانشجو- كارگر مجاهد مجرد -

18- سید حسین مرتضوی 18 دانش ﺁموز مجاهد مجرد 30 خرداد 1360

19- ؟

20- ؟

21- ؟

22- ؟

23- ؟

به ياد رفيق شهيد محسن فاضل....

از میان این مبارزین شهید، محسن فاضل مبارز قدیمی و عضو " سازمان پیكار در راه ﺁزادی طبقۀ كارگر" بسیار پیشتر و بدون هیچگونه دلیل در خیابان دستگیر و در واقع ربوده شده و ماه ها ممنوع الملاقات منتظر سرانجام خونین خود در بند سلول های انفرادی 209 اوین گذراند، كه پیش از او رفیق شهید محمد تقی شهرام، بخاطر كینه جویی شدید رژیم از سازمان پیكار و كمونیست ها، دربند بوده، از ﺁنجا به سوی جوجۀ اعدام برده شده بود.

رفیق محسن فاضل در سال 1328 بدنیا ﺁمد و پس از اتمام تحصيلات متوسطه در دانشگاه صنعتی ﺁریامهر (شريف) مشغول به تحصیل شد. وی قبل از سال 1350 به عضویت سازمان مجاهدین خلق درﺁمد و از دستگیری های گسترده سال 1350 كه بیشتر اعضای مجاهدین بدست ساواك گرفتار شدند، گریخت. از سال 1351 به بعد بعنوان یك انقلابی حرفه ای زندگی مخفی را برگزید و در ﺁستانه ورود ریچارد نیكسون، رییس جمهور وقت ﺁمریكا، در 11 خرداد 1351 در عملیات اعدام انقلابی ژنرال ﺁمریكایی "هارولد پرایس" كه با به ﺁتش كشیده شدن اتومبیل حامل وی، این مستشار نظامی بشدت مجروح شد، شركت داشت. پس از این عملیات مورد شناسایی و تعقیب شدید ساواك و پلیس شاه قرار گرفت. وی با استعداد و پشتكار خوبی كه داشت در ساخت و تهیه وسایل نظامی كمك شایانی به سازمان می كرد. در سال 1353 توسط سازمان بطور مخفیانه به لبنان اعزام شد و دوشادوش مبارزین فلسطینی به نبرد علیه نیروهای فالانژ و اسراییل مشغول شد. در طی اقامت در پایگاه های فلسطینی وی با مطالعه و پذیرش ماركسیسم به بخش منشعب سازمان مجاهدین خلق ايران (مجاهدین م . ل ) پیوست و به فعالیت های خود ادامه داد. رفیق محسن فاضل در بین نیروهای فلسطینی بنام "سامی" و "راشد" معروف بود. وی با پشتكار و پركاری بسیار در كارگاه های تسلیحاتی الفتح و همچنین كمیتۀ علمی ﺁن موفق به ابداع یك نوع نارنجك انداز به نام " قدس" شد كه از ﺁن علاوه بر عملیات نطامی در پخش اعلامیه های الفتح در داخل مناطق اشغال شده استفاده می شد، حتی بدستور یاسر عرفات تعداد بسیاری از ﺁن برای استفاده در داخل فلسطین ساخته شد.

رفیق فاضل كه به زبان عربی بسیار ﺁشنا شده بود به كمك سازمان الفتح در انتشار مجله عربی بخش منشعب، بنام " ایران الجماهیر" نقش مهمی داشت. وی جزوه ای بنام " انقلاب كرد" كه توسط یك سازمان كمونیستی در عراق منتشر شده بود، بدون ذكر نامش به فارسی ترجمه كرد كه در پیش از انقلاب بارها تجدید چاپ شده بود. محسن فاضل در اواخر تابستان 1357 به ایران بازگشت و پس از تشكیل " سازمان پیكار در راه ﺁزادی طبقۀ كارگر " به عضویت ﺁن درﺁمد، وی در انتشار نشریۀ " اخبار انقلاب" كه توسط سازمان پیكار در طی اعتصاب دو ماهۀ روزنامه نگاران در قبل از انقلاب منتشر می شد فعالانه شركت داشت. پس از انقلاب ازدواج كرد و مدتی در بخش انتشارات و تبلیغات سازمان فعالیت می كرد. از اواسط سال 1358 به زندگی علنی بازگشت و بطور حاشیه ای با سازمان پیكار همكاری می كرد. رفیق فاضل در همین سال سفری به لبنان كرد و در بازگشت دست ﺁورد مهمی از ﺁنجا با خود برای سازمان به ارمغان ﺁورد.

محسن فاضل در 14 بهمن ماه 1359 زمانی كه قصد ترك ایران و پیوستن مجدد به انقلابیون فلسطینی را داشت و در حالیكه تاییدیه هایی از سفارت فلسطین و وزارت خارجه، برای گرفتن گذرنامه به همراه داشت توسط نیروهای امنیتی رژیم در خیابان ربوده و به بند 209 زندان اوین منتقل گشت. دادستانی جنایتكار رژیم پس از دستگیری ناجوانمردانۀ وی، با درج اطلاعیه ای، اتهام وی را در رابطه با نقشه های "CIA ساخته " و قتل خواند، بی شرمانه او را پس از دوازده سال مبارزۀ مسلحانه با امپریالیسم، صهیونیسم و ارتجاع، جاسوس ﺁمریكا خطاب كرد.

رفیق فاضل تا 31 خرداد 1360 و در طی 139 روز زندان انفرادی ممنوع الملاقات بود و بدون دسترسی به وكیل وحتی روزنامه و اخبار در بی خبری مطلق دو بار بازجویی شد. رفیق در خاطرات زندان خود سرانجامش را با توجه به شناختی كه از رژیم داشت چنین پیش بینی كرد:

" ﺁیا در دو سه هفتۀ ﺁینده دادگاه من تشكیل می شود؟ ﺁیا پس فردا كه حتا تظاهرات هست (اول اردیبهشت) عده ای دستگیر می شوند و همه را با من محاكمه می كنند؟ و یا احتمالا در این روز حوادثی پیش می ﺁید كه دشمن دیوانه شده و بتلافی ﺁنها من را بیرون كشیده و اعدام می كنند؟"

رفیق فاضل با كوله باری از تجربه و مبارزه، از زیر فشار طاقت فرسای زندان رژیم كه قصد شكستن وی و محكومیت سازمان پیكار را داشت، سربلند بیرون ﺁمده به تقویت فكری خود پرداخت. در خاطرات زندان، كه وی ﺁن را بر روی پوشش كاغذی پرتقال نوشته، این شرایط وحشتناك را بدینگونه شرح داده است :

رفقا ! زندان من سخت است. هر روزش سخت است. ﺁینده اش معلوم نیست و پر از خطر است ولى اینجا من شور مبارزه را بر پا داشته ام. شور مبارزه با این شرایط سخت در راه ﺁرمان ها و هدف های مبارزه ام. شور تولدی دوباره، شور كشف نقطه ضعف ها و انحرافات و درگیری ها و كلنجار دائم با ﺁنها و سركوب ﺁنها. شور درك عمیق تر اهداف و ﺁرمانی كه بخاطرش مبارزه می كنم. شور كاركردن و شعر گفتن برای شما و انقلاب تحت این شرایط. من مصمم هستم تا به ﺁخر ﺁتش این شور را شعله ور نگاه دارم و اگر قرار است پایان زندگی من اینجا باشد با چنین روحیۀ پرشوری بگذار تمام شود.

یادشان گرامی باد .

منابع :

1- از ﺁرمانی كه می جوشد، شهریور 1364، هواداران سابق سازمان پيكار، سوئد. متن خاطرات شهيد محسن فاضل، كه تنها دست نوشته هاى به بيرون آمده از زندان هاى جمهورى اسلامى است. در سايت انديشه و پيكار وجود دارد.

http://www.peykarandeesh.org/PeykarArchive/pdf/Mohsen-Fazel.PDF

2- و گورستانی چنان بی مرز شیار كردند، خرداد 1380، مهناز متین، ناصر مهاجر، مجلۀ ﺁرش، فرانسه، شمارۀ 78-77، ص ص9-32.

3- پیكار، ارگان سازمان پیكار در راه ﺁزادی طبقۀ كارگر، 8 تیر 1360، شمارۀ 112، ص ص 14-13.

4- پیكار، 15 تیر 1360، شمارۀ 113، ص ص 8-7، و 10.

23 خرداد 13861

13 جون 2007