چهارشنبه ۲۳ خرداد ۱۳۸۶ - ۱۳ ژوئن ۲۰۰۷

به هر تعبیر صیغه توهین به زن است

 

-صفیه ناظر زاده

 

بهر تعبیر و تفسیر و آوردن مثال و " گفته! " از این فیلسوف و آن امام، صیغه یک راه کار فحشا است.

بهترین استدلالی که می شود " و  بسیار هم آبکی است " این است که:

" مگر با صیغه نمی توان مدت بیشتری را با هم گذراند و حتا علاقمند و عاشق شد؟ و مگر ازدواج دائم چیزی جز این است؟ "

بله، چیزی جز این است. در عقد دائم یک زن نمی تواند فقط برای یکی دوساعت با مردی باشد،

 و بعد برود سراغ مردی دیگر، و دیگران. چنین امری در عقد دائم محال است.

آقای احمد قابل در دفاع از عقد موقت " صیغه " ناچار مثالی چنین می آورد:

 

 (...اين رويکرد در زمان ائمه (ع) نيز مشکلاتي را به وجود آورده بود، تا جايي که امام موسي بن جعفر (ع) شديدا برخي اصحاب خود را از توجه به ازدواج موقت، پرهيز داده و تاكيد کرده‌اند که «نبايد اين مطلب، حقوق همسران دائمي شما را ناديده بگيرد و همسران شما را به دوري جستن از حقيقت و کفر ورزيدن و دشنام دادن به متوليان شريعت، وادار کند...)

 

و شاه بیت دفاع ایشان از صیغه، درست شاه بیت استدلال بی پایه ایشان است:

 

( از طرفي چنين پنداشته مي‌شود که مقصود از اين راهکار مشروع، چيزي جز همبستري چند دقيقه‌اي يا يکي، دو ساعته و ارضاي شهوت نيست و گويا هيچ نسخه ديگري وجود ندارد که رنگ و بويي از عشق و احساسات و روابط انساني و محبت و لطف در آن ديده شود! مگر در ازدواج دائم، تمامي زندگي آدمي در همبستري با همسر سپري مي‌شود؟! )

 

ایشان  بهر شکلی می خواهند کلاه تبرئه بر سر صیغه بگذارند، جناب ایشان گویا افاضات آقای محمدی وزیر کشور را که می گوید  صیغه بایستی همچون فحشا، از جوانان رفع حاجت!! کند  نخوانده اند.

زنان صیغه ای، زنان  یکبار مصرفند، مثل بسیار وسائل یکبار مصرف دیگر، و این توهینی سنگین به زنان است. آن ها،  با برنامه، می خواهند مبارزات زنانی را که برای رسیدن به حقوق برابربا مردان تلاش می کنند از ارزش بیاندازند، وبهمین خاطر دائم  بازار گفت و گویش را داغ نگه می  دارند. 

آقای قابل با این بیان، اعتراف می کند که صیغه حکم صحیح و کامل و " آنطور که فتوا می دهند"

قانون لایتغیری نیست.

 

(.... بلکه بايد براي حل مشکلات و سوء استفاده ‌ها و پيشگيري از ضرر و  زيان ‌هاي آن، اقدام  به تدوين قانون و برنامه ‌اي دقيق و حساب شده کرد و راه ‌هاي استفاده منطقي از آن را به روي جوانان گشود.  )

 

گفت: آن چیست که مثل اردک راه می رود، جثه اش هم شکل اردک است، و صدایش هم....

جوابش دادند : خب آدم حسابی اردک است دیگه.

حالا حکایت صیغه و فاحشگی است.

آن کیست که می شود، حتا  برای یکبار هم با او همخوابگی کرد، پول همین یکبار را هم به او داد و بعدش هم او به خیر و طرف به سلامت.

گفت نمی دانم،  زنی صیغه ایست یا یک فاحشه، (  بهر حال زنی یکبار مصرف است ).

آقای قابل در نوشته بسیار مفصل خود، دست و پای زیادی می زند تا یک جورائی جواز تبرئه صیغه را بگیرد. در حالی که صیغه خود فقط یک حواز است: " جواز قانونی فحشا "

اما در مورد صیغه، اسلام شتاس مشهوری چون حسن یوسفی اشکوری نظریات دیگری دارد، و می پرسد " لابد از آن هائی که به لایغیر بودن حکم صیغه اعتقاد دارند":

( .... در صورت مقنع بودن ادله شرعي آن،‌ آيا اين يك حكم جاودانه است و براي تمام زمان‌ها و مكان‌ها (الي يوم‌القيامه) معتبر است و بايد به هر قيمت اجرا شود؟ )

 

سئوال دیگرش این است که اگر قرار بود معضل جنسی حوانان با صیغه حل شود،  هم صیغه سال هاست که وجود دارد، هم فحشا:

 

(....در صورت اجرا شدن و رسميت يافتن و عمومي‌شدن اصل ازدواج موقت، چه نتايج و عواقبي در پي خواهد آمد؟ في‌المثل آيا معضل جنسي جوانان (كه موردنظر مدافعان آن است) حل خواهد شد؟ )

  

ملاحظه کنید که چه عاقلانه و آگاهانه با تغییر نا پذیر بودن احکام که جذمیت و تحجر می آورد مخالف است:

 

(....بعيد مي‌دانم كه از جاودانگي حكم ازدواج موقت بتوان دفاع عقلاني كرد، حداكثر چيزي كه مي‌توان گفت، اجراي آن مشروط است به شرايط و‌ آثار و عواقب آن و پيامدهاي عيني و واقعي اجراي آن به ما مي‌گويد كه اكنون نيز موضوعيت دارد و مفيد است يا بلاموضوع است و مضر. به‌ويژه بعيد است كه آقاي قابل كه يك عقل‌گراي تمام‌عيار است، از جاودانگي اين گزينه دفاع كنند....)

 

صحبت در مورد صیغه  که ناگزیر پای بهره وری جنسی را به میان می کشد و مثل هر مورد

دیگری که در این روال است، طرفداران آشکار و پنهان دارد. صحبتی نیست که به توان آن را به نتیجه رسا ند. می ما ند نظر و پیام من.

 من  به عنوان یک زن، که صیغه را دون شان خودم و سایر زنان می دانم، آن را همطراز فحشا می انگارم، و خواست و آرزویم این است که نباید به آن بمثابه یک خواری تن داد.

پایان می برم با فقط تیتر یک نوشته در این زمینه:

(ازدواج موقت کسب و کار ماست  )