فــُـرصـت جهـــــانـگــردی

 

گذران در سیاهی و زردی

شب و روزند غرق ِ بی دردی

نیمه  ای نیمسوز ِهُرم ِ تموز

نیمه ای دَم فسُرده در سردی

هرچه  در  پای عُمرمی پویی

هرچه بر گِرد دَهرمی گـردی

همه ناجُسته آنچه می جُستی

همه ناکرده آنچه می کردی!

ای تنی در میان تنهایان

که به هرجمع، چون خدا فردی

دیده  زین دام ِ بسته ، باز رَهان

تا دلت وارَهد ز دَمسردی

ای که باخویشتن نخواهی بُرد

آنچه با خویشتن نیاوردی ؛

این دو روزی که روزگارت داد

به جهان فـُرصت جهانگردی ؛

بزُدا هست اگر به جان زنگی

بتکان هست اگر به دل گــَردی

مَردمی را مُراد گیر وهمین :

مردِ آزاده بــاش اگــر مَردی!

……………………….....…….

مرد در معنای عام یعنی انسان

 

م.سحر ـ    پاریس ، 14.3.2008

http://msahar.blogspot.com/