سوختن

 

رضا بی شتاب

 

دیدی از عشق چه آمد به سَرَم

آسمان گشت زمین زیرِ پَرَم

اخگری بود فروزنده وُ ارزنده خیال

کهکشان کاشت دَمی دور وُ بَرَم

اختران پولکِ پاشیده ی فرخنده به شب

ماهِ فرزانه همان همسفر وُ پَر به پَرَم

نازنین لرزشکی داشت دلم داغ وُ غریب

شوقِ اندیشه ی پَر ریختن آمد به سَرَم

آنچنان آتشِ تابنده هوایش به دلم

هیمه ی مشتعلی شد همه ی برگ وُ بَرَم

آه اگر سوختنم خانه چراغان سازد

سوختن خوشتر ازین نیست دگر در نَظَرَم

 

۲۰۰۷-۱۱-۱۷