اختلال در نظم عمومی یا اختلال در مشروعیت
سمیه
رشیدی
زمان می گذرد و
تاریخ خود بیانگر گویا ترین حوادث است .تاریخی كه با تمام سانسورش نمی توان وقایع
آن را انکار نمود. یك سال از 22 خرداد 84 گذشت و از 22 خرداد گذشته تا 22 خرداد،
امسال جنبش زنان توانست به اندازه یك سال تجربه كند، تجربه ای متفاوت از تجربه های
دیگر با توجه به زمان و شرایط موقعیتی
خود. آری در شرایطی كه در همه جا صحبت از دولتی با شعار مهر ورزی و مهرپروری است،
دولتی كه آمده تا یاد آور شود برای زنان وظیفه ای جز وظیفه مقدس مادری نیست و خدمت
های بزرگی همچون طرح لباس ملی، و مطرح كردن قوانینی درمجلس برای اقدام در جهت رفع
بی حجابی، دغدغه روز و شب مسئولین ما شده. در شرایطی كه [انرژی هسته ای حق مسلم
ما] قبل از هر شعار و خواست دیگری از جمله خواسته های زنان در 22 خرداد مطرح و پیگیری
می شود. و در نهایت در شرایطی كه همه جا صحبت از جنگ و تحریم اقتصادی است.
این شرایط برای
كشور ما داستان تازه ای نیست، گر چه تجربه مبارزه بی خشونت هم برای جنبش زنان
تجربه تازه ای نیست. اما پیگیری هدفمند خواسته های زنان در عرض یك سال از 22 خرداد
84 تا به امروز و بسیج منابع آن هم نه تنها از جانب فعالین زنان بلكه از جانب
دانشجویان و مردم نشان دهنده هدفمند بودن و بر حق
بودن این جشن است. 22 خرداد امسال هم برگی بود از تاریخ جنبش زنان كه نه می شود آن
را پاك كرد نه می شود نسبت به آن كم اهمیت بود؛ چرا كه زنان در این روز خواستار
قوانینی بودند كه نه تنها برای فعالین جنبش زنان بلكه برای تك تك زنان
اعم از تحصیلكرده و غیر تحصیلكرده، شاغل و خانه دار، شهری و روستایی و ...آشنا بود.
بگذریم كه این
مفهوم برای زنان پلیس هم قطعا" آشنا است اما درك آن نه. چرا كه درك مفاهیمی
چون حقوق انسانی و شهروندی قبل از هر چیز نیازمند رهایی از سلطه است ، سلطه ای كه
وجودش مبنی بر جنسیت، رنگ، نژاد ،طبقه و مذهب نیست و معنایش بسیار گسترده است و
متكی به درونی كردن ایدئولوژی آن هم در جریان
جامعه پذیری است و شكل گیری این ایدئولوژی سلطه، مبتنی بر قدرت است. قدرتی كه نه
تنها مشروعیت خود را از ایدئولوژی بلكه از نیروهای ایدئولوژیزه شده خود می گیرد و
خواست نهایی جنبش زنان در واقع بر اندازی همین نظام قدرت آن هم در شكل نظام مرد
سالاری است.
قدرت خود را در
افراد، سمتها، قوانین و ...نشان میدهد و بادر اختیار گرفتن منابع سعی می كند نفوذ
و سلطه خود را در همه اشكال نشان دهد. 22 خرداد 84 شاید قدم كوچكی بود كه جنبش
زنان ایران می خواست بیدار بودن خود را در مقابل این قدرت تاریخی نشان دهد و 22
خرداد امسال گویاتر از گذشته بود چرا كه نه تنها جنبش زنان با پیگیری هدف خود كه
همانا تغییر قوانین زن ستیز است نشان داد كه این خواست، خواست اکثریت زنان است
بلكه قدرت هم نشان داد كه هست و برای نظارت و بقای خود از هر ابزاری استفاده می
كند. اگر سال گذشته عده ای از فعالین زنان را در خیابان، در خانه و با احضار تهدید
كردند، امروز، قدرت با مهرورزی و مهر پروری، آنان را در خیابان و با اسپری فلفل و
رنگ مورد تجاوز قرار داده و تا ان جا پیش می رود كه منجر به دستگیری عده ای از
زنان و فعالین جنبش د انشجویی و زنان می شود و با بازداشت
آنان در اوین و
بازجویی های مستمر از آنان نشان می دهد كه این جایگاه به هر شكل و مدل همیشه بوده
و برای پایداری خود از هر ابزاری استفاده خواهد كرد. و در نهایت كه هیچ بهانه ای پیدا
نمی كنند، زنان را متهم به بر هم زدن نظم عمومی و اختلال در امنیت ملی می كنند.
ولی 22 خرداد امسال با تمام اشكال بی خشونتی اش نشان داد كه اختلالی که قدرت از آن
نام می برد، چیزی جز اختلال در "مشروعیت نظام مرد سالاری" نیست.
http://www.hastiandish.net/?q=node/2135
