ابراهیم مددی:
داشتن سندیكا، حق قانونی كارگران است
·
یكی از ایرادات جدی كه در دوران بازداشت به ما می گرفتند و در اتهامات
ما نیز هست، مصاحبه فعالان سندیكا با رادیوهای خارجی است. زمانی كه آقایان به
روزنامه ها و خبرگزاری ها بخشنامه می كنند كه اخبار ما منتشر نشود و تمام راههای
ارتباطی را بر ما می بندند ساختمان ما را در صنف خبازان پلمپ می كنند چگونه انتظار
دارند كه ما از تریبونهای دیگری برای رساندن صدای مظلومیت خود استفاده نكنیم.
·
ما مطابق با اصل ۲۶ قانون اساسی، ماده ۲۲22 اعلامیه جهانی حقوق بشر،
مقاوله نامه های بین المللی کار، عرف کارگری و حتی به صورت تلویحی در قانون کار
جمهوری اسلامی آنجا که صحبت از نمایندگی کارگری می کند و همچنین عدم ابطال شماره
ثبت سندیکا، خود را محق می دانیم که سندیکا و تشکل صنفی داشته باشیم
·
در روزهای اخیر علائمی از بهتر شدن شرایط منصور اسانلو را شاهد بودیم.
همسر منصور اسانلو یک ملاقات ۲ ساعته با ایشان داشته. شرایط سخت قبلی در زندان
تعدیل شده گفتگوی تلفنی آقای اسانلو با منزلشون انجام می شود.
ادوارنیوز:ابراهیم مددی نایب رییس هیئت مدیره
سندیكای شركت واحد به مناسبت اول ماه مه روز جهانی كارگر گفتگوی مفصلی با ادوار
نیوز داشت. آقای مددی كه در جریان حوادث بهمن ماه بازداشت شده و در روزهای پایانی
اسفند ماه آزاد شد بیش از ۲۵ سال سابقه كار در قسمت فنی شركت واحد اتوبوسرانی
دارد تحصیلات وی دیپلم فنی برق و فوق
دیپلم علوم انسانی است. آقای مددی در حالی مهمان ادوار نیوز بود كه این روزها
مرتبا جهت تكمیل پرونده اش به دادگاه انقلاب مراجعه می كند. در این مصاحبه دكتر كیوان انصاری عضو شورای
مركزی دانش آموختگان ایران اسلامی و
مسئول كمیته ارتباطات مدنی و صنفی این
سازمان نیز حضور داشت . نایب رییس سندیكا همچنین در پایان با مهندس موسوی ( خوئینی
) نماینده مجلس ششم و دبیر كل سازمان ادوار تحكیم وحدت دیدار كرد .
ادوارنیوز:
آقای مددی همانطور كه می دانید بعد از وقایع ماههای اخیر فعالیت سندیكای شركت واحد
و برخوردهای انجام شده با آن به عنوان یكی از موارد خبر ساز در كشور و رسانه های
خارجی مطرح بوده است با توجه به این موضوع بفرمایید كه به طور كلی سندیكا و فعالیت
اتحادیه های كارگری كه
امروز سندیكای شما به عنوان نماد این نوع فعالیت در كشور ما شناخته شده است چه می
گوید و چه درخواستهایی دارد؟
در
جهان امروز مهمترین نیرویی كه می تواند از صلح دفاع كند، پاسدار محیط زیست باشد،
فاصله شمال و جنوب را كم كند و اختلاف طبقاتی در جامعه را كاهش دهد نیروی عظیم
اتحادیه ها و صنوف كارگری است. امروزه دنیای سرمایه داری نیز به این نتیجه رسیده
است كه باید قدرت سندیكاها و نقش اتحادیه
های صنفی را بپذیرد.
امروزه میلیون
ها انسان حاشیه نشین باید بتوانند در قالب تشكلهای صنفی از حقوق خود دفاع كنند و
حاكمیت باید به تمامی كارگران، اعم از كارگران یدی و فكری اجازه دهد كه مطابق
با قانون اساسی صاحب تشكیلات مدنی باشند.
هیچ دولتی نمی تواند ادعای مردمگرایی و مردمسالاری كند مگر اینكه اجازه دهد
میلیونها انسان در سازمانهای صنفی خود متشكل شوند پیگیری این حقوق از سوی تشكلهای
صنفی در نهایت به نفع خود حاكمیت هم هست چون باعث می شود كه برخی حقوق متروكه به
صحنه ایند حقوقی كه در صورت عدم اجرا ممكن است باعث بحرانهای اجتماعی شود تحولات
اجتماعی با حضور و قدرت گرفتن اتحادیهای صنفی سمت و سوی مثبت به خود می گیرد و در
غیر این صورت امكان كنترل صحیح تحولات اجتماعی مشكل خواهد بود .
چه كسی برای پیگیری این حقوق بهتر از
نمایندگان تشكلات اصناف مختلف می تواند باشد؟ مثلا در عسلویه كه این همه در مورد
پیشرفت آن سخن گفته می شود و البته موجب
افتخار ما هم هست كه كشور توانسته است در این منطقه به این پیشرفتها دست یابد، آیا
یك نهاد كارگری در این منطقه وجود دارد كه از حقوق
هزاران كارگر این منطقه دفاع كند؟ امروز كه این همه برج سازی و ساختمان سازی در
تهران انجام می شود و در این بخش رونق فراوانی وجود دارد آیا تشكل مستقل كارگری
برای دفاع از حقوق كارگران ساختمانی وجود دارد؟
امروزه
در رادیو و تلویزیون از حقوق مسلم هسته ای سخن گفته می شود سوال ما این است كه كه
علاوه بر این حق مسلم مردم ما حقوق مسلم دیگری نیز دارند حقوقی مانند حق تحصیل
مسكن بیمه بیكاری و سایر حقوق اجتماعی . امروزه در كشور ما شعار عدالت اجتماعی به
وفور داده می شود خب این عدالت اجتماعی را كه اشباح و ارواح و اجنه پیگیری نمی
كنند، از وظایف اتحادیه های كارگری پیگیری عدالت اجتماعی است . چرا اینقدر در
جامعه ما نسبت به فعالیتهای كارگری حساسیت هست؟
جناب مددی تاریخچه سندیكا در كشور ما به چه صورت بوده است؟
پیدایش سندیکا
از دل تحولات قرن ۱۹ میلادی بوده است و از اروپای صنعتی به دیگر جوامع راه یافته
در کشور ما قدمت تشکلهای صنفی به دوران مشروطیت می رسد و می توان گفت اولین
سندیکای ایرانی متعلق به کارگران صنعت چاپ بوده است.
اما مشخصا از
دل تحولات کارگری در کشور ما سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی در سال ۱۳۳۶
مطابق با قانون کار ایجاد شده است. در
سال ۱۳۴۲ و با توجه به سرکوب خرداد ۴۲ فعالیتهای سندیکا هم رو به افول می گذارد
اما در سالهای ۴۷ و ۴۸ مجددا سندیکاهای چهارگانه رانندگان بلیط فروشان کارگران فنی
و کمک رانندگان شکل می گیرند و انتخابات برگزار می کنند و اقداماتی را در مورد
دستمزد،بیمه، ساعت کار و لباس کار کارگران انجام می دهند. در دهه ۵۰ قدرت سندیکای
شرکت واحد چنان بوده است که ۵ پیمان دسته جمعی را با مدیران مربوطه امضا می کند که برخی از مواد این پیمانها
هنوز هم اعتبار خود را حفظ کرده اند. متاسفانه در ابتدای دهه ۶۰ بدون وجود مصوبه
قانونی جلوی فعالیت سندیکا گرفته شده و فعالین ان یا به زندان می افتند و یا گوشه
نشین می شوند. و این در حالی است که تا زمان تصویب قانون جدید کار در سال ۶۹ حقوق کارگران برای تشکیل
سندیکا محفوظ بوده است . و در تمام سالهای دهه ۶۰ و ۷۰ عشق فعالیت سندیکایی در
سینه فعالان سندیکا وجود داشته است و کارگران سعی کرده اند از مجاری ممکن به
پیگیری حقوق خود بپردازند.
رویكرد
شما در تعامل با احزاب و فعالان سیاسی چگونه بوده است؟
رویكرد ما با
احزاب بدین گونه است كه احزاب و گرو ههای سیاسی به هیچ ترتیب نباید در روند كار
اتحادیه های كارگری دخالت كنند. اگر چه ما از دفاع احزاب از حقوق مدنی شهروندی و
مدنی خود استقبال می كنیم و ان را پاس می داریم اما احزاب نباید توقع كاسبكارانه
نسبت به سندیكا داشته باشند و روند تعامل ما با احزاب به گونه ای خواهد بود كه
استقلال تشكل كارگری مخدوش نگردد. در حال حاضر كه فعالیت سندیكایی به گونه ای در
ابتدای راه قرار دارد فعالان سیاسی كه می خواهند در راه دموكراسی گام بردارند باید
به صراحت در تمام برنامه های خود از حقوق سندیكایی مطابق با مقاوله نامه ها دفاع
كنند. به تازگی ۱۰ نفر از برندگان جایزه صلح نوبل هم بنیادی را ایجاد كرده اند
صرفا برای كمك به دستیابی كارگران كشورهای مختلف به حقوق اتحادیه ای خود. مثلا در
كشور ما بر اصل سه جانبه گرایی تاكید شده است
جانب كارگران و در واقع نماینده كارگران باید به گونه ای دموكراتیك انتخاب
گردد نه اینكه مانند امروز ما می بینیم كه نمایندگان رسمی كارگران ما نه تنها از
دل یك فرایند دموكراتیك انتخاب نشده اند بلكه از طریق رانت و ارتباطات ناصحیح به
این مقام رسیده اند و انتظار ما این است
كه اگر احزاب
از دموكراسی دفاع می كنند در این موارد نیز واكنش نشان دهند.
آقای مددی در جریان برخوردهای صورت گرفته
با شما یكی از مهمترین گروه هایی كه با شما اعلام همبستگی كردند دانشجویان بوده
اند نحوه تعامل شما با دانشجویان به چه صورت است؟
اولا اینجانب
به عنوان یك فعال كارگری خواستار این هستم كه
علاوه بر كارگران همه اقشار اجتماعی اعم از اقشار تحصیلكرده مانند دانشجویان
و اساتید و فارغ التحصیلان بتوانند در تشكلهای صنفی خود سازماندهی شوند.
ثانیا به عنوان
نایب رییس سندیكا از تمامی حمایتهای انجام شده از سوی دانشجویان و انجمنهای اسلامی دانشگاه ها دفتر تحكیم وحدت و
سایر فعالان دانشجویی تشكر و قدردانی كنم. ما و دانشجویان مانند همسایگان اجتماعی
در كنار هم هستیم و بخش اعظم مطالبات ما به هم گره خورده است.
ادوارنیوز:
آقای مددی همانطور که در
ILO هم آمده است نمایندگی هر
کشور در سازمان بین المللی کار باید به دست گروه های منتخب کارگران ان کشور باشد
آیا در کشور ما که از اعضای قدیمی این سازمان است این مسئله رعایت شده؟
همانطور که می
دانید، سازمان کار در ژنو به عنوان عالی ترین سازمانی که به روابط کار نظارت دارد
با بیش از ۵۰ سال سابقه، دارای پیمان نامه های زیادی است که اعضا باید از آنها
پیروی کنند. با وجود اینکه کشور ما از قدیمی ترین اعضای این سازمان است، چه در
زمان رژیم سابق و چه در حال حاضر متاسفانه نمایندگان ما در این نهاد و نهادهای
مشابه ، مستقل و بر آمده از رای کارگران نبوده اند. و نمایندگان واقعی جمعیت کارگر
ایران هیچ گاه نتوانسته اند در نشستهای بین المللی شرکت کنند. ما امیدواریم که با
توجه به پذیرش اصل سه جانبه گرایی از سوی دولت ایران، جانب
نیروی کار بتواند انتخابات دموکراتیکی برگزار کند تا نمایندگان واقعی انتخاب شده و
در این مجامع هم حضور داشته باشند.
ادوارنیوز: مورد جالبی که در زمان بازداشت
فعالان سندیکا در بهمن رخ داد استفاده از عنوان سندیکای غیر قانونی شرکت واحد در
مصاحبه ها و سخنان مسئولان بود، یعنی به گونه ای اصل حرکت سندیکایی غیر قانونی
اعلام می شد نظر شما در این مورد چیست؟
ما مطابق با
اصل 26 قانون اساسی، ماده 22 اعلامیه جهانی حقوق بشر، مقاوله نامه های بین
المللی کار، عرف کارگری و حتی به صورت تلویحی در قانون کار جمهوری اسلامی آنجا که صحبت از نمایندگی کارگری می
کند و همچنین عدم ابطال شماره ثبت سندیکا، خود را
محق می دانیم
که سندیکا و تشکل صنفی داشته باشیم
و مشکلات صنفی
کارگران شرکت واحد را پیگیری کنیم. همانطور که اشاره کردید در جریان بازجویها هم
از عنوان سندیکای غیر قانونی استفاده می کردند و سوال ما از اقایان این است که
شرایط تشکیل سندیکای قانونی چیست تا ما انگونه عمل کنیم و سندیکای قانونی بر اساس
کدام ماده و تبصره ایجاد می شود تا موارد حقوقی
را رعایت کنیم. تشکیل سندیکا به عنوان جرم در قانون پیش بینی نشده است و در
بازجویی ها به ما اتهام تشکیل سندیکای غیر قانونی وارد نشده، پس عبارت سندیکای غیر
قانونی وجه حقوقی و قانونی ندارد. مابر طبق اصل ۲۶ قانون اساسی که به صراحت
بر تشکیل تشکلات صنفی اشاره دارد فعالیت کرده ایم و مطابق اساسنامه سندیکا
انتخابات مجمع عمومی برگزار کردیم و در حال حاضر نزدیك به هفت هزار عضو داری. هیچ
مقام قضای ما را به اتهام تشکیل سندیکا احضار نکرده است و پرونده مفتوح فعلی هم بر
اساس اتهام تبلیغ علیه نظام است و نه تشکیل تشکل صنفی.
جناب مددی بعد از ۲ خرداد ۷۶ و دوران اصلاحات كه زمینه برای برخی
فعالیتهای اجتماعی فراهم تر بوده است چرا سندیكا نتوانسته است در این دوران بیستر
خود را به عنوان یك نیروی صنفی تاثیر گذار مطرح كند؟
متاسفانه یكی
از تابوهایی كه در فضای فعالیتهای اجتماعی در ۲۸ سال گذشته وجود داشته است فعالیت
سندیكایی و كارگری بوده است تشكیلات ویژه ای كه بعد از سركوب سندیكاها در دهه ۶۰
ایجاد شده بود به طور انحصاری و توافق شده و البته در غیاب كارگران به اصطلاح از
حق و حقوق آنان دفاع می كرده است. در تمام دوران بعد از انقلاب جنبش سندیكایی به
شكل بسیار محدود وجود داشته است و تعطیلی سندیكا یك روند غیرقانونی و غیر حقوقی
بوده است. و یكی از حساسترین نقاط برای حاكمیت فعالیتهای كارگری بوده است. و آنقدر
این برخوردها عمیق و وسیع بوده است كه در جریان گشایشهای
صورت گرفته در فضای اجتماعی كشور در نیمه دوم دهه هفتاد هم اجازه بروز و ظهور
نیافت.
بعد از ۲ خرداد
۷۶ هم آن تشكیلات ویژه خود را به عنوان نماینده كارگری بین احزاب و فعالین داخلی
معرفی كرده بود. با شروع مجدد فعالیت سندیكا در ابتدای دهه ۸۰ با وجود اینكه در
برخی محافل خصوصی مرتبط با وزارت كار دولت اصلاحات زمزمه های مثبتی از تعامل و صدور اجازه فعالیت به سندیكا شنیده می
شد اما هیچ گاه شكل رسمی به خود نگرفت و هیچ كدام از تقاضاهای ما برای دیدار با
جعفر خالقی وزیر كار دولت خاتمی به سرانجام نرسید حتی پس از حمله اردیبهشت سال
گذشته به دفتر سندیكا در صنف خبازان هم وزارت كار موضعی اتخاذ نكرد. در حالی كه ما
در این زمینه شكواییه هم به وزارت كار ارائه دادیم . البته تنها حركتی كه در دوران
اصلاحات در مورد فعالیت سندیكا انجام شده تشكیل انجمن صنفی روزنامه نگاران بوده
است كه از عنوان سندیكا استفاده می كنند اما باید توجه داشت كه این تشكیلات هم
بیشتر یك انجمن نخبه گرا از روزنامه نگاران است تا یك تشكل صنفی .
در مورد آخرین وضعیت منصور اسانلو
رییس سندیكا و همچنین پرونده های فعالان سندیكا
چه اخباری دارید؟
وکلای فعالین
سندیکا تاکنون به پرونده های موکلان خود دسترسی نداشته اند علت این امر هم مخالفت
مقام قضایی بوده است. نکته جالب اینکه به هیچ عنوان اتهام فعالیت سندیکایی به ما
زده نشده است و اتهام شخص بنده فعالیت تبلیغی علیه نظام از طریق تهیه بولتن و
مصاحبه با رادیو فردا و رادیو آوای آشنا، اجتماع و تبانی جهت اخلال در امنیت
داخلی، و همکاری با گروهکهای معاند و مخالف نظام عنوان شده است. از ۲۰ نفر فعال
سندکا که تا پیش از عید در بازداشت بودند ۱۵ نفر به قیدکفالت و ۵ نفر به اسامی
میرزایی حیات غیبی سلیمی گوهری مددی و زاده حسین با تامین وثیقه ۲۰20 میلیون
تومانی ازاد شده اند. و منصور اسانلو نیز همچنان در بازداشت هست.
آخرین وضعیت افراد از كار معلق شده به چه صورت است؟
طی پیگیریهای
انجام شده یک لیست ۱۷۰ نفره تهیه شده از افرادی که از حوادث بهمن ماه تاکنون معلق
از کار شده اند که البته برداشت ما این است که این رقم تا ۲۰۰ نفر است اما تعدادی
از رانندگان از ترس برخورد روابطشان را با سندیکا قطع کرده اند. در مورد اون ۱۷۰
نفر طبق قانون کار شکایت در اداره کار مطرح
شده است
البته از این
تعداد به جز لیست ۴۳ نفره ای که قبلا هم اسامی انها از طریق برخی سایتها منتشر شد
به بقیه کارگران مبلغ ۱۱۰ هزار تومان به عنوان حقوق علی الحساب پرداخت شده است .
در مورد لیست ۴۳ نفره آقایان قصد دارند با معرفی این افراد به کارگزینی به گونه ای
این افراد را مجبور به استعفا کنند چرا که رای اخراج را وزارت کار باید مورد تایید
قرار بدهد.
