«جبهه متحد كرد» و هدف‌های آن
گفت و گوی دويچه وله با بهاءالدين ادب
«جبهه متحد كرد» يك تشكل قومی در ايران است كه
توسط گروهی از فعالان سياسی عمدتاً اصلاح‌طلب كرد تاسيس شده است. اين جبهه در پی آن
است كه بطور مسالمت‌آميز و در چهارچوب قانون اساسی جمهوری اسلامی از حقوق كردهای
ايران دفاع كند و برای توسعه مناطق كردنشين كشور بكوشد. با آقای بهاءالدين ادب،
نماينده سنندج در مجلس ششم و از پايه‌گذاران اين تشكل درباره هدف‌ها و سياست‌های
«جبهه متحد كرد» گفتگو كرده‌ايم.
مصاحيه: مهيندخت مصباح
آقاى ادب
اساس و هدف جبهه متحد كرد چيست؟
بهاءالدين
ادب: ما چند هدف استراتژيك براى خود
تعيين كرده‌ايم. اولين هدف استراتژيك اتحاد بين خود كردهاست و اين كه ما بايد متحد
شويم. سه هدف مهم و استراتژيك ديگر نيز داريم. يكـى ايجاد و توسعه دمكراسى در كل
كشور و بخصوص مناطق كرد نشين و اينكه دمكراسى جايگزين اعمال سلايق و اعمال فشارها
شود و ما بتوانيم از حقوق اساسى خود و آزاديهاي اساسى كه در كنوانسيون‌هاى بين‌المللى
و منشور سازمان ملل و در سازمان هاى وابسته به اين نهاد بين المللى يا قوانين
جمهورى اسلامى پيش‌بينی شده، برخوردار شويم. هدف بعدى عدالت‌طلبى و برابرى است
و اين كه مطابق اصول ۱۹ و ۲۰ قانون اساسى و كلا فصل سوم اين قانون همه ملت داراى
حقوق برابر هستند و بر اساس شايستگى‌هايشان در مسئوليت باشند. ما درخواست توزيع
عادلانه قدرت و ثروت را داريم. معتقد هستيم كه شايستگان كرد به حق قانونى خود
نرسيده‌اند و كردها به طور عموم در قدرت و هرم قدرت
كشور، مشاركتى ندارند.
اين كه می‌فرماييد
هدف اصلى تان اتحاد بين گروه‌هاى مختلف كرد است، معنايش اين نيست كه فقط گروه‌های اصلاح طلب را مد نظر داريد…
بهاءالدين
ادب: مد نظر ما همه شايستگان كرد هستند و
اصلاح طلب و غير اصلاح‌طلب از نظر ما در جبهه متحد كرد فرقى ندارند.
آيا تمام كسانى كه در اين جبهه فعاليت دارند، الزاما
كرد هستند؟
بهاءالدين
ادب: قطعا! شرط اول كرد بودن است و شرط
بعدى معتقد بودن به اهداف استراتژيك جبهه و شرط بعدى قبول كردن و پذيرفتن شيوه عمل
جبهه و مشى سياسى آن است. مشى ما مسالمت آميز، نافى خشونت، قانونمند و شفاف و علنى
است. بدون هيچ پرده پوشى در چارچوب قوانين جمهورى
اسلامى ايران
است.
جبهه در
مورد عدم وجود ساختارهاى توسعه در كردستان كه يكى از عوامل عمده مشكلات و نارضايتى
مردم است، چه پيشنهادها يا برنامه‌هاى مشخصى دارد؟
بهاءالدين
ادب: اولا در مورد اينكه شرط كرد بودن
لازم است، بگويم كه ما با ديگر سازمانها و نهادهاى سياسى و اجتماعى و اقتصادى
يا ان‌جى‌اوها، تعامل مثبت داريم و
همكارى نزديك داريم. خود را به هيج وجه ايزوله نكرده‌ايم. ما آمادگى داريم با دولت
هم گفتگو كنيم در جهت حل مشكلات و رفع موانع توسعه در كردستان. يكى از مهمترين اين
موانع، نگرش امنيتى به كرد و كردستان و مناطق كردنشين به طور عموم است و توهم‌هايى
كه هيج كدام مبناى علمى و حقيقى ندارند و اينها باعث فاصله شده‌اند. متاسفانه برخى
نيز كه درگير مسائل گروهى خود هستند از اين توهم‌ها نهايت بهره
بردارى را می‌كنند و اين در جهت منافع ملى نيست. موضوع در سطح كلان خود هم به ضرر
منافع ملى و هم به ضرر مناطق كرد نشين است.
به اين
ترتيب می‌توان نتيجه گرفت كه كار اصلى شما، اعتماد سازى است ميان مسئولان و مردم
كرد تا پيش فرض‌ها و پيشداورى‌هاى موجود از بين بروند…
بهاءالدين
ادب: خوب، اعتماد سازى كمترين مسئله است.
ما در حقيقت می‌خواهيم صداى رساى كرد باشيم. علاقمنديم به صورت قانونمند و مسالمت
آميز اين صدا را به گوش مسئولان برسانيم. يكى از اين كارها اعتماد سازى ميان طرفين
است. در درجه اول مردم بايد از دولت اقدام و حركتى ببينند كه اعتمادشان را جلب
كند. دولت بايد در جهت منافع ملى دست از توهم نسبت به كردها بردارد.
آيا جبهه در
سال گذشته كه مسائل كردستان بعضى مواقع حاد شد و موارد درگيرى و خشونت پيش آمد،
دخالتى در اين مسائل داشت؟ موضعى گرفت؟
بهاءالدين
ادب: ما آن زمان در شرف تاسيس جبهه بوديم
و ضرورت ايجاد جبهه را داشتيم بررسى می‌كرديم و بعد از آن حوادث بود كه ما ضرورت
را واقعا بيشتر متوجه شديم و فهميديم كه بايد با تشكيل آن از تحميل هزينه‌هاى زيان‌بار
به ملتى كه مطالبه حقوق خودش را می‌كند، جلوگيرى كنيم. يكى از دلايل تشكيل جبهه
همين حوادث بودند. ما احساس كرديم نهاد فراگيرى بايد به وجود آيد و حتى‌الامكان
بتواند مطالبات مردم را سمت و سو بدهد تا
اينچنين نباشد كه با كمترين حركت مدنى، كشت و كشتار راه بيفتد و ضررهايى هم به ملت
تحميل شود و هم به اموال دولتى.
براى مسائل
قومى در خارج از ايران سمينارهاى زيادى برگزار می‌شود. از جمله اخيرا دو سمينار از
سوى جبهه ملى شاخه آمريكا در نيويورك و كاليفرنيا برگزار شد. آيا شما در داخل نيز
چنين همايش‌هايى براى مسائل قومى داريد؟
بهاءالدين
ادب: در حال حاضر چند همايش را برگزار
كرده‌ايم و در آينده نيز با موضوع‌هاى مشخص، چند سمينار مختلف در موضوع هايى چون
حقوق اقوام، حقوق ملت و بحث‌هاى ديگرى در حوزه‌هاى محيط زيست، مسائل اجتماعى و
حقوق انسانى و حقوق بشر خواهيم داشت.
