پيرامون مساله گورستان خاوران و وظايف
ما
احمد زاهدي لنگرودي
http://leebar.blogspot.com
گورستان گروهي _
گورهاي دسته جمعي _ خاوران يکي از گورستان ها _ شناخته شده ترين آن ها _ است که
مدفن زندانيان سياسي اعدام شده در جمهوري اسلامي مي باشد. خبري از سوي کانون زندانيان
سياسي در تبعيد منتشر شده است. جمهوري اسلامي قصد دارد گورستان گروهي خاوران را
تخريب کند.
کانون زندانيان سياسي
ايران (در تبعيد) گزارش داد رژيم جمهوري اسلامي مي‌خواهد تحت عنوان بازسازي و
ساماندهي گلزار خاوران، آن‌را از شکل کنوني خارج کرده و به يک گورستان عمومي
تبديل کند.
اين است تنها راهي که
به ذهن بيمار نظام بعد از هفده سال که از آن فاجعه ملي مي گذرد رسيده تا به جاي دلجويي از بازماندگان
و اعاده حيثيت از کشته شدگان بي گناه آن فاجعه،
اکنون قصد دارد با پاک کردن صورت مسئله خود را مبرا از ارتکاب آن جنايات نشان دهد.
به ياد بياوريم که در سال 83 نيز خبري مبني بر نابود کردن قطعه 33 بهشت زهراي تهران در روزنامه هاي ايران منتشر
شده بود که قصد داشتند آن قطعه را که مدفن مبارزان پيش از انقلاب چون حنيف نژاد،
رضائي ها، گلسرخي، دانشان، جزني و يارانش، بود دو طبقه کنند، اين اقدام رژيم قبل
از آن که عملي شود با تلاش و پشتکار تعداد کمي از بازماندگان و اعتراض آن ها و
انعکاس گسترده و جهاني واقعه توسط رسانه هاي خارج از کشور
و رسانه هاي اينترنتي، خنثي شد.
اما گورستان گروهي
خاوران واقع در کيلومتر 14 جاده
خراسان تهران، پشت گورستان ارامنه، مدفن تعداد زياد و نامشخصي از زندانيان سياسي
است که طي دهه 60 توسط رژيم جمهوري اسلامي، در ايران به
جوخه هاي اعدام سپرده شده اند. از سعيد سلطان پور در سال 60 تا انوشيروان لطفي در
سال 67 و تعداد بسياري از سازمان هاي سياسي مختلف، در آن گورستان مدفون گشته اند.
بنابراين گورستان گروهي خاوران، بخشي از هويت و تاريخ مبارزات عدالت جويانه و آزادي
خواهانه ايرانيان است. و يک سند هميشگي بر عليه
تمام نظام هاي مستبد و توتاليتر محسوب مي شود.
خانواده هاي قربانيان
قتل هاي سياسي قرار است در اعتراض به اين توطئه رژيم، با مسئولان گلزار خاوران
ديدار کنند و چنانچه موفق به جلوگيري از اجراي اين طرح نشوند، به اشکال ديگر
اعتراضي روي آوردند. اين خانواده ها در تمام سال هاي گذشته با حضور پيوسته خود بر مزار عزيزانشان، مانع از آن شده اند که ياد
و نام آن ها به فراموشي سپرده شود. با وجود مشکلات و محدوديت هاي بسياري که رژيم طي
اين سال ها اعمال کرده و مي کند، در هر سال دست کم دو بار _ نخستين جمعه ماه شهريور و آخرين جمعه هر سال _ دو گرد هم آيي عمومي در خاوران برگزار مي
شود که فارغ از شعارهاي سياسي و دغدغه هاي حزبي يا گروهي تنها و تنها براي بزرگ
داشت ياد و نام قربانيان فاجعه ملي
در ايران است. اين گردهم آيي خانواده ها با اين که هيچ گاه جنبه سياسي نداشته، و تحت کنترل شديد و محسوس امنيتي
برگذار مي شده و مي شود، همواره مثل خاري در چشم عاملان و آمران آن جنايت بوده و
هست. چرا که نماد پايداري و مقاوت براي عدم فراموشي آن رخداد است.
حتا اگر دشت خاوران _
نام ديگر گورستان گروهي خاوران _ را به پارک تبديل کنند، يا بخواهند مثل قطعه 33 بهشت زهرا دو طبقه اش کنند، يا بالکل نابودش
کنند، به راستي با اين کار گمان مي برند که آثار و شاهدان جنايت عظيم رژيم بر عليه
بشريت محو مي شود؟ آيا حافظه تاريخ
جنايات ديکتاتورها را از اسکندر تا صدام از ياد برده است؟
اما بايد رو در روي اين
اقدام ايستاد، چرا که با وجود ابدي بودن حقوق انساني، اما خانواده ها و مادران پير
و فرزندان قربانيان کشتار دهه
شصت، تنها با آمدن در دشت خاوران است که آرامشي مي گيرند. اين دشت جايي است که مي
توان ساعتي آرام در آن قدم زد و يا ايستاد و به خاطراتي انديشيد که مي شد بسيار
شادتر و هميشگي تر ساخته شوند. مي شود به چرايي و چگونگي خشونت و مقابله صلح اميز با آن انديشيد، مي شود و بايد براي حفظ
رواني خانواده ها و بازماندگان اين گورستان گروهي را حفظ کرد.
رژيم جمهوري اسلامي نيز
گمان نمي کند که تخريب دشت خاوران گذشته خون بارش را از ديدگان عدالت جوي جهانيان پوشيده مي دارد، بلکه اين اقدام
راساً جهت ضربه زدن به خانواده ها و آسيب بيشتر روحي و رواني آنان صورت مي گيرد.
آن چه اين ميان به
کمک خانواده ها خواهد آمد و مانع از فروپاشي روان و شخصيت آنان مي شود. حمايت و
تلاش جهت حفظ گورستان گروهي خاوران است.
تنها باز سازي و
ساماندهي گورستان خاوران روشن شدن محل دقيق دفن و محاکمه عاملين و آمرين آن جنايت هولناک است. خانواده‌هاي
قربانيان قتل هاي سياسي خواستار آن شده اند که ابتدا نام و نشان گورها و چهار پنج
کانالي که از تابستان شصت و هفت در محوطه خاوران وجود دارد، مشخص شود. اين کانال‌ها
همان گورهاي دسته جمعي هستند که رژيم مي‌خواهد به بهانه بازسازي و ساماندهي
خاوران اثر و نشاني از آن‌ها باقي نگذارد و به اين شکل اثر اين جنايت بزرگ و ضدبشري
خود را از صحنه روزگار محو کند.
در قدم بعدي بر تمام
آگاهان به امر و انسان هاي شريف و آزاده جهان است که با تلاش جهت حفظ حرمت و جبران نسبي ستم هايي که در اين مدت
بر خانواده ها و بازماندگان رفته، مقداري از رنج و تعب آنان را بکاهند.
در بيانيه کانون
زندانيان سياس در تبعيد تاکيد شده است: هدف ديگر رژيم با به اجرا در آوردن اين طرح
در شرايطي کنوني که کمتر از دو هفته به سال‌روز قتل‌عام زندانيان سياسي مانده است،
ايجاد خلل در مراسم سالگرد امسال است که خانواده روز جمعه يازده شهريور با حضور در
خاوران برگزار خواهند کرد.
همان طور که ذکر شد،
گردهم آيي خانواده هاي رنج کشيده در خاوران به هيچ عنوان جنبه سياسي يا سازماني _ حزبي نداشته و ندارد. آن ها که
رذيلانه قصد داشته و دارند از اين تجمع آرام، به جهت منافع حزبي سواستفاده کنند،
هميشه از طرف همان خانواده ها منزوي و طرد شده اند. هيچ پلاکادري بالا نرفته و نمي
رود، هيچ شعاري داده نشده و نمي شود. هيچ حزب و يا سازماني مسئوليت برگزاري مراسم
را نداشته _ جز خانواده ها و بازماندگان _ و ندارد. در مراسم امسال نيز به قطع چنين
روي مي دهد و نه جز آن که تا کنون بوده. گورستان گروهي خاوران، ميتينگ حزبي نبوده
و نيست، آرام گاهي است براي حضور وابستگان تا آلام دلشان آرام شود، و ياد عزيزانشان،
گرامي داشته شود.
گورستان گروهي خاوران
بخشي از تاريخ ايران است و حتا تاريخ مبارزات مردم جهان عليه استبداد و بي عدالتي
است. با تخريب آن بخشي از هويت ما را تخريب خواهند کرد. از تاريخ و هويتمان دفاع
کنيم.
گيرم که مي زنيد
گيرم که مي بنديد
گيرم که مي کشيد...
با رويش ناگزير جوانه
چه مي کنيد؟!
احمد زاهدي لنگرودي
http://leebar.blogspot.com/
